na zdj.Irena Telesz

W Gdańsku odbyty się uroczyste obchody 40. rocznicy Sierpnia 1980 i powstania NSZZ „Solidarność". Drogę do powstania wolnych związków zawodowych otworzyły Porozumienia Sierpniowe, do których doszło pod wpływem fali strajków w całym kraju w sierpniu 1980 r. w całym kraju zaczęły się masowe strajki. 

14 sierpnia pracę przerwali robotnicy Stoczni Gdańskiej im. Lenina, domagając się m.in. przywrócenia do pracy Lecha Wałęsy i Anny Walentynowicz oraz 2 tys. zł podwyżki. Był też postulat postawienia pomnika ofiar Grudnia 70.

Władze zgodziły się na te warunki i 16 sierpnia Lech Wałęsa zakończył strajk. Wówczas grupa kobiet m.in. Anna Walentynowicz i Henryka Krzywonos, nie chcąc dopuścić do zakończenia strajku, zatrzymywały wychodzących stoczniowców z zakładu, krzycząc, że jeśli stocznia zakończy strajk, to załamią się protesty winnych zakładach.

Lech Wałęsa zmienił zdanie i — na wniosek innych strajkujących zakładów —ogłosił strajk solidarnościowy. Powołany zostaje Międzyzakładowy Komitet Strajkowy. Strajkujący ogłosili 21 postulatów, od których uzależnili zakończenie strajków. Listę otwierał postulat utworzenia wolnych związków zawodowych. Władze zgodziły się i 31 sierpnia przedstawiciele strajkujących robotników i ówczesnej komunistycznej władzy podpisali w Stoczni Gdańskiej, w sali BHP porozumienia sierpniowe. W imieniu strajkujących podpisał je Lech Wałęsa, co zrobił charakterystycznym dużym długopisem, a rządu —wicepremier Mieczysław Jagielski. Porozumienia sierpniowe to cztery porozumienia, które strajkujący w tamtym czasie zawarli z ówczesnym rządem PRL. 30 sierpnia zostało podpisane porozumienie w Szczecinie, 31 sierpnia w Gdańsku, 3 września w Jastrzębiu Zdroju i 11 września w Dąbrowie Górniczej.