Przez ostatnie dni, razem z Danutą Stenką i Anną Karasińską, jako juror drugiej edycji Festiwalu Wolność, oglądałem spektakle przygotowywane przez młodzieżowe zespoły teatralne z całej Polski. Pisze Łukasz Maciejewski na stronie AICT.
fot. Katarzyna Stefanowska/ Muzeum Powstania Warszawskiego
Cóż to za wspaniała inicjatywa.
Organizatorem jest Muzeum Powstania Warszawskiego, co oczywiście ma znaczenie.
Marta Kuźmiak, dyrektorka festiwalu, zaprasza najmłodsze zespoły teatralne, żeby opowiedziały o wolności.
Forma teatralna dowolna, również dobór tekstów. To dopiero druga edycja, a już zainteresowanie było ogromne: do konkursu zgłoszono prawie pięćdziesiąt przedstawień, do finału zakwalifikowało się sześć.
Młodzi ludzie z Zabrza, Krakowa, z Czarnkowa czy z Bolesławca. Czasami sięgają po gotowe teksty: Pałygi czy Białoszewskiego, częściej piszą sami, wspólnie opowiadają o tym, co ich boli, denerwuje, z czym się zmagają.
Samotność – nie tylko w sieci, brak kontaktu, sfera cielesności, rozmycie płci. Mają po szesnaście, siedemnaście, osiemnaście lat. Są namiętni, energetyczni, prawdziwi.
A organizatorzy zapewniają im całą gamę emocji.
„To były najpiękniejsze dni mojego życia” – powiedziała wczoraj jedna z laureatek nagrodzonego przez nas Grand Prix spektaklu z Lublina.
Pięć dni w Warszawie, codziennie warsztaty: z Michałem Zadarą – z reżyserii, z Magdą Trzcionkowską – z pracy z głosem; z performerem i choreografem Dawidem Żakowskim o pracy z ciałem na scenie.
Uczniowie liceum w Wałbrzychu, którzy przywieźli spektakl na podstawie „Pamiętnika w powstania warszawskiego” Mirona Białoszewksiego postanowili zwiedzać Warszawę szlakiem „Pamiętnika…”
Piękny, bogaty czas. Dla nich i dla nas też.
Jeżeli teatralne festiwale mają sens, to na pewno takie jak „Wolność”.
***
Werdykt jury:
NAGRODY SPECJALNE:
Amelia Konieczka
Nikola Johymczyk
Piotr Orzechowski
GRAN PRIX
Nagroda główna w wysokości 5000 zł dla spektaklu „(Nie)wolno(ść)” pod opieką Moniki Nitkiewicz-Mitrut z Młodzieżowego Domu Kultury „Pod Akacją” w Lublinie.