Ukazał się właśnie 28 numer „Performera”, naukowego czasopisma internetowego wydawanego dwa razy w roku przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego. Czasopismo można czytać w bezpłatnym dostępie na wortalu Grotowski.net.
mat. pras.
W dwudziestą piątą rocznicę śmierci Jerzego Grotowskiego redakcja „Performera” przygotowała numer zatytułowany „Grotowski po ćwierćwieczu”. Tytuł nawiązuje do słynnego tekstu Grotowskiego z 1972 roku. „Czy ten człowiek może nam być bliski?” – pytał twórca „Księcia Niezłomnego” w odniesieniu do Juliusza Osterwy. Pytanie to powraca dziś. Tym razem jednak dotyczy samego Grotowskiego.
Numer otwiera blok „Opowieści źródeł”, w którym znalazły się teksty Anny Jamrozek-Sowy i Maryli Zielińskiej na temat biografii rodziców Jerzego Grotowskiego. Pierwsza autorka pisze o drodze nauczycielskiej Emilii Kozłowskiej, druga o karierze malarskiej Mariana Grotowskiego. Franco Lorenzoni w rozmowie z Ewą Benesz wspomina pracę Jerzego Grotowskiego w Casa Laboratorio Cenci w okresie Teatru Źródeł. Blok zamyka wspomnienie Wandy Świątkowskiej o Marii Osterwie-Czekaj, dziennikarce, autorce reportaży i filmów dokumentalnych oraz córce Juliusza Osterwy, która zmarła w sierpniu 2024 roku.
Na najobszerniejszy blok, „Przewalczyć myślą”, złożyły się zarówno artykuły wybitnych badaczy twórczości Grotowskiego, Leszka Kolankiewicza i Dariusza Kosińskiego, jak i głosy młodych badaczy. Dariusz Kosiński pisze o kostiumach do „Kaina” według George’a Gordona Byrona, czyli drugiego spektaklu Teatru 13 Rzędów zrealizowanego w Opolu w 1960 roku, zaprojektowanych przez krakowskich scenografów Jerzego Skarżyńskiego i Lidię Minticz-Skarżyńską, a także analizuje poznańskiego „Fausta”, wyreżyserowanego przez Grotowskiego w Teatrze Polskim w 1960 roku. Leszek Kolankiewicz przygląda się wykładom w Collège de France, które Grotowski wygłosił przed śmiercią, Koryna Dylewska opisuje praktykę jogi Grotowskiego, Dominik Łaciak buduje paralelę między podejściem do natury Jerzego Grotowskiego i Ralpha Waldona Emersona, a Małgorzata Bylica przygląda się Grotowskiemu jako bohaterowi dramatów „Kwartetów otwockich” Tadeusza Słobodzianka. W numerze nie zabrakło też głosów praktyków i o praktyce. Magda Tuka filtruje kluczowe terminy z „Ku teatrowi ubogiemu” poprzez własne artystyczne doświadczenia, Wiktor Moraczewski opisuje dialog Teatru Chorea podejmowany z dziełem Grotowskiego w spektaklach „Grotowski – próba odwrotu” i „ja, bóg”, a Weronika Orawiec odpowiada na pytanie, w jaki sposób Jerzy Grotowski może dziś towarzyszyć osobom wchodzącym w polski teatr.
Numer zamyka blok „Reakcje” przynoszący artykuły odnoszące się do dwóch publikacji książkowych. Do „Ogrodu. Rzeczy o pracy parateatralnej Jerzego Grotowskiego w latach 1973–1985” François Kahna nawiązuje Leszek Kolankiewicz, Matteo Paleotti natomiast recenzuje książkę Dariusza Kosińskiego i Wandy Świątkowskiej „Il teatro sconosciuto di Jerzy Grotowski. Le rappresentazioni al Teatro delle 13 File”.
Link do 28 numeru „Performera”: grotowski.net
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.