Zanim ukończyła Wydział Aktorski warszawskiej PWST im. A. Zelwerowicza, zagrała w filmie Jerzego Kawalerowicza "Prawdziwy koniec wielkiej wojny" - napisano na stronie Związku Artystów Scen Polskich (ZASP) o zmarłej 14 grudnia aktorce Hannie Stankównie.
fot. mat. Filmu Polskiego
Na stronie ZASP-u przypomniano, że Stankówna "zadebiutowała w 1959 r. rolą Furii w Beatrix Cenci Juliusza Słowackiego w reżyserii Jana Kreczmara na scenie Teatru Polskiego, któremu pozostała wierna przez kolejne cztery dekady, wcielając się w dziesiątki postaci".
"Była Elizą w Śmierci gubernatora Kruczkowskiego, Karin w Eryku XIV Strindberga, Klarą w Pigmalionie Shawa, Hrabiną Marią Harrys w Pierścieniu wielkiej damy Norwida, Doryną w Świętoszku Moliera, Julią w Miarce za miarkę, Orsinem w Wieczorze Trzech Króli i tytułową Julią w dramacie Szekspira, Elsinoe w Irydionie Krasińskiego, Kasandrą w Trojankach Eurypidesa, Florą w Księżniczce na opak wywróconej de la Barki, Elicją w Celestynie de Rojasa, Wróżką w Wyzwoleniu i Rachelą w Weselu Wyspiańskiego, Halucyną Bleichertową w Onych Witkiewicza, Hrabiną de Profundis w Chłopcach Grochowiaka, Betty Dullfeet w Karierze Artura Ui Brechta, czy Herodową w Pastorałce Schillera" - czytamy w opublikowanym w czwartek wspomnieniu.
Jak wyjaśniono, ostatnią premierą zagraną na deskach Teatru Polskiego był "Kordian" Słowackiego, w którym kreowała dwie postaci - Matki i Stracha.
"Podziwiali ją także widzowie Teatru Prezentacje, poznańskiego Teatru Polskiego i Sceny na Piętrze, Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, Teatrze na Woli, Teatru Wielkiego, czy Montowni" - dodano.
Przypomniano, że aktorka "pracowała pod reżyserskim okiem Kazimierza Dejmka, Czesława Wołłejki, Aleksandra Bardiniego, Stanisława Różewicza, Zygmunta Hübnera, Jana Kluczyńskiego, Macieja Prusa, Jana Englerta, Krystyny Meissner, Barbary Sass, Romualda Szejda, Jarosława Kiliana i Pawła Passiniego".
"Patrząc na listę postaci stworzonych w Teatrze Polskiego Radia, można by sądzić, że nie opuszczała studia radiowego, do którego weszła po raz pierwszy w 1960 r. dając się poznać słuchaczom w Weselu poety Baczyńskiego. Do udziału w realizowanych słuchowiskach zapraszał ją Jerzy Markuszewski, Zbigniew Kopalko i Wojciech Maciejewski, Edward Płaczek, Juliusz Owidzki, Andrzej Łapicki i Zdzisław Nardelli, Zofia Rakowiecka i Andrzej Pruski, Sławomir Pietrzykowski, Jan Warenycia i Janusz Kukuła" - napisano.
Podkreślono, że reżyserzy telewizyjni i filmowi "powierzali jej interesujące, niebanalne role". "W obrazie Piękny był pogrzeb, ludzie płakali Chmielewskiego była Żoną, Synową w Samotności we dwoje Różewicza, Guwernantką w Lokis. Rękopis profesora Wittembacha, Śpiewaczką w Systemie Majewskiego, Francuską turystką w Wergilim Bera, Hrabiną w Trędowatej Hoffmana, Panią z teatru w Murmurando Barszczyńskiego, Zofią w Drugiej stronie słońca Petelskiego" - czytamy na stronie ZASP-u.
Przypomniano także, że w "Przyspieszeniu" Zbigniewa Rebzdy "wcieliła się w 6 ról: aktorki, służącej, nauczycielka biologii, dyrektorki szkoły, prostytutki i urzędniczki". "Była Teklą w Bożej podszewce Cywińskiej i ostrą szefową Genetix, jakże inną Teklą w Seksmisji Machulskiego" - napisano.
"Telewizyjna widownia śledziła jej losy m.in. w +07 zgłoś się+, Wielkiej miłości Balzaka, Królowej Bonie, Karierze Nikodema Dyzmy, Janie Serce, Rzece kłamstwa, Pannie z mokrą głową, Awanturze o Basię, Tygrysach Europy, Klinice samotnych serc oraz Na Wspólnej" - czytamy we wspomnieniu.
Na stronie ZASP-u zwrócono uwagę, że w serialu "Dom niespokojnej starości" Drabińskiego zagrała jedną z wiodących ról razem z Piotrem Machalicą. "Obydwoje odeszli w poniedziałek 14 grudnia" - dodano.