Mój „Krzew gorejący”. Pożegnanie prof. Rafała Węgrzyniaka

Miał ten rodzaj intelektu, pamięci i przenikliwości badacza, które otwierały przed nim możliwość wyboru różnych dróg, w tym także krytyki teatralnej (to znaczy bycia nie tylko recenzentem, ale kodyfikatorem, arbitrem nowych idei i zjawisk w polskim teatrze)

Spełnione marzenia

Ten świat nie umie nas nasycić, żaden sukces ani uznanie, ani nawet ocena dyrektora, że to dobrze postawiony spektakl