W niedzielę 29 maja o godzinie 18.00 w Kościele Środowisk Twórczych w Warszawie, przy Placu Teatralnym, odbędzie się Koncert operowy pamięci Bogusława Kaczyńskiego. Patronat nad wydarzeniem objął ks. Grzegorz Michalczyk – rektor kościoła św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła, krajowy duszpasterz środowisk twórczych. Organizatorem jest Fundacja ORFEO im. Bogusława Kaczyńskiego w Warszawie z przewodniczącym rady Zbigniewem Napierałą na czele. Koncert zostanie poprzedzony mszą św. o godzinie 17.00 w intencji wybitnego popularyzatora muzyki poważnej Bogusława Kaczyńskiego, który urodził się 2 maja 1942 roku w Białej Podlaskiej i obecnie obchodziłby 80. urodziny.
fot. Michał Mutor
Zaproszenie do artystycznego udziału w koncercie i mszy św. przyjęli wyjątkowi artyści: Małgorzata Długosz – sopran, Joanna Szynkowska vel Sęk – sopran, Adam Zdunikowski – tenor, Mirosław Feldgebel – fortepian i Emanuel Bączkowski – organy. O muzyce i Bogusławie Kaczyńskim opowiadać będzie Krzysztof Korwin-Piotrowski, dyrektor artystyczny Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego. W tym roku wydarzenia festiwalu odbędą się m.in. w: Białej Podlaskiej (28 maja „Gala Kiepurowska”, 4-11 września koncerty i spektakle muzyczne), Warszawie, Katowicach, Sarnakach oraz Serpelicach, gdzie patron festiwalu spędzał wakacje.
Koncert w Kościele Środowisk Twórczych jest wydarzeniem specjalnym Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Podczas mszy św. można będzie usłyszeć utwory Haendla, Bacha, Gounoda, Franka i Vivaldiego. W koncercie zostaną wykonane dzieła m.in. zmarłego 150 lat temu Stanisława Moniuszki, Mieczysława Karłowicza, Georges'a Bizeta, Giacomo Pucciniego i Giuseppe Verdiego. Wstęp jest wolny. Msza św. będzie transmitowana na kanale YouTube Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Warszawskiej (https://www.youtube.com/channel/UCyeTWsMTEBPg_i1_Ua0HiFg).
Koncert zostanie udostępniony 5 czerwca na kanale YouTube Fundacji ORFEO im. Bogusława Kaczyńskiego – ORFEO.TV - https://www.youtube.com/playlist?list=PLWpSxF3zdLSOU6deKzgZaPtvIAPU4gqlT.
Kościół św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła – Kościół Środowisk Twórczych
Warszawa, Plac Teatralny
Niedziela, 29 maja, godz. 18.00
(wcześniej, o godz. 17.00 msza św.)
Małgorzata Długosz – sopran
Joanna Szynkowska vel Sęk - sopran
Adam Zdunikowski – tenor
Mirosław Feldgebel – fortepian, harfa
Emanuel Bączkowski – organy
Krzysztof Korwin-Piotrowski – narracja
***
Bogusław Kaczyński (2.05.1942 – 21.01.2016) – dziennikarz, publicysta, krytyk muzyczny, pianista, dyrektor festiwali, twórca audycji radiowych i telewizyjnych, autor wielu książek, najwybitniejszy i najbardziej znany popularyzator muzyki poważnej, opery i operetki w Polsce.
Urodził się 2 maja 1942 roku w Białej Podlaskiej. Jego mama Julia z domu Dołęgowska zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Ojciec Jan Kaczyński był miłośnikiem kultury antycznej i muzyki. Udzielał synowi lekcji gry na domowym pianinie już od bardzo wczesnego dzieciństwa. Po raz pierwszy Bogusław wystąpił publicznie, gdy miał 4 lata. Ukończył Szkołę Muzyczną (obecnie Zespół Szkół Muzycznych I i II Stopnia im. Fryderyka Chopina) w Białej Podlaskiej, a następnie jeździł na lekcje fortepianu do Warszawy, do cenionego pianisty i pedagoga Pawła Lewieckiego. W 1964 r. uzyskał dyplom ukończenia Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w stolicy. W 1971 roku Kaczyński ukończył z wynikiem bardzo dobrym studia w zakresie teorii muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury. Swoją karierę na szklanym ekranie rozpoczął od prowadzenia cyklu programów muzycznych, w których grał równocześnie na fortepianie. Mimo iż audycje były bardzo dobrze odebrane przez melomanów, kierownictwo TVP zakończyło z nim współpracę. W 1974 r. dyrektorem Ośrodka Radia i Telewizji w Poznaniu został Zbigniew Napierała, który zaangażował go i umożliwił mu tworzenie cyklicznych programów, m.in. „Operowego qui pro quo”, „Zaczarowanego świata operetki” i „Rewelacji miesiąca”, uznanych za najpopularniejsze audycje w historii telewizji. Kiedy w 1986 roku Zbigniew Napierała został dyrektorem – redaktorem naczelnym TVP 2 w Warszawie, Kaczyński zaczął również pracować na Woronicza. Prowadził transmisje telewizyjne z najważniejszych wydarzeń muzycznych jak: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, koncerty Pavarottiego i Domingo, Koncerty Noworoczne z Wiednia, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, Konkurs Piosenki Eurowizji. Występował także w stacjach telewizyjnych za granicą, m.in. w Nowym Jorku, Berlinie, Rzymie, Hawanie, Paryżu i Moskwie. Współpracował przez wiele lat z Polskim Radiem, szczególnie z Programem I, gdzie miał swoje autorskie audycje, w których prezentował ulubione dzieła muzyki poważnej oraz podziwianych i lubianych artystów śpiewaków. Autorskie artykuły i recenzje publikował w branżowych pismach: „Teatrze”, „Ruchu Muzycznym” oraz „Kulturze”, ale pisał także na łamach dzienników. W swojej pierwszej książce „Dzikie orchidee” opowiadał o primadonnach, słynnych tenorach, kompozytorach i wielkich teatrach operowych. „Dzikie orchidee” zdobyły tytuł Książki Roku, a Kaczyński został uznany Autorem Roku. Jury powołane przez Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich wpisało tę pozycję na listę dziesięciu najpoczytniejszych tytułów 1985 roku w Polsce.
Bogusław Kaczyński był twórcą Festiwalu Muzyki Łańcut i jego dyrektorem przez 10 lat (1980-1990). Zapraszał tam słynne śpiewaczki operowe (m.in. Setę del Grande, Katię Ricciarelli) i gwiazdy piosenki (m.in. Juliette Gréco, Gilbert Bécaud). Od 1984 do 2011 r. pełnił funkcję dyrektora Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju, przemianowanego w 2003 r. na Europejski Festiwal im. Jana Kiepury. Występowały tam wielkie gwiazdy z Polski i zagranicy oraz teatry operowe i muzyczne. Przez 3 lata był prorektorem Akademii Muzycznej w Warszawie, a przez 4 lata (1994-1998) – dyrektorem Teatru Muzycznego „ROMA” w Warszawie. Przekształcił tę instytucję artystyczną na wzór nowojorskiej City Opera, wiedeńskiej Volksoper czy londyńskiej English National Opera jako przeciwwagę dla Opery Narodowej i uzupełnienie jej repertuaru. Wystawiał z wielkim przepychem spektakle operetkowe, operowe (śpiewane po polsku), baletowe i widowiska adresowane specjalnie do dzieci. Był również dyrektorem artystycznym Katowickich Spotkań Opery, Baletu i Operetki oraz prowadził w Sali Kongresowej w Warszawie cykl widowisk muzycznych, operetkowych i musicalowych „Bogusław Kaczyński zaprasza”, zainicjowany i organizowany przez łódzki impresariat PROMOTON Barbary Kaczmarkiewicz. Był często zapraszany za granicę. Jeździł z ulubionymi artystami i prowadził koncerty w Europie, USA i Kanadzie.
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (pośmiertnie) i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Otrzymał wiele nagród, między innymi 3 Wiktory oraz Super Wiktora za całokształt twórczości telewizyjnej. Odebrał też m.in. Nagrodę Neapolitańską za propagowanie kultury wysokiej na świecie oraz trzykrotnie „Złoty Ekran”. Był Kawalerem Orderu Uśmiechu. W plebiscycie tygodnika „Polityka” znalazł się w pierwszej dziesiątce największych osobowości telewizyjnych XX wieku. Został uhonorowany tytułem Mistrza Mowy Polskiej. Z okazji 50-lecia TVP otrzymał honorową statuetkę „Gwiazda Telewizji Polskiej”. Otrzymał Złotego Hipolita oraz nagrodę im. Hipolita Cegielskiego, tytuł „Wybitna Osobowość Pracy Organicznej” i nagrodę „Piękniejsza Polska”. Otrzymał honorowe obywatelstwa Białej Podlaskiej, Krynicy-Zdroju, Łańcuta, Lipna, Buska Zdroju. Zmarł w Warszawie 21 stycznia 2016 r. po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach. Jego pogrzeb miał charakter państwowy i zgromadził wiele tysięcy osób, w asyście kompanii honorowej Wojska Polskiego i orkiestry wojskowej. Pod koniec kwietnia 2022 roku Wydawnictwo Muza opublikowało biografię „Będę sławny, będę bogaty. Opowieść o Bogusławie Kaczyńskim” autorstwa redaktorki Polskiego Radia Anny Lisieckiej.
W 1991 r. Bogusław Kaczyński założył Fundację „ORFEO”, wspierającą kulturę narodową i propagującą ambitne wydarzenia artystyczne. Fundacja współpracowała z Impresariatem Artystycznym – Wydawnictwem Casa Grande Sp. z o.o. przy organizacji Europejskiego Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju oraz Przystanków Festiwalowych w całym kraju. Wydała książki: „Krynicki benefis” (album jubileuszowy z okazji 50. urodzin) oraz „Xenia Grey: księżna Chicago”. Przewodniczącym rady jest Zbigniew Napierała, a dyrektorem zarządu – Anna Habrewicz. W radzie zasiadają również: Barbara Kaczmarkiewicz i Zbigniew Jakubas. Fundacja ORFEO organizuje od 2019 roku Festiwal im. Bogusława Kaczyńskiego z prezydentem Białej Podlaskiej Michałem Litwiniukiem, dyrektorem Bialskiego Centrum Kultury Zbigniewem Kapelą. Dyrektorem artystycznym festiwalu jest Krzysztof Korwin-Piotrowski.
Małgorzata Długosz ukończyła Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej w Łodzi oraz doskonaliła swój warsztat na kursach oratoryjno-kantatowych u Adele Stolte w ramach Festiwalu „Wratislavia Cantans” we Wrocławiu. Równolegle z kształceniem głosu studiowała pedagogikę wokalną na Wydziale Kompozycji i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Łodzi. Zadebiutowała na scenie Teatru Wielkiego partią pani Rossignol w operze „Dyrektor teatru” Mozarta, w przedstawieniu łódzkiej AM. Już w czasie studiów związała się na dwa sezony z Warszawską Operą Kameralną, a następnie przez kilka lat występowała na scenie Opery Bałtyckiej w Gdańsku i Teatru Wielkiego w Poznaniu.
W 1994 roku została zaangażowana przez dyrektora Bogusława Kaczyńskiego do Teatru Muzycznego „Roma” w Warszawie, w którym wykonywała partie operetkowe takie jak: Arsena w „Baronie cygańskim” Straussa, Adela w „Zemście nietoperza” Straussa, Joanna w „Błękitnym zamku” Czubatego, Księżna w „Ptaszniku z Tyrolu” Zellera, Stasi w „Księżniczce czardasza” Kalmana, Hanna w „Wesołej wdówce” Lehara (podczas premiery rozentuzjazmowana publiczność zmusiła ją do bisowania słynnej „Pieśni o Wilii”). Z powodzeniem występowała w „Romie” także w repertuarze operowym jako Frasquita w „Carmen” Bizeta oraz I Dama i Papagena w „Czarodziejskim flecie” Mozarta. Następnie za dyrekcji Pawła Gabary i Krzysztofa Korwina-Piotrowskiego była przez kilkanaście lat primadonną Gliwickiego Teatru Muzycznego, kreując partie: Sylwii w „Księżniczce czardasza” Kalmana, Rosalindy w „Zemście nietoperza” Straussa, Lizy w „Krainie uśmiechu” Lehara, tytułowej hrabiny Maricy w operetce Kalmana, księżniczki Layi w „Kwiecie Hawaii” Abrahama. Wielkim sukcesem okazała się jej partia Micaëli w operze „Carmen” Bizeta, za którą została nominowana do Złotej Maski, a spektakl w inscenizacji Pawła Szkotaka otrzymał nagrodę Złota Maska jako Wydarzenie Roku. Kolejnym wielkim wyzwaniem i znakomitą kreacją była tytułowa partia w prapremierze spektaklu muzycznego „Anna Karenina” w adaptacji teatralnej Krzysztofa Korwina-Piotrowskiego, z muzyką Andrzeja Zaryckiego, w reżyserii Józefa Opalskiego.
W Operze Nova w Bydgoszczy śpiewała przez wiele sezonów partię Lizy w „Krainie uśmiechu” Lehara i tytułową hrabinę Maricę w operetce Kalmana. W Operze Krakowskiej wystąpiła jako Rozalina w „Zemście nietoperza” Straussa. W Teatrze Muzycznym w Łodzi śpiewa tytułową partię w operetce Offenbacha „Wielka Księżna Gerolstein”. Często występuje jako śpiewaczka estradowa, zapraszana na festiwale muzyczne w całej Polsce. Przez kilkanaście lat była gwiazdą Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju za dyrekcji Bogusława Kaczyńskiego. Oprócz arii operowych i operetkowych wykonuje również oratoria i kantaty Bacha, Haydna i Haendla oraz „Stabat Mater” Pergolesiego, Rossiniego i Szymanowskiego.
Brała udział w koncertach i programach telewizyjnych: prapremiera „Messa degli Angeli” Heimermanna, skomponowanej i wykonanej specjalnie z okazji 80-tych urodzin papieża Jana Pawła II w Rzymie, „Stabat Mater” Szymanowskiego w Bielsku-Białej, „Wielka sława to żart” w Warszawie, „Tu, gdzie śpiewał Jan Kiepura” w Krynicy-Zdroju, „Gala operowo-operetkowa” w Łańcucie, „Benefis Wojciecha Pszoniaka” w Gliwicach oraz ”Wiolinem i basem” Lucjana Kydryńskiego i „MDM po godzinach” Wojciecha Manna i Krzysztofa Materny. Opera „Carmen” zrealizowana w Ruinach Teatru Miejskiego w Gliwicach z jej udziałem została zarejestrowana na DVD. Jej głos doceniony został również w polskim dubbingu: Księżniczka Aurora (teksty i piosenki) w filmie wytwórni Disney’a, „Śpiąca królewna”, „Pinokio”. W 2009 roku została odznaczona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem „Zasłużony dla kultury polskiej”, a w roku 2017 Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Związek Artystów Scen Polskich przyznał Małgorzacie Długosz w roku 2003 Dyplom Uznania za wybitne osiągnięcia w sztuce wokalno-aktorskiej na Scenach Teatrów Muzyczno-Operetkowych i za całokształt pracy artystycznej, a w 2012 roku uhonorował ją najwyższą nagrodą ZASP – statuetką Ariona.
Joanna Szynkowska vel Sęk - sopran, absolwentka Akademii Muzycznej w Poznaniu. Debiutowała na deskach Gliwickiego Teatru Muzycznego w roli Anniny w operetce „Noc w Wenecji” J. Straussa. Wykonywała partię Serpiny w „La Serva Padrona” G. Pergolesiego, Bastienne oraz Weltgeist w spektaklach „ Basten und Bastienne” oraz „Die Schuldigkeit des ersten Gebots” W. A. Mozarta w Krakowskiej Operze Kameralnej. W Poznańskim Teatrze Muzycznym wykonywała rolę Stasi w operetce „Księżniczka Czardasza” E. Kalmana. Grała rolę Lisy w „Krainie Uśmiechu” F. Lehara, Adeli w „Zemście Nietoperza” J. Straussa, Belindy w operze „Dydona i Eneasz” H. Purcella. Laureatka wyróżnienia oraz III nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Wykonawstwa Muzyki Operetkowej i Musicalowej im. Iwony Borowickiej w Krakowie. W 2021/2022 roku występowała w gali sylwestrowej i noworocznej w reż. Krzysztofa Korwina-Piotrowskiego „Wiedeń moich marzeń” z orkiestrą symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej pod batutą maestra Massimiliano Caldiego.
Prof. dr. hab. Adam Zdunikowski – tenor, absolwent Warszawskiej Akademii Muzycznej wydziału wokalno-aktorskiego oraz Uniwersytetu Warszawskiego kierunku zarządzanie instytucjami kultury. Od 1990 r. solista Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. Laureat polskich i międzynarodowych konkursów wokalnych. W ciągu 30-letniej kariery artystycznej wystąpił na wszystkich scenach operowych i filharmonicznych w Polsce oraz wielu na świecie. W swoim repertuarze posiada około 70 partii operowych i tyleż oratoryjno-kantatowych. Podczas blisko 2000 występów miał zaszczyt śpiewać w towarzystwie czołówki polskiej wokalistyki, najbardziej renomowanych dyrygentów i najlepszych polskich reżyserów. Do niecodziennych osiągnieć artysty należy wykonanie wszystkich dzieł oratoryjnych Krzysztofa Pendereckiego pod batutą kompozytora. Od roku 2014 pedagog Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy i Filii Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Białymstoku. Przewodniczący i członek jury krajowych konkursów wokalnych, a także twórca i dyrektor Konkursu Wokalnego im. Bogdana Paprockiego w Bydgoszczy. Laureat pierwszej edycji nagrody Ministra Kultury i Sztuki „Ad Astra”. W 2011 roku otrzymał od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Srebrny Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” oraz od Prezydenta Krakowa Odznakę „Honoris Gratia”.
Emanuel Bączkowski – absolwent Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie: Wydziału Instrumentalnego w klasie organów Andrzeja Chorosińskiego (dyplom z wyróżnieniem) oraz Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca w specjalności muzyka kościelna. Studiował także grę na organach i kompozycję organową w Conservatorio di Musica Santa Cecilia w Rzymie pod kierunkiem Alessandra Licaty. Odbył dwuletni staż artystyczny w UMFC oraz ukończył Podyplomowe Studia Menedżerskie w zakresie Zarządzania dla Artystów, Twórców i Animatorów Kultury na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał tytuł doktora sztuk muzycznych.
Emanuel Bączkowski występował w ramach europejskich i międzynarodowych festiwali organowych. Koncertuje jako solista i kameralista (Izrael, Włochy, Niemcy, Francja). W najważniejszych bazylikach rzymskich wykonał cykl recitali promujących polską muzykę organową i tematycznie związanych z Bożym Narodzeniem i Wielkim Postem. Jest organistą Kościoła Środowisk Twórczych przy Placu Teatralnym w Warszawie (od 2004), jak też pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Papieskich Koncertów w Parafii pw. Świętej Rodziny w Radomiu oraz Buskiego Organowego Lata u Brata Alberta w Busku-Zdroju. Artysta wielokrotnie nagrywał dla radia i telewizji. Był inicjatorem i producentem pierwszego w historii Jasnej Góry albumu prezentującego cztery tamtejsze instrumenty – „Na organach jasnogórskich gra Emanuel Bączkowski” (DVD z dźwiękiem 5.1/ CD). Należy do Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Związku Artystów Scen Polskich, Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych, Towarzystwa Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II w Warszawie i Paryżu. Został odznaczony: Orderem Grobu Świętego, Orderem Jasnogórskiej Najświętszej Bogurodzicy, Srebrnym Krzyżem Pielgrzyma za zasługi dla Ziemi Świętej, medalem „Za zasługi dla Archidiecezji Warszawskiej”, Złotym Medalem Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej i Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
Mirosław Feldgebel - absolwent Wydziału Instrumentalnego w klasie fortepianu, studiował także na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Ceniony pianista i kameralista. Jest laureatem kilku międzynarodowych konkursów pianistycznych (m.in. I nagroda w Torneo Internazionale di Musica w Turynie, III nagroda w XII Concorso Musicale Europeao Citta di Moncalieri). Występował w wielu prestiżowych salach koncertowych Europy (m.in. Pleyel w Paryżu, Musikverein w Wiedniu, Gran Teatre del Liceu w Barcelonie). Grał w również w obu Amerykach, Afryce oraz Azji. Jako jeden z niewielu pianistów miał zaszczyt koncertować na zabytkowym fortepianie Pleyel z roku 1840 w koncercie poświęconym pamięci Fryderyka Chopina, odbywającym się w ramach IX Festiwalu Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim w Warszawie. Od wielu lat zajmuje się również wykonawstwem muzyki dawnej na instrumentach historycznych – na klawesynie, harfach średniowiecznych, renesansowych i barokowych oraz na wczesnych fortepianach klasycznych i romantycznych. Jest znakomitym pedagogiem, nauczycielem gry na fortepianie.
Krzysztof Korwin-Piotrowski – scenarzysta, reżyser i producent telewizyjny i teatralny, dyrektor artystyczny Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego w Białej Podlaskiej, wykładowca na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, teatrolog, dziennikarz, menedżer kultury, kurator wystaw, komentator muzyczny i konferansjer. Współpracuje z portalami Dziennik Teatralny, ORFEO i e-teatr.pl, Miesięcznikiem Społeczno-Kulturalnym „Śląsk”, „Dziennikiem Zachodnim” oraz amerykańskim wortalem muzycznym Opera Wire. Kierownik artystyczny Gliwickiego Teatru Muzycznego od 2001 do 2016 roku. Autor scenariuszy spektakli: „Mickiewicz”, „Anna Karenina” wg Lwa Tołstoja, „Wakacje Don Żuana” na motywach „Mieszczanina szlachcicem” Moliera. Reżyser musicalu „Karol” o życiu Jana Pawła II wg scenariusza Michała Kaczmarczyka (9.000 widzów w Tauron Arenie w Krakowie 25 lutego 2017 roku). Realizator (z Anną Siwczyk) widowisk muzycznych prezentowanych w wielu miastach Polski, m.in. w Sali Kongresowej w Warszawie: „Wiedeń moich marzeń” i „Europa moich marzeń”. Współautor (z Marcinem Herichem) scenariusza i inscenizacji widowiska plenerowego – produkcji festiwalowej „Tsunami”. Reżyser musicalu Janusza Kohuta „Szczęśliwi ludzie” w Bielskim Centrum Kultury. Współtwórca (z Anną Siwczyk) inscenizacji spektaklu „Merlin”, którego premiera do muzyki Jürgena Schmitta odbyła się w ramach Festiwalu Muzyki Współczesnej na scenie Theater Bibrastrasse w Würzburgu.
Twórca około 400 audycji, emitowanych od 1992 r. na antenie regionalnej (TVP Katowice) i ogólnopolskiej. Scenarzysta i reżyser widowisk telewizyjnych oraz filmów dokumentalnych, m.in.: „Oskarowe kostiumy Barbary Ptak” (TVP 2), „Warszawa Jana Nowaka-Jeziorańskiego” (TVP 1), „Gliwickie lata Tadeusza Różewicza” (TVP 2), „Z Gliwic do Paryża – Wojtek Pszoniak” (TVP 2), „Roland Topor – mistrz czarnego nonSENSU” (TVP Kultura), „Czarownik z Janowa – Teofil Ociepka (TVP Polonia), „Wenezuelska Polonia” (TVP Polonia), „Kinderlager Pogrzebin” (TVP Katowice). Za „Gliwickie lata Tadeusza Różewicza” otrzymał II nagrodę na VI Polonijnym Festiwalu Multimedialnym „Polskie Ojczyzny 2011” w Częstochowie. Film był prezentowany między innymi w TVP 2, TVP Kultura, TVP Polonia, w Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Wiedniu, w Teatrze Studio am Salzufer w Berlinie, w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (z okazji 50-lecia prapremiery „Kartoteki”), na Uniwersytecie Alberty w Edmonton (Kanada) oraz w Nowym Jorku.
Przez 3 sezony artystyczne (2016-2019) pracował w Teatrze Wielkim w Łodzi jako koordynator konkursu i prapremiery opery „Człowiek z Manufaktury” Rafała Janiaka z librettem Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk o historii Łodzi, działalności „króla bawełny” Izraela Poznańskiego i fabryki „Poltex” (prapremiera światowa 2 lutego 2019, premiera wersji plenerowej na Rynku Włókniarek Łódzkich 18 maja 2019, Nagroda Artystyczna „Złota Maska” 2019 za wydarzenie roku: megawidowisko plenerowe). Był również autorem projekcji filmowych do spektaklu i asystentem reżysera Waldemara Zawodzińskiego. W latach 2018-2019 pracował w Oddziale Teatralno-Filmowym Muzeum Historii Katowic, gdzie zainicjował, organizował i prowadził cykle spotkań „Salon sztuk” i „Silesia Press Cafe” (z Marią Trepińską). Był kuratorem pierwszej w Polsce wystawy „Smaki sławy Bogusława Kaczyńskiego”, poświęconej wybitnemu popularyzatorowi opery. Prowadził koncerty m.in. w Sali Kongresowej w Warszawie. Współpracował jako komentator muzyczny z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Kwartetem Śląskim, festiwalem „Mikołowskie Dni Muzyki”, „Easy Jazz Festival” i „Silesian Jazz Meeting”. Przez kilkanaście lat prowadził koncerty Żorskiej Orkiestry Rozrywkową Lothara Dziwoki.
W 2011 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gliwice w dziedzinie twórczości artystycznej za reżyserię filmów dokumentalnych o Tadeuszu Różewiczu i Wojciechu Pszoniaku. W 2015 roku wygrał plebiscyt „Dziennika Zachodniego” Lider Roku w Gliwicach „za artystyczne propagowanie pamięci wybitnych gliwiczan, przedstawicieli świata kultury. W szczególności za zrealizowanie wyjątkowego koncertu Matka i Syn odchodzą, poświęconego pamięci Stefanii i Tadeusza Różewiczów.” W 2018 roku otrzymał nagrodę specjalną w konkursie Instytutu Pamięci Narodowej „Audycja Historyczna Roku” oraz II nagrodę w konkursie „Silesia Press” za reżyserię filmu „Kinderlager Pogrzebin”, a także III nagrodę na Polonijnym Festiwalu Multimedialnym „Losy Polaków” w Warszawie za scenariusz i reżyserię fabularyzowanego filmu dokumentalnego „Śląskie kobiety – polskie twierdze”.