Wernisaż indywidualnej wystawy pt. Sublimazione Marco Angeliniego, cenionego artysty o międzynarodowej renomie, odbędzie się 12 czerwca o godz. 19.00 w Galerii Test Mazowieckiego Instytutu Kultury w Warszawie, pod opieką kuratorską polskiego aktora i pasjonata sztuki nowoczesnej ‒ Jana Kozaczuka.
fot. mat. organizatora
Wystawa Sublimazione to rezultat owocnej współpracy między artystą Marco Angelinim a Anną Hlebowicz ‒ Kuratorką programową Galerii Test oraz Janem Kozaczukiem ‒ Kuratorem wystawy. Przez miesiąc w przestrzeni galerii prezentowany będzie wybór malarskich dzieł o zróżnicowanej tematyce i złożonej, zróżnicowanej technice. Wśród nich znajdą się nowe prace, które dotychczas nie były pokazywane. Widzowie będą mieli okazję zgłębić fascynujący świat egzystencji i emocji artysty.
Jako socjolog z wykształcenia, Marco Angelini eksploruje rolę emocji, procesy kognitywne i życie społeczne. Jego prace nie tylko stawiają pytania dotyczące natury emocji, ale również skłaniają widza do refleksji nad relacją między umysłem a ciałem oraz kontrolą nad emocjami i ich sublimacją.
W swojej filozoficznej postawie Angelini podąża za klasycznymi myślicielami, takimi jak Epiktet czy Kartezjusz, twierdząc, że ból może prowadzić do uzdrawiania poprzez scalenie się z pamięcią i przekształcenie w inny wymiar.
Prace artysty, choć poruszają temat bólu, nie niosą ze sobą negatywnych wibracji, ale przekazują oczyszczające i zbawienne przesłanie. Sublimazione w dziełach Marco Angeliniego ukazuje przeniesienie życiowej energii z obszarów zakazanych przez normy społeczne na społecznie akceptowalne obiekty, prowadząc widza przez skomplikowany świat wyobrażeń w sposób pozytywny i budujący.
W trakcie prezentacji warto zwrócić uwagę na niepokazywane dotąd prace: lightbox-y Angeliniego z roku 2021, m. in. kości i serce (40 x 35 cm, lightbox, technika mieszana), gdzie radiografie stają się źródłem eksploracji zjawiska światła i niewidzialności, oraz na serię obrazów zatytułowanych nieskończoność, wieczność (60 x 60 cm, technika mieszana na płótnie, 2017 r.), wyspy szczęśliwe (60 x 60 cm, technika mieszana na płótnie, 2017 r.), Elizjum (60 x 60 cm, technika mieszana na płótnie, 2017r.), nawiązujących do mitologii greckiej i rzymskiej, gdzie wola czy Elizjum stanowią metaforę ludzkich pragnień i marzeń. Malarstwo Angeliniego cechuje się charakterystycznymi środkami wyrazu, które włoski profesor i krytyk sztuki, Raffaele Gavarro, określił mianem ,,ramifikacji" formy. To pojęcie odnosi się do specyficznej, świadomej metody tworzenia, opracowanej i wykorzystywanej przez artystę w celu pogłębienia narracji.
Wystawa pt. Sublimazione to nie tylko prezentacja dzieł sztuki, lecz przestrzeń do refleksji nad rolą sztuki w życiu jednostki. Dzięki twórczości Marco Angeliniego widzowie mają okazję przenieść się w podróż przez labirynt ludzkiej psychiki, odkrywając nowe znaczenia i interpretacje świata wokół nas. Wystawa jest również dostępna dla osób niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji narządu wzroku, które dzięki audiodeskrypcji w wykonaniu przez Jana Kozaczuka mogą doświadczyć i zrozumieć kreatywną naturę sztuki Angeliniego.
Artysta: Marco Angelini
Tytuł wystawy: SUBLIMAZIONE
Termin wystawy: 12 czerwca – 10 lipca 2024 r.
Wernisaż: 12 czerwca, godz. 19.00 (środa)
Galeria Test/ Mazowiecki Instytut Kultury, ul. Marszałkowska 34/50
Godziny otwarcia:
poniedziałek, wtorek, czwartek, piątek: 12.00–18.00; środa 14.00–18.00; sobota, niedziela: zamknięte.
tel. 22 622 66 83, 22 622 70 97
Wstęp wolny.
Marco Angelini urodził się w Rzymie w 1971 roku. Mieszka i pracuje w dwóch miastach w Rzymie i Warszawie. Z wykształcenia socjolog z tytułem magistra psychologii pracy. Jako artysta wizualny pasjonuje się podróżami po świecie i są to zazwyczaj krótkotrwałe zagraniczne pobyty, co w rzeczywistości przekłada się na jego sztukę, która jest osobistą podróżą w przeszłość i przyszłość poprzez teraźniejszość.
Marco Angelini w swoich pracach bada metropolię jako zjawisko społeczne ulegające nieustannym procesom transformacji. Miasto stanowi dla niego scenerię, w której nieuświadomione pragnienia współistnieją z nowymi możliwościami, jakie daje rozwój technologii. Staje się tym samym ośrodkiem, a jednocześnie idealnym siedliskiem wszelkich ludzkich paradoksów i sprzeczności. Artysta używając w swoich pracach surowców pochodzących z recyklingu, pozornie niepotrzebnych przedmiotów, a także farby, rozmaitych pigmentów i klejów sprawia, że płaszczyzna malarska przeistacza się w miejsce spotkania form i materii, a także znaków oraz znaczeń. Angelini – daleki od krytyki i ideologizowania – mocno wierzy w to, że sztuka ma do odegrania ważną rolę społeczną: ma przywrócić widzialność rzeczom, zwracać uwagę i w ten sposób tworzyć nowe możliwości współdzielenia, porozumienia i zadawania pytań.
Kolejne etapy poszukiwań artystycznych Angeliniego skupiają się na podwójności materii, zagadnieniu pamięci, relacji między materią a czynnikami, które ją zaburzają, a więc czasem, przestrzenią, miastem, Człowiekiem.
W swoich badaniach zmierzą się niejednokrotnie z różnymi stopniami trudności, które często zachodzą jednocześnie: pomiędzy sztuką i przyrodą, międzyreligijnym dialogiem i wymiarem sacrum, sztuką i nauką.
W serii Solar Panels, artysta wykorzystał zużyte panele fotowoltaiczne, które nie dają już światła, jednak w pracach Angeliniego ich popękana, pełna chropowatości powierzchnia migocze i błyszczy, a kompozycja obrazów i zastosowane kolory nawiązują do fenomenu rozszczepienia światła. Wyraża różne interpretacje kwestii środowiskowych.
Abstrakcyjna forma doskonale interpretuje jego płynną i zmienną poetykę, która sugeruje istnienie wielu rzeczywistości.
Uczestniczył w kilku projektach integracji społecznej i dywersyfikacji odbiorców sztuki we Włoszech i w Polsce. Pracował z dziećmi o różnym stopniu niepełnosprawności. W warunkach dyskomfortu i niedyspozycji fizycznej, prowadził warsztaty malarskie i dyskusje grupowe, w celu zbadania znaczenia malarstwa i jego wpływu na autonomiczne doświadczenia.
Sztuka Angeliniego cieszy się zainteresowaniem wielu kolekcjonerów, a jedno z jego dzieł należy do prestiżowej kolekcji prywatnej Fondazione Roma (Palazzo Sciarra). Od 2006 roku artysta zrealizował kilkanaście wystaw indywidualnych w wielu miastach Europy (w Rzymie, Mediolanie, Warszawie, Londynie i Bratysławie). Wziął udział w licznych wystawach zbiorowych zarówno w instytucjach publicznych, jak i w prywatnych galeriach, m.in. w Nowym Jorku, Waszyngtonie, Tel Awiwie, Warszawie, Zamościu, Szczecinie, Monachium, Essen, Londynie, Brukseli, Rzymie, i w Lukka.
Wśród najważniejszych wystaw Angeliniego na uwagę zasługuje udział w 54. Biennale w Wenecji w 2011 roku (Pawilon Italia nel mondo) dzięki wsparciu Włoskiego Instytutu Kultury w Warszawie; wystawa indywidualna w Museo Carlo Bilotti w Rzymie w 2015 roku; wystawy w Galerii XXI (2013) i Elektor (2021) w Warszawie zrealizowane we współpracy z Mazowieckim Instytutem Kultury (do 2014 roku Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki); wystawa Oksydan w ramach 11. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Wizualnej inSPIRACJE w Szczecinie w 2016 roku; instalacja Solchi Urbani (Bruzdy Miejskie) w muzeum sztuki nowoczesnej i współczesnej Museion w Bolzano (Passage di Museion) w 2017 roku; wystawa indywidualna w Museo Laboratorio di Arte Contemporanea na rzymskim Uniwersytecie La Sapienza w marcu 2018 roku; wystawa indywidualna Pamięć form w listopadzie 2019 roku w Muzeum Bastion 23 – Palais des Raïs w Algierze z okazji 15. edycji Giornata del Contemporaneo zorganizowanej przez Ambasadę Włoch oraz Włoski Instytut Kultury w Algierze, we współpracy z Ministerstwem Kultury.
Wystawa Sztuka i energia. Poszukiwanie zbawienia jako zobowiązanie, w 2022 roku, którą opieką objął kurator Raffaele Gavarro, w galerii we Włoskim Instytucie Kultury w Santiago de Chile, zorganizowana przy wsparciu Enel i pod patronatem Ambasady Włoch w Chile. Na przełomie lat 2022/2023 została zrealizowana wystawa Angeliniego Każdy ma swój dzień / A ciascuno il suo giorno w Muzeum Dziedzictwa Przemysłowego w Bolonii, zaś w kwietniu i maju 2023 roku – wystawa indywidualna Rhizomes we Włoskim Instytucie Kultury w Marsylii.
***
TEKST KURATORSKI
Sublimacja. Przemiana Pamięci, Bólu i Światła
Abyśmy traktowali umysł z taką samą troską jak ciało
Nie rzeczy niepokoją człowieka, lecz wyobrażenia o nich
EPIKTET
Solowa wystawa Marco Angeliniego pt. Sublimazione w Galerii Test Mazowieckiego Instytutu Kultury w Warszawie przenosi nas w obszary ludzkiego doświadczenia, gdzie pamięć, ból i światło stają się źródłem artystycznej ekspresji. Inspirując się słowami Epikteta, które sugerują, abyśmy traktowali umysł z taką samą troską jak ciało, warto zastanowić się nad rolą sublimacji w dziełach malarskich Marco Angeliniego jako przeniesienia życiowej energii z obszaru zakazanego przez normy społeczno-kulturowe na społecznie akceptowalny obiekt (według teorii Sigmunda Freuda).
Marco Angelini prezentuje przekrój zróżnicowanych malarskich dzieł, w których eksploruje tematykę pamięci, bólu oraz wyróżniającą się funkcję światła. Ukazuje je za pomocą abstrakcji i symboliki. Sam Artysta twierdzi, że „ból łączy pamięć, mieszając się i stając się innym wymiarem, a tym samym uzdrawiając się". Jego obrazy z żyletkami symbolicznie odwołują się do bolesnych doświadczeń, które kształtują nasze życie. Jednakże, mimo tematyki bólu, nie przekazują negatywnych wibracji, lecz są zbawcze i oczyszczające. Żyletka, jako prosty przedmiot, symbolizuje codzienne gesty. Artysta w swoich malarskich utworach oferuje personalizowane odczytanie bólu, pozostawiając miejsce na płynną interpretację, jednocześnie zachęca odbiorcę do refleksji nad własnymi doświadczeniami.
Według filozofii Kartezjusza ból jest reakcją ciała na bodziec, całkowicie niezależną od procesu myślenia. Rozmyślanie, ta nieuchwytna świadomość, staje się fundamentem nowożytnego rozumienia naszej psychiki. Twierdzenie Kartezjusza: „myślę, więc jestem” stanowi podstawę metafizyki i skłania do refleksji nad naturą ludzkiej egzystencji. Osiem prac z tego cyklu obrazowego, które stanowią podzbiór i odwołują się do zasad teorii psychologicznej Gestalt, odnosi się do percepcji. W swej twórczości artysta nie zamierzał formować sztywnej i niezaplanowanej serialności, ale chciał ją stworzyć płynną i żywą, taką, która otwierałaby się na nieskończone, dowolne umysłowe i duchowe relacje (2020, postrzegana struktura jest zawsze najprostsza, 30x30 cm, technika mieszana na płótnie; 2020, bliskość, 30x30 cm, technika mieszana na płótnie; 2020, ciąża, 30x30 cm, technika mieszana na płótnie; 2020, dobra kontynuacja, 30x30 cm, technika mieszana na płótnie; 2020, wspólny los, 30x30 cm, technika mieszana na płótnie; 2021, światło, 30x30 cm, technika mieszana na płótnie; 2020, kompleksowa obsługa, 60x50 cm, technika mieszana na płótnie; 2021, ludus, 120x80 cm, technika mieszana na płótnie; 2021, dryf kontynentów, 120x80 cm, technika mieszana na płótnie).
Dzieła Angeliniego nadają wystawie niezwykłej głębi i złożoności. Nie są jedynie statycznymi obrazami, ale dynamicznymi manifestacjami. Jego abstrakcje, inspirowane formami biomorficznymi, ukazują nam światy, które tkwią pod powierzchnią, jak mikroorganizmy w obiektywie mikroskopu ukryte przed naszą zwykłą percepcją. Kształty, kolory i kompozycje tworzą niezwykłą symfonię, prowokującą do zastanowienia się nad naturą istnienia i tajemnicą materii (2019, wewnątrz czasu, 150x16 cm, technika mieszana na płótnie; 2019, na zewnątrz czasu, 150x16 cm, technika mieszana na płótnie ‒ dzieła wykonane z nici do szycia, zainspirowane filozofią Giorgio Agambena). Współczesność to swoista relacja z własnym czasem ‒ wiąże się z nim, a jednocześnie się od niego dystansuje. Artysta świadomie dobiera kolory i kompozycje, aby stworzyć harmonię w chaosie, ukazując nam nie tylko świat zewnętrzny, ale także wewnętrzny pejzaż emocji i myśli. Seria z krawatami, poprzez tranzycję ich uprzedniej funkcji, staje się symboliczną pamięcią nowego przeznaczenia przedmiotu. Według Angeliniego „krawat wyraża rodzaj rytuału przejścia: młody chłopiec uczy się wiązać własny krawat i staje się mężczyzną. Węzły również się komunikują. Większe wyrażają siłę fizyczną, przywództwo i dominację nad innymi, podczas gdy mniejsze wskazują na kreatywność i skromność” (2018, siła i odwaga, 60x60 cm, technika mieszana na płótnie).
W niezwykłym kalejdoskopie sztuki Angeliniego (2017, nieskończoność, wieczność, 60x60 cm, technika mieszana na płótnie; 2017, wyspy szczęśliwe, 60x60 cm, technika mieszana na płótnie; 2017, Elizjum, 60x60 cm, technika mieszana na płótnie) odnajdujemy też odniesienia do mitologii greckiej i rzymskiej, gdzie wola, Elizjum czy wyspy szczęśliwe stają się metaforą ludzkich pragnień i marzeń.
Kosmos to słowo pochodzenia greckiego, zatracone w wielu językach świata, jak np. we włoskim, do którego nawiązuje Angelini w swojej narracji. Sądzi, że pierwotnym jego znaczeniem był porządek przypisywany armii szykującej się do bitwy. Pojęcie „porządku” zostało później przeniesione do gwiazd i harmonii sklepienia niebieskiego. Obecnie słowo kosmos jest powszechnie używane jako synonim wszechświata (2016, wszechświat, 120x80 cm, technika mieszana na płótnie; 2016, porządek, 120x80 cm, technika mieszana na płótnie). Nowością zwracającą uwagę widza mogą być nieprezentowane dotychczas lightboxy Angeliniego. Radiografie, które artysta wykorzystuje w swojej sztuce, stają się źródłem eksploracji zjawiska światła i niewidzialności (2021, kości i serce, 40x35 cm, lightbox, technika mieszana; 2021, anioły w ucieczce, 52x45 cm, technika mieszana; 2021, na talerzu milknie głos, 50x40 cm, technika mieszana). Poprzez te prace chce zwrócić uwagę na różne interpretacje światła i jego roli w tworzeniu, użytkowaniu oraz widzialności. To fascynująca twórczość, która nie tylko wzrusza, ale także pobudza naszą wyobraźnię i intelektualną ciekawość (2021, przyjaciel z Ameryki Południowej, 40x35 cm, lightbox, technika mieszana; 2021, westchnienie słonia, 50x40 cm, technika mieszana). Malarstwo Angeliniego cechuje się charakterystycznymi środkami wyrazu, które włoski profesor i krytyk sztuki Raffaele Gavarro, określił mianem „ramifikacji” formy. To pojęcie odnosi się do specyficznej, świadomej metody tworzenia, opracowanej i wykorzystywanej przez artystę w celu pogłębienia narracji.
Wystawa Sublimazione to nie tylko zbiór dzieł sztuki, lecz przestrzeń do zadumy nad naszym miejscem w świecie i rolą sztuki w subiektywnym życiu. Dzięki dziełom Marco Angeliniego odnosimy wrażenie, że przechodzimy przez labirynt ludzkiej psychiki, gdzie światło i cień, forma i treść splatają się w niezwykłą opowieść o życiu i egzystencji. To zaproszenie do podróży, która prowadzi nas przez głębokie zakamarki naszych emocji i myśli, pozwalając nam odkrywać nowe znaczenia i interpretacje świata wokół nas.
Kurator wystawy
Jan Kozaczuk