mat. teatru
Hasłem, które przyświeca nam w nowym sezonie teatralnym 2021/2022 jest cytat z przemówienia Krzysztofa Warlikowskiego podczas odebrania nagrody Złotego Lwa za całokształt twórczości na Biennale di Venezia: Sposobem na zachowanie pamięci jest tworzenie opowieści.
Sezon rozpoczęliśmy piątą edycją festiwalu Generation After. Showcase prezentującym spektakle najciekawszych polskich twórców i twórczynie zagranicznej publiczności. Odwiedzili nas dyrektorzy i kuratorzy takich instytucji jak mi.in Taipei Arts Festival, Holland Festival, Onassis Stegi, Santarcangelo Festival, Theatre de Vidy, Sophiensale, Maxim Gorki Theater, CPH Stage, Hellerau, International Theatre Amsterdam czy Mladinsko Theatre. Całość zrelacjonują krytycy z USA, Wielkiej Brytanii czy Hiszpanii.
Nie zwalniamy tempa i niebawem rozpoczynamy kolejny ważny festiwal. Nowa Europa. Inne spojrzenia będzie mieć w tym roku swoją drugą odsłonę. Gościć będziemy wielkie osobowości współczesnej sceny performatywnej - Doris Uhlich, Giselle Vienne, Florentina Holzinger i Cherish Menzo. Ich spektaklom będzie towarzyszyć program sztuk wizualnych Mój zapach jest zapachem kobiety kuratorowany przez Michała Grzegorzka. Autorkami czterech niezależnych prezentacji krążących wokół problematyki zapachu będą Ewa Prtum, Agnieszka Brzeżańska, Rock Angelz oraz Dominika Olszowy.
Odyseja. Historia dla Hollywoodu w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego wybiera się w tournée. Spektakl zagramy na festiwalu Athens Epidaurus Festival (17-19 września 2021), we Francji w teatrze La Comédie de Clermont-Ferrand (17-18 marca 2022) oraz 8 razy w Paryżu w teatrze La Colline – théâtre national (12,13,14 maja 2022 i 17,18,19,20,21 maja 2022). W sezonie 2021/2022, znaczący dla teatru będzie również tournée Spektaklu Henrietta Lacks w reżyserii Anny Smolar w Belgii. W Lutym 2022 będzie dwukrotnie pokazany spektakl na festiwal Festival de Liège (15-16.02.2022) oraz dwukrotnie w Brukseli w prestiżowym teatrze Théâtre National Wallonie-Bruxelles (18-19.02.2022).
Część naszego zespołu artystycznego właśnie prezentuje Jezusa w reżyserii Piaskowskiego i Sulimy na Przeglądzie Małych Form. Kontrapunkt. A to dopiero początek podróży!
6 września 2021 | 19:00
Raport Brodiego Jorge Luis Borges
Nowa książka
Spotkanie z Martą Eloy Cichocką, Arkadiuszem Żychlińskim i Bartoszem Sadulskim. Książkę wydał Państwowy Instytut Wydawniczy.
Foyer Nowego Teatru, Wstęp wolny
9-12 września 2021 | 19:00
Matka Joanna od Aniołów
Jan Klata
Na podstawie: Matka Joanna od Aniołów Jarosława Iwaszkiewicza
Reżyseria, scenariusz, opracowanie muzyczne: Jan Klata
Scenografia, reżyseria światła: Justyna Łagowska
Kostiumy: Mirek Kaczmarek
Choreografia: Maćko Prusak
Projekcje: Tomasz Michalczewski
Obsada: Małgorzata Biela, Bartosz Bielenia, Ewa Dałkowska, Emma Giegżno, Małgorzata Gorol, Wojciech Kalarus, Włodzimierz Końko, Roman Gancarczyk, Jerzy Nasierowski, Ewelina Pankowska, Dorota Papis, Magdalena Woleńska, Jacek Poniedziałek, Marcin Czarnik, Arkadiusz Pyć.
Bilety: 80/70/60/50 zł
Wejściówki: 40 zł
13 września 2021 | 19:00
Klimat, lewica, siostrzeństwo Marka Beylina
Nowa Książka
Spotkanie z Markiem Beylinem i Martą Majchrzak wokół książki "Klimat, lewica, siostrzeństwo" poprowadzi Kornelia Sobczak.
Foyer Nowego Teatru, Wstęp wolny
fot. mat. teatru
FESTIWAL NOWA EUROPA. INNE SPOJRZENIA
wrzesień-grudzień 2021
Teatr nie trwa w jednej stałej formie, ma raczej cechy czasownika – służy do nazwania czynności czy stanów. Może właśnie dlatego kryzysy są tak dobre dla teatru, który po rozpoznaniu impasu podejmuje próby jego przekroczenia.
W tym roku Festiwal Nowa Europa chce stać się przestrzenią, w której jedyną zasadą jest brak zasad, a perspektywą – różnorodność. Próbujemy zmierzyć się ze spojrzeniem – z pozycją, z której się wypowiadamy, ze względu na którą coś wydaje nam się zastane, na zawsze określone.
Odmawiamy sobie prawa do stawiania jednoznacznych diagnoz, do formułowania znaczeń i oddajemy głos Artystkom. Ich różnorodne narracje to próba rozmycia wyraźnie postawionych granic i definicji dotyczących doświadczenia kobiecej tożsamości. Wierzymy, że wymiana spojrzeń, inna optyka i perspektywa pozwalają na prowadzenie rozmowy, na głębsze i bogatsze doświadczanie rzeczywistości.
Efemeryczności i festiwalizacji życia kulturalnego przeciwstawiamy festiwal w formule on going, trwający cały sezon. Zależy nam, żeby pokazy nie miały charakteru krótkotrwałego wydarzenia, ale stały się regularną praktyką spotkania z ważnymi twórcami teatru europejskiego i światowego.
Zapraszamy do wspólnego doświadczania, odkrywania i zderzania ze sobą różnorodnych, innych spojrzeń, do debat i sporów.
Karolina Ochab / Joanna Nuckowska / Piotr Gruszczyński / Olga Drygas
PROGRAM
2-4 września | Generation After 5. Showcase
17-18 września | HABITAT Doris Uhlich
14-15 października | :L'ETANG Gisele Vienne
19-20 listopada | TANZ Florentina Holzinger
17-18 grudnia | JEZEBEL Cherish Menzo
Programowi głównemu będzie towarzyszyć program wystawienniczy kuratorowany przez Michała Grzegorzka zatytułowany Mój zapach jest zapachem kobiety. Artystki biorące udział: Ewa Partum, Agnieszka Brzeżańska, Rock AngelZ, Dominika Olszowy.
Habitat Doris Uhlich, 17-18 września | 19:00
W spektaklu słyszymy plaśnięcia i wibracje nagich ciał, ścierających się ze sobą przy dźwiękach abstrakcyjnego techno. Miejsce, gdzie ciała mogą dotykać się nawzajem, swobodnie wchodzić ze sobą w interakcje i razem oddychać, w perspektywie panującej obecnie pandemii, wydaje się daleką od zrealizowania utopią. Doris Uhlich postanawia jednak podjąć wyzwanie i znaleźć sposób, w jaki ta utopia mogłaby funkcjonować w czasach Covid-19.
Co oznacza niemożliwość fizycznej bliskości? Jakiego rodzaju energia, pragnienia, melancholia, a może nawet przyjemność i ulga mogły zrodzić się jako rezultat utrzymywania fizycznego dystansu? Także wtedy, kiedy pozostają społecznie oddaleni, performerzy świętują to, co ich różni, poprzez jedność,. Ich ciała poszukują prawdziwego doświadczenia wspólnotowości i stwarzają okazję do połączenia się i dzielenia się energią.
Habitat pozostaje bezwstydnym hymnem na temat nagiego ciała, który wykracza poza normatywne ideały piękna oraz schematy obecne w kulturze. Ciało nie zostaje sprowadzane do roli fetyszyzowanego obiektu. Zetkniemy się z nim w jego materialności, a tym samym zostanie ono ukazane w całej swojej okazałości, masie i kruchości. Habitat w wersji pandemicznej w swojej formie nie tylko stosuje się do obostrzeń związanych z Covid-19, ale traktuje je jako punkt wyjścia do znalezienia nowych sposobów nawiązania kontaktu.
Doris Uhlich (Austria, 1977) tworzy swoje własne projekty od 2006 roku. Wiele z jej spektakli koncentruje się na badaniu ideałów piękna i standardowej percepcji obrazu ciała. Znana ze swojej "filozofii ciała", używa nagości wolnej od ideologii i prowokacji oraz bada fizyczne i przestrzenne granice wyjścia energii. Muzyka, szczególnie elektroniczna muzyka techno, odgrywa kluczową rolę w jej poszukiwaniach.
Koncepcja i choreografia: Doris Uhlich
Występują: Hugo Le Brigand, Toni Brucker, Ute Frederich, Luise Kostopoulos, Klaus Lengefeld, Ann Muller, Jong Sung Myung, Thomas Richter, Vera Rosner-Nógel, Hannah Sampé, Saeed Asad Sangabi, Mim Schneider, Maria Tepper
Reżyseria prób: Hugo Le Brigand
DJ: Boris Kopeinig
Reżyseria światła: Sergio Pessanha
Body Tanks: Proper Space (Juliette Collas, Zarah Brandl)
Szycie: Mick Hennig
Produkcja: Margot Wehinger
Koprodukcja: Tanzquartier Wien, Münchner Kammerspiele, Tanzfestival Rhein-Main (Künstlerhaus Mousonturm/ Frankfurt a. M. and Hessisches Staatsballett in the frame of Tanzplattform Rhein-Main) and insert Tanz und Performance GmbH
Dystrybucja: Something Great (Berlin - DE)
Finansowanie ze środków Cultural Department of the City of Vienna and the Federal Chancellery of Austria
Spektakl prezentowany w ramach Festiwalu Nowa Europa. Inne spojrzenia finansowanego przez miasto stołeczne Warszawę.
Bilety: 50/35 zł
mat. teatru
MÓJ ZAPACH JEST ZAPACHEM KOBIETY, Wyciskacz łez Ewa Partum, 17-18 września | 18:00
Gaz łzawiący i gaz pieprzowy należą do jednej rodziny środków kontrolujących zamieszki (ang. Riot Control Agents). Ta ugrzeczniona nazwa odpowiada określeniu “broń chemiczna” i jako taka została użyta pierwszy raz na masową skalę w czasie I wojny światowej. Olbrzymia skuteczność w kontrolowaniu jednostek i tłumów, przyczyniła się do wzrostu popularności i dostępności substancji.
Gaz łzawiący i pieprzowy różnią się składem. Pierwszy jest wyłącznie syntetyczny, do drugiego oprócz środków chemicznych dodaje się także składniki naturalne, szczególnie obecną w ostrych paprykach kapsaicynę. To ona odpowiada za paraliżowanie tłumów: pieczenie i ból oczu, nozdrzy, skóry, ust, dróg oddechowych itd. Jego smak i konsekwencje pamiętają szczególnie żywo osoby biorące udział w protestach Strajku Kobiet w 2020 roku.
“Wyciskacz łez” Ewy Partum nawiązuje do tamtych akcji, a w szczególności do brutalności policji wobec strajkujących. Artystka nie reprodukuje obrazów przemocowego performansu, ale subwersywnie zamienia je w inną substancję. By stworzyć swoją, używa między innymi ekstraktu z soli czy prochu strzelniczego, tworząc zapach ironicznie komentujący figurę opresora. Broń wymierzona w kobiety (i nie tylko) staje się zabawką w rękach artystki: rozbrojoną, pozbawioną swojej funkcji, istniejąca jedynie kilka chwil.
Publiczność będzie mogła zabrać pracę artystki do domu, zatrzymać ją w szczelnie zamkniętym opakowaniu lub dać jej zupełnie zniknąć.