Od 1 lipca do 7 sierpnia na Dużej scenie Nowego Teatru będzie można oglądać wystawę Zbigniewa Libery „Synczyzna”. Otwarcie wystawy odbędzie się 1 lipca o godz. 19.00. Wstęp wolny.
Teatr wydaje się być idealną przestrzenią, także w sensie metaforycznym, do prezentowania prac Zbigniewa Libery. Patrząc na fotografie artysty ma się wrażenie, że historia jest dla niego przedstawieniem, które można reżyserować za pomocą określonych środków: scenografii, narzędzi medialnych i wizualnego storytellingu – charakterystycznego dla artysty sposobu snucia opowieści, której nie da się nigdy w całości uchwycić.
Monumentalne zdjęcia Libery, ubrane w panoramy, zostaną zaprezentowane na dużej scenie Nowego Teatru w Warszawie, próbując zatrzeć zwyczajową granicę między publicznością a spektaklem.
Wśród prac znanych, choć rzadko pokazywanych, jak „Wyjście ludzi z miast” (wypożyczonej na tę okazję z kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie) czy „Polskiej gościnności”, artysta pokaże również zupełnie nowe realizacje.
Wiedza o świecie, także tym, który przyjdzie, jest u Libery wynikiem kreacji – opowieści świadków, prasowych i telewizyjnych manipulacji, natchnień kultury popularnej, instytucjonalnych zmyśleń, a nawet zbiorowych halucynacji. Historia jest dziełem sztuki, a więc także potencjałem i możliwością – plastycznym materiałem, z którego można budować rozrastające się opowieści.
Na potrzeby wystawy Libera wywołuje ducha Gombrowicza (nie ma teatru bez ducha), by w tytule swojego projektu odpowiedzieć na literackie pytanie pisarza: ojczyzna czy synczyzna? I ta odpowiedź być może jest kluczem do rozszyfrowania prac artysty.
Synczyzna odnosi się do przyszłości (jest buntem i wyobraźnią) i przeszłości, tylko pod warunkiem, że można ich dowolnie używać. To sprzeciw wobec ojca, który opowiada historię – każe uczyć się jej dat na pamięć, znać jej bohaterów i kochać jej bitwy. Jest tym, co przyjdzie, kiedy ludzie opuszczą miasta, lecz wydarza się zanim w ich ruinach wyrosną drzewa. Synczyzna nie jest ostatnim przystankiem, tylko etapem przejściowym. Jest z miejsca w głowie i w brzuchu.
Jednak to, co najważniejsze w pracach artysty musi umknąć widzowi – znajdować się poza kadrem, zdarzyć się, kiedy nie patrzymy. Być ziemią, która nie należy ani do ojca, ani do syna.
Kurator wystawy: Michał Grzegorzek
Identyfikacja wizualna: Agata Biskup
Produkcja: Joanna Manecka
„Miary rytmiczne": dzięki uprzejmości Renaty i Rafała Jarodzkich oraz 66P - Subiektywnej Instytucji Kultury
„Poetka Maria de Cyrano"- dzięki uprzejmości Poli Dwurnik
„Wyjście ludzi z miasta"- Kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
„Polska gościnność”, „Synczyzna”, „Szczam na Twoje zabawki tato” - dzięki uprzejmości artysty
***
S O N L A N D
The Exhibition of Zbigniew Libera
Main hall of Nowy Teatr
01.07-07.08.2022
opening: 01.07, 19:00
admission free
Theatre seems like a perfect place, also metaphorically, to present Zbigniew Libera’s works. Looking at the artist’s photographs, one might get the impression that history is a theatre show for him, a play that can be directed using certain means: set design, tools of multimedia and a specific visual storytelling developed by the artist to spin his narrations in such a way that they can never be fully grasped.
Monumental photographs staged as panoramas will be presented on the main stage of Nowy Teatr in Warsaw in an attempt to blur the customary line between the audience and the show. Along with some well-known, yet rarely presented, works such as “The Exodus of the People from the Cities” (borrowed from the Museum of Modern Art Warsaw collection) or “Polish Hospitality”, the artist will also present his new pieces.
For Libera, knowledge about the world, also the one that is yet to come, is a result of creation - witness accounts, press and tv manipulations, pop culture inspirations, institutional fables, even collective hallucinations. History is a work of art, hence also a potential, a possibility - shapeable material that can be used to build proliferating stories.
In the exhibition, Libera calls the ghost of Gombrowicz (there is no theatre without a ghost) to answer the writer’s literary question - fatherland or sonland? And the answer may actually be the key to deciphering Libera’s works.
Sonland refers to the future (it equals rebellion and imagination) and the past, provided that both terms can be used freely and interchangeably. It is a gesture of defiance towards the father who is the history-teller - and as such, demands you study the dates by heart, know the heroes and cherish the battles. It is what will come when people leave their cities, but it will happen long before trees start to grow in the ruins. Sonland is not the last stop, it is a state of transition. It comes from a place in your head and in your guts.
However, what is most important in Libera’s works has to escape the viewer’s attention - it has to be placed outside of the frame or happen when we are not looking. It has to be the land that belongs to neither the father nor the son.
Curator: Michał Grzegorzek
Graphic designer: Agata Biskup
Production: Joanna Manecka
„Miary rytmiczne": in the courtesy of Renata i Rafał Jarodzcy oraz 66P - Subiektywna Instytucja Kultury
„Poetka Maria de Cyrano"- in the courtesy of Pola Dwurnik
„Wyjście ludzi z miasta"- Collection of Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
„Polska gościnność”, „Synczyzna”, „Szczam na Twoje zabawki tato” – in the courtesy of the Artist