Poznaliśmy nazwiska laureatek VI Konkursu Dramaturgicznego STREFY KONTAKTU, organizowanego od 2016 roku przez Wrocławski Teatr Współczesny oraz Miasto Wrocław.
fot. Krystian Lipiec
Spośród dwudziestu jeden tekstów nadesłanych na Konkurs STREFY KONTAKTU, Jury szóstej edycji w składzie: Anna Augustynowicz, Agnieszka Jakimiak, Ryszard Koziołek (przewodniczący) i Katarzyna Niedurny przyznało następujące równorzędne nagrody:
- nagroda w wysokości 33.333 złote dla Magdaleny Drab za sztukę „Strefa 0”;
- nagroda w wysokości 33.333 złote dla Urszuli Honek za sztukę „Dziś na białym oceanie spokój, dziś na białym oceanie zamęt”;
- nagroda w wysokości 33.333 złote dla Natalki Suszczyńskiej za sztukę „milennial mumbelcore”.
Komisja Artystyczna WTW w składzie: Krzysztof Boczkowski, Anna Dąbrowska, Marek Fiedor (przewodniczący), Agnieszka Majcher, Katarzyna Migdałowska oraz Ryszard Nowak przyznała nagrody w postaci scenicznej realizacji sztukom:
- „Strefa 0” Magdaleny Drab;
- „Atlas ptaków” Aleksandry Zielińskiej.
Wręczenie nagród odbędzie się we Wrocławskim Teatrze Współczesnym 27 marca 2025 roku w Międzynarodowym Dniu Teatru.
AUTORKI O SWOICH SZTUKACH
Magdalena Drab, autorka dramatu „Strefa 0”, mówi, że pierwotną inspiracją do napisania sztuki była fotografia Tomasza Kaczora pt. „Przebudzenie”, która towarzyszyła reportażowi Doroty Borodaj o syndromie rezygnacji wśród dzieci uchodźców.
– Myśl o małej Ewie, która jak bajkowa śpiąca królewna zasnęła ze strachu na wiele miesięcy, chodziła za mną od dłuższego czasu. Rozmowy z różnymi osobami o doświadczeniu przymusowej emigracji, która przekreśla wszystko, kim się było, uzupełniły ten obraz i tak powstał dramat, który zamyka bohaterów w powracającym déjà vu i w rubrykach formularza – opowiada Magdalena Drab.
Urszula Honek napisała „Dziś na białym oceanie spokój, dziś na białym oceanie zamęt”, gdy po raz pierwszy nocowała w domu po swojej babci.
– To dom na wzgórzu z piękną panoramą na miasteczko Biecz. Od lat próbuję go remontować, z różnym skutkiem. Były święta Bożego Narodzenia, po wizytach u rodziców w pobliskiej wsi wracałam do mojego domu i próbowałam pisać. Kuny biegały na strychu, a dom wydawał nieznane dotąd dźwięki. Trzy minuty tuptania, trzy minuty ciszy, skrzypienie podłóg, szmery i gwizdy. Czasami się bałam, lecz lubię strach. Wyobraziłam sobie, co muszą czuć duchy, które każdy dzień i każdą noc spędzają same i – jednocześnie – nie wiedzą, że są martwe. Wyobraziłam sobie, co muszą czuć dzieci, które pewnego wieczoru wyszły z domu i nie wróciły – wspomina Urszula Honek.
Natalka Suszczyńska, autorka sztuki „milennial mumbelcore” wyjaśnia, że mumblecore to gatunek, który opowiada o życiu młodych dorosłych i jest charakterystyczny dla niezależnego amerykańskiego kina początku XXI wieku.
– Czwórka bohaterów dramatu „millenial mumblecore” kilkanaście lat temu mogła nałogowo ściągać z torrentów mumblecore'owe filmy, bo utożsamiała się z pokazywanymi w nich postaciami, dwudziestoparolatkami, którzy ciągle mówią – o życiu, o niczym, o wszystkim. Bohaterowie „millenial mumblecore” teraz mają po trzydzieści parę lat i wyjeżdżają razem na weekend, podczas którego próbują się porozumieć, ale nie zawsze im to wychodzi. Nieoczekiwanie okazuje się, że najefektywniejszą metodą komunikacji jest pójście do podkastu, który zajmuje się zjawiskami paranormalnymi – właśnie dzięki temu wychodzą na jaw skrywane urazy, a dynamika grupy zaczyna się zmieniać – opisuje sztukę Natalka Suszczyńska.
Z kolei akcja „Atlasu Ptaków" Aleksandry Zielińskiej rozgrywa się na planie absurdalnego programu edukacyjnego dla dzieci.
– Poznajemy tam Oną w towarzystwie amandy górskiej, ślepowrona zwyczajnego, mewy zwyczajnej i pingwina cesarskiego. Ona snuje opowieść o swoim życiu w pozornie beztroski sposób, ale wkrótce spomiędzy zabaw i piosenek zaczyna przezierać dziwna tajemnica – opisuje swoją sztukę autorka.
Głównym tematem „Atlasu Ptaków” jest dla niej miłość rozpatrywana na różnych płaszczyznach, jako miłość do dziecka, rodzica, partnera, siebie samej i natury, u progu galopującej katastrofy klimatycznej.
– W warstwie fabularnej główną inspirację stanowił pewien współczesny problem, którego nie nazwę, żeby uniknąć spoilerów. Natomiast warstwa formalna narodziła się w mojej głowie dzięki serialowi „Don't Hug Me I'm Scared” – dodaje Aleksandra Zielińska.
*
Nagrodzone dramaty oraz pozostałe teksty, które wpłynęły na Konkurs Dramaturgiczny STREFY KONTAKTU, są dostępne w „bazie sztuk” znajdującej się na stronie konkursu: strefykontaktu.pl.
BIOGRAMY LAUREATEK VI KONKURSU DRAMATURGICZNEGO STREFY KONTAKTU
Magdalena Drab – dramatopisarka, aktorka i reżyserka. Autorka ponad trzydziestu dramatów. Od 2014 roku jest etatową aktorką Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. W 2017 roku miała miejsce premiera jej autorskiego monodramu „Curko Moja Ogłoś To” – rytmizowany biuletyn z wystawy Marii Wnęk, który przyniósł jej liczne nagrody. Jako aktorka stworzyła kilkanaście ról.
Za sztukę „Słabi. Ilustrowany banał teatralny” otrzymała Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną oraz Alternatywną Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną w 2017. „Historia zapominania” została wyróżniona w Konkursie „Niepodlegli”, a „Patoformy” zdobyły II nagrodę w Konkursie STREFY KONTAKTU. Dramaty „Dzielni chłopcy”, „Wyzwolenia”, „Słabi” i „Madagaskar” otrzymały główne nagrody w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Jej teksty były tłumaczone na język francuski, czeski i rosyjski.
W Teatrze Zamiast w Łodzi stworzyła liczne autorskie przedstawienia, takie jak „Targowisko”, „Miasto Ł.”, „Wschód-Zachód”. W 2018 roku na scenie w Legnicy miał miejsce jej debiut reżyserski w teatrze repertuarowym i byli to „Dzielni chłopcy”.
Wyreżyserowany przez nią spektakl „Ptak” w Teatrze Polskim w Bydgoszczy otrzymał nagrodę specjalną w Konkursie „Klasyka Żywa”.
W 2019 roku otrzymała nagrodę WARTO. W 2020 roku uzyskała nominację do Paszportu „Polityki” w kategorii Teatr oraz wyróżnienie ZŁOTY PROLOG.
Urszula Honek – poetka i prozaiczka. Autorka tomów poezji „Sporysz”, „Pod wezwaniem”, „Zimowanie”, „Poltergeist” oraz zbioru opowiadań „Białe noce”. Laureatka Nagrody im. Adama Włodka oraz Nagrody im. Stanisława Barańczaka w ramach Poznańskiej Nagrody Literackiej. Za „Białe noce” otrzymała Nagrodę Fundacji im. Kościelskich i Nagrodę Conrada, a także nominację do Nagrody Bookera, międzynarodowej nagrody Grand Continent 2022 oraz The Warwick Prize for Women in Translation. „Białe noce” są obecnie w tłumaczeniu lub zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, m.in. na angielski, niemiecki, hiszpański, francuski, arabski, szwedzki.
Urodziła się i wychowała na Podkarpaciu.
Natalka Suszczyńska – pisarka. Autorka opowiadań, zina „Sny i Pokemony” i książki „Dropie” (2019), która była nominowana m.in. do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. Na podstawie „Dropi” Marcin Liber w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu wyreżyserował spektakl, który został uhonorowany GRAND PRIX 30. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
W 2024 roku ukazała się jej druga książka, „Chipsy dla gości”.
Aleksandra Zielińska – pisarka. Autorka powieści („Przypadek Alicji”, „Bura i szał”, „Sorge”, „Grzybnia”, w przygotowaniu „Syreny mają ości”) oraz zbioru opowiadań („Kijanki i kretowiska”). Laureatka Nagrody im. Adama Włodka, nominowana do Nagrody Conrada, Nagrody im. Witolda Gombrowicza i Nagrody Literackiej Gdynia. Laureatka stypendium Młoda Polska, stypendium twórczego miasta Krakowa (w kategorii teatr i proza) i innych. Publikowała m.in. w „Znaku”, „Twórczości”, „Piśmie”, „Dialogu”. Członkini zespołu literackiego przy Studiu Munka (2017-2019).
Jako dramatopisarka zadebiutowała na scenie Narodowego Starego Teatru w Krakowie spektaklem „Głębiej” w reżyserii Małgorzaty Wdowik. Dwukrotna półfinalistka Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Laureatka drugiej nagrody w 31. Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży. Jej teksty były wystawiane m. in. w Teatrze Baj w Toruniu, Teatrze Lalki i Aktora w Wałbrzychu, Teatrze Lalki i Aktora w Opolu, Teatrze Maska w Rzeszowie. Uczestniczka międzynarodowego programu Ekran+ w Szkole Wajdy w Warszawie oraz Kursu Adaptacja w Warszawskiej Szkole Filmowej. Laureatka nagród Crew United oraz Atelier Scenariuszowego za najlepszą koncepcję serialu (Script Fiesta, 2023). Autorka scenariuszy do słuchowisk.
O KONKURSIE STREFY KONTAKTU
Po raz pierwszy Konkurs Dramaturgiczny STREFY KONTAKTU odbył się w 2016 roku. Od tej pory przeprowadzany jest co dwa lata. Jego głównym założeniem ideowym jest tworzenie impulsu do poszerzania języka scenicznego i konstruowania nowych form teatralnych.
Do udziału w Konkursie zapraszani są nie tylko dramatopisarze, ale również twórcy działający w innych niż teatr dziedzinach sztuki: powieściopisarze, poeci, reportażyści, performerzy, artyści plastycy, scenarzyści filmowi, filozofowie, publicyści, literaturoznawcy.
Z „bazy sztuk” udostępnionej na stronie strefykontaktu.pl korzystają reżyserzy i teatry z całej Polski. Do tej pory powstało 27 realizacji na podstawie napisanych na Konkurs tekstów.
Każdy Konkurs kończy się werdyktem Jury i przyznaniem naród o łącznej wartości 100 tysięcy złotych. Nagrody przyznaje również Wrocławski Teatr Współczesny, który wybiera sztuki do realizacji na scenie i wprowadza je do repertuaru.
Działalność ta została dostrzeżona i uhonorowana podczas 30. edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Komisja Artystyczna przyznała Wrocławskiemu Teatrowi Współczesnemu nagrodę główną w wysokości 80 tys., za „konsekwentne inwestowanie w polską dramaturgię, w tym organizowany od ośmiu lat Konkurs Dramaturgiczny STREFY KONTAKTU, a także staranne wprowadzanie nagrodzonych tekstów do repertuaru”.