mat. organizatora
Kiedy w drugiej połowie lat 50. XX wieku otwierał się nowy rozdział w stosunkach między blokiem wschodnim a krajami tzw. Trzeciego Świata Polska stała się jednym z istotnych ośrodków edukacyjnych.
Państwa socjalistyczne intensywnie współpracowały na wielu polach z krajami Afryki Północnej oraz Bliskiego Wschodu, ale dotychczasowe publiczne debaty, badania i projekty w dużej mierze skupiały się na analizie ówczesnej współpracy politycznej, na wymianie handlowej oraz infrastrukturalnej, a ich bohaterami byli inżynierowie, pracownicy biur projektowych i przedsiębiorstw handlu zagranicznego. Mniej uwagi poświęcano twórcom kultury czy byłym studentom kierunków artystycznych.
Wystawa Wspólne przestrzenie. Migracje edukacyjne w kontekście zimnej wojny to opowieść o międzynarodowych relacjach w obszarze kultury, o przepływie idei i doświadczeniach ludzi kultury i sztuki. Ta opowieść wykracza poza zwykły transfer wiedzy i bilateralne umowy edukacyjne. Z jednej strony wprowadza odbiorców w ówczesny kontekst społeczny, nakreśla skalę tej wymiany, jej wielostronny i złożony charakter, ale najważniejsi są jej bohaterowie. Artyści, ludzie kultury, architekci - to ich historie pokazują, w jaki sposób międzynarodowa współpraca edukacyjna stała się sposobem na budowanie trwałych relacji oraz instytucjonalnych związków i międzyludzkich przyjaźni. Przeprowadzone w ramach projektu badawczego wywiady historii mówionej pozwoliły autorom wystawy nakreślić sylwetki arabskich uczestników wymiany naukowej. W tym gronie znaleźli się, między innymi, palestyński fotograf Mahmoud Dabdoub, który studiował w Lipsku, egipska baletnica Magda Saleh, stypendystka w moskiewskiej Akademii Baletu Balszoj czy pochodzący z Syrii rzeźbiarz i medalier Majid Jammoul, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Wystawa jest częścią międzynarodowego projektu badawczego Kontakty naukowe w przestrzeni ideologicznej: studenci z Bliskiego Wschodu w bloku wschodnim (1950–1991). Projekt ten został poświęcony stosunkom akademickim między Bliskim Wschodem a blokiem wschodnim w kontekście zimnej wojny.
Wystawę Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie będzie można zwiedzać w Muzeum Etnograficznym w Warszawie od 15 lutego 2022 roku do 27 marca 2022 roku.
Zaplanowane są liczne wydarzenia towarzyszące, debaty panelowe i pokazy filmowe.
15.02 (wtorek) g. 18
dyskusja panelowa: "Wspólne przestrzenie. Migracje edukacyjne w kontekście zimnej wojny”
Prowadzenie dyskusji: Max Cegielski
Uczestnicy: Majid Jammoul (artysta),
Teresa Romaszkiewicz-Białas (architekt),
Mustafa Switat (Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie),
Dorota Woroniecka-Krzyżanowska (Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie)
17.02 (czwartek), g.18
Pokaz filmów oraz wykład wprowadzający – Ala al – Hamarneh (Instytut Orientu w Bejrucie)
„Polowanie” (Hunting Party), 1964, 41 min.
Reżyser: Ibrahim Shaddad (Sudan)
Film dyplomowy Ibrahima Shaddada jest traktatem o rasizmie. Nakręcony w lesie w Brandenburgii wykorzystuje zachodni styl, by przedstawić czarnoskórego robotnika rolnego ściganego przez tłum białych mężczyzn.
„Afryka, dżungla, bębny i rewolucja” (Africa, The Jungle, Drums and Revolution), 1977, 12 min.
Reżyser: Suliman Elnour (Jemen)
Film dyplomowy Sulimana Mohameda Ibrahima Elnoura o postrzeganiu Afryki w społeczeństwie sowieckim.
„Wciąż się kręci” (It still Rotates), 1978, 19 min.
Reżyser: Suliman Elnour (Jemen)
Film dyplomowy Sulimana Elnoura Wa lakin alardh tadur przedstawia życie codzienne w szkole w Jemenie.
3.03 (czwartek), g. 18
Pokaz filmu oraz wykład wprowadzający – Zaur Gasimov (Uniwersytet w Bonn)
„Nie ma powrotu, Johnny” (There’s No Going Back, Johnny), 1970, 71 min.
Reżyser: Kaveh Pur Rahnama (Iran)
Amerykański podoficer skuty z wietnamskim jeńcem błądzi w tropikalnej dżungli podczas wojny.
17.03 (czwartek), g. 18
Pokaz filmów oraz wykład wprowadzający – Ewa Linek (Uniwersytet Łódzki)
„One” (Elles), 1966, 23 min.
Reżyser: Ahmed Lallem (Algeria)
Po odzyskaniu niepodległości przez Algierię uczennice opowiadają o swoim życiu i o tym, jak widzą przyszłość, demokrację i swoje miejsce w społeczeństwie.
„Algierczycy 30 lat później” (Algériennes 30 ans après) , 1995, 54 min.
Reżyser: Ahmed Lallem (Algeria)
W latach 1967–68 Ahmed Lallem nakręcił film „Elles“ o młodych arabskich uczennicach. 29 lat później odnajduje niektóre z tych młodych dziewcząt. Pokazując różne ścieżki życia bohaterek film bada złożoność życia algierskich kobiet, ich rozczarowania, ale także ich wojowniczość podczas ostatnich trzydziestu lat historii Algierii.
24.03 (czwartek) g. 18
Finisaż wystawy z dyskusją panelową „Stosunki polsko-arabskie w sztuce”
Prowadzenie: Mustafa Switat (Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie) Uczestnicy: Nafe Alahmad (artysta), Agnieszka Chmielewska (Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego), Majid Jammoul (artysta), Krzysztof Płomiński (były ambasador RP w Iraku i Arabii Saudyjskiej, doradca dyplomatyczny Krajowej Izby Gospodarczej
Organizator: Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie
Partner: Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
Więcej informacji na stronie.