W niedzielę 6 czerwca o godzinie 17.00 odbędzie się w Kościele Środowisk Twórczych w Warszawie msza św. i koncert operowy pamięci Bogusława Kaczyńskiego w związku z obchodami 5. rocznicy śmierci i 79. rocznicy urodzin wybitnego popularyzatora muzyki operowej w Polsce. Organizatorami wydarzenia są: Fundacja Orfeo im. Bogusława Kaczyńskiego w Warszawie i Kościół Rzymskokatolicki św. Andrzeja Apostoła i św. Alberta Chmielowskiego w Warszawie – Kościół Środowisk Twórczych.
fot. mat. Filmu Polski
Mszę św. odprawi Ksiądz Rektor Grzegorz Michalczyk – krajowy duszpasterz środowisk twórczych.
W koncercie operowym wystąpią znakomici artyści polskich scen operowych i filharmonii. Zabrzmią między innymi dzieła Verdiego, Pucciniego, Rossiniego i Moniuszki. Zaśpiewają: związany przez wiele lat z Operą Narodową w Warszawie baryton Zbigniew Macias, gwiazda teatrów muzycznych Małgorzata Długosz, tenor współpracujący ze scenami operowymi – Łukasz Gaj. Na fortepianie zagra solista Filharmonii Narodowej Adam Sychowski, na skrzypcach – dr Kamila Wąsik-Janiak z Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, a na organach – dr Emanuel Bączkowski. Koncert poprowadzi dyrektor artystyczny Fundacji Orfeo im. Bogusława Kaczyńskiego – Krzysztof Korwin-Piotrowski.
Msza św. i koncert będą transmitowane na stronie YouTube Kościoła Środowisk Twórczych oraz na portalu ORFEO www.orfeo.com.pl.
Organizatorami wydarzenia są: Fundacja Orfeo im. Bogusława Kaczyńskiego w Warszawie (Przewodniczący Rady Zbigniew Napierała, Dyrektor Artystyczny Krzysztof Korwin-Piotrowski, Dyrektor Zarządu Anna Habrewicz) i Kościół Rzymskokatolicki św. Andrzeja Apostoła i św. Alberta Chmielowskiego w Warszawie – Kościół Środowisk Twórczych – Ksiądz Rektor Grzegorz Michalczyk – krajowy duszpasterz środowisk twórczych.
Transmisja rozpocznie się już około 16.50. Na początek zabrzmią: Allamande z II Partity d-moll op. 1004 Jana Sebastiana Bacha w interpretacji Kamili Wąsik-Janiak oraz Ave Maria Jana Maklakiewicza zaśpiewana przez Zbigniewa Maciasa, z towarzyszeniem Emanuela Bączkowskiego. Podczas mszy św. można będzie usłyszeć: Hymn do Pana Jezusa Stanisława Moniuszki (Z. Macias), Ave Maria Michała Lorenca (M. Długosz), Sarabandę ze wspomnianej wcześniej Partity Bacha (K. Wąsik-Janiak), Pani Angelicus Cesara Francka (Ł. Gaj, Z. Macias) i Agnus Dei Georgesa Bizeta (Ł. Gaj).
Bezpośrednio po mszy, podczas koncertu operowego usłyszymy m.in.: La Mattinata Ruggiero Leoncavallo (M. Długosz), Pourquoi me réveiller z opery Werther Julesa Masseneta (Ł. Gaj), O mio babbino caro z Gianni Schicchi Giacomo Pucciniego (M. Długosz), Pieśń do gwiazdy z Tannhäusera Richarda Wagnera (Z. Macias), Śnić sen z Człowieka z La Manchy Mitcha Leigha (Z. Macias), La Danza – tarantella napoletana Gioacchino Rossiniego (M. Długosz), Kaprys polski Grażyny Bacewicz (K. Wąsik-Janiak) i Libiamo z Traviaty Giuseppe Verdiego, zapowiadające Festiwal im. Bogusława Kaczyńskiego w Białej Podlaskiej we wrześniu 2021 oraz obchody 80. urodzin Bogusława Kaczyńskiego, które odbędą się w przyszłym roku.
Autorka portretu Bogusława Kaczyńskiego – Barbara Rettinger.
Bogusław Kaczyński (2.05.1942 – 21.01.2016), dziennikarz, publicysta, krytyk muzyczny, pianista, dyrektor festiwali, twórca audycji radiowych i telewizyjnych, autor wielu książek, najwybitniejszy i najbardziej znany popularyzator muzyki poważnej, opery i operetki w Polsce.
Urodził się 2 V1942 w Białej Podlaskiej. Jego mama Julia z domu Dołęgowska zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Ojciec Jan Kaczyński był miłośnikiem kultury antycznej i muzyki. Udzielał synowi lekcji gry na domowym pianinie już od bardzo wczesnego dzieciństwa. Po raz pierwszy Bogusław wystąpił publicznie, gdy miał 4 lata. Wykonał ludową melodię „Staś mi pierścionek przywiózł z jarmarku” i bisował kilka razy. Ukończył Szkołę Muzyczną ( obecnie Zespół Szkół Muzycznych I i II Stopnia im. Fryderyka Chopina) w Białej Podlaskiej, a następnie jeździł na lekcje fortepianu do Warszawy, do cenionego pianisty i pedagoga Pawła Lewieckiego. W 1964 r. uzyskał dyplom ukończenia Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w stolicy.
W 1971 roku Kaczyński ukończył z wynikiem bardzo dobrym studia w zakresie teorii muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury. Swoją karierę na szklanym ekranie rozpoczął od prowadzenia cyklu programów muzycznych, w których grał równocześnie na fortepianie. Mimo iż audycje były bardzo dobrze odebrane przez melomanów, kierownictwo TVP zakończyło z nim współpracę. W 1974 r. dyrektorem Ośrodka Radia i Telewizji w Poznaniu został Zbigniew Napierała, który zaangażował go i umożliwił mu tworzenie cyklicznych programów, m.in. „Operowego qui pro quo”, „Zaczarowanego świata operetki” i „Rewelacji miesiąca”, uznanych za najpopularniejsze audycje w historii telewizji. Kiedy w 1986 roku Zbigniew Napierała został dyrektorem – redaktorem naczelnym TVP 2 w Warszawie, Kaczyński zaczął również pracować na Woronicza. Prowadził transmisje telewizyjne z najważniejszych wydarzeń muzycznych jak: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, koncerty Pavarottiego i Domingo, Koncerty Noworoczne z Wiednia, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, Konkurs Piosenki Eurowizji. Występował także w stacjach telewizyjnych za granicą, m.in. w Nowym Jorku, Berlinie, Rzymie, Hawanie, Paryżu i Moskwie. Współpracował przez wiele lat z Polskim Radiem, szczególnie z Programem I , gdzie miał swoje autorskie audycje, w których prezentował ulubione dzieła muzyki poważnej oraz podziwianych i lubianych artystów śpiewaków.
Autorskie artykuły i recenzje publikował w branżowych pismach: „Teatrze”, „Ruchu Muzycznym” oraz „Kulturze”, ale pisał także na łamach dzienników. W swojej pierwszej książce „Dzikie orchidee” opowiadał o primadonnach, słynnych tenorach, kompozytorach i wielkich teatrach operowych. „ Dzikie orchidee” zdobyły tytuł Książki Roku, a Kaczyński został uznany Autorem Roku. Jury powołane przez Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich wpisało tę pozycję na listę dziesięciu najpoczytniejszych tytułów 1985 roku w Polsce.
Bogusław Kaczyński był twórcą Festiwalu Muzyki Łańcut i jego dyrektorem przez 10 lat (1980-1990). Zapraszał tam słynne śpiewaczki operowe (m.in. Setę del Grande, Katię Ricciarelli) i gwiazdy piosenki (m.in. Juliette Gréco, Gilbert Bécaud). Od 1984 do 2011 r. pełnił funkcję dyrektora Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju, przemianowanego w 2003 r. na Europejski Festiwal im. Jana Kiepury. Występowały tam wielkie gwiazdy z Polski i zagranicy oraz teatry operowe i muzyczne. Przez 3 lata był prorektorem Akademii Muzycznej w Warszawie, a przez 4 lata (1994-1998) – dyrektorem Teatru Muzycznego „ROMA” w Warszawie. Przekształcił tę instytucję artystyczną na wzór nowojorskiej City Opera, wiedeńskiej Volksoper czy londyńskiej English National Opera jako przeciwwagę dla Opery Narodowej i uzupełnienie jej repertuaru. Wystawiał z wielkim przepychem spektakle operetkowe, operowe (śpiewane po polsku), baletowe i widowiska adresowane specjalnie do dzieci. Był również dyrektorem artystycznym Katowickich Spotkań Opery, Baletu i Operetki oraz prowadził w Sali Kongresowej w Warszawie cykl widowisk muzycznych, operetkowych i musicalowych „Bogusław Kaczyński zaprasza”, zainicjowany i organizowany przez łódzki impresariat PROMOTON Barbary Kaczmarkiewicz. Był często zapraszany za granicę. Jeździł z ulubionymi artystami i prowadził koncerty w Europie, USA i Kanadzie. Jego żoną była malarka Jadwiga Maria Jarosiewicz, z którą rozwiódł się po 5 latach małżeństwa.
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (pośmiertnie) i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Otrzymał wiele nagród, między innymi 3 Wiktory oraz Super Wiktora za całokształt twórczości telewizyjnej. Odebrał też m.in. Nagrodę Neapolitańską za propagowanie kultury wysokiej na świecie oraz trzykrotnie „Złoty Ekran”. Był Kawalerem Orderu Uśmiechu. W plebiscycie tygodnika „Polityka” znalazł się w pierwszej dziesiątce największych osobowości telewizyjnych XX wieku. Został uhonorowany tytułem Mistrza Mowy Polskiej. Z okazji 50-lecia TVP otrzymał honorową statuetkę „Gwiazda Telewizji Polskiej”. Otrzymał Złotego Hipolita oraz nagrodę im. Hipolita Cegielskiego, tytuł „Wybitna Osobowość Pracy Organicznej” i nagrodę „Piękniejsza Polska”. Otrzymał honorowe obywatelstwa Białej Podlaskiej, Krynicy-Zdroju, Łańcuta, Lipna, Buska Zdroju.
Zmarł w Warszawie 21 stycznia 2016 r. po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach. Jego pogrzeb miał charakter państwowy i zgromadził wiele tysięcy osób, w asyście kompanii honorowej Wojska Polskiego i orkiestry wojskowej.
W 1991 r. założył Fundację „ORFEO”, wspierającą kulturę narodową i propagującą ambitne wydarzenia artystyczne. Fundacja współpracowała z Impresariatem Artystycznym – Wydawnictwem Casa Grande Sp. z o.o. przy organizacji Europejskiego Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju oraz Przystanków Festiwalowych w całym kraju. Wydała książki: „Krynicki benefis” (album jubileuszowy z okazji 50. urodzin) oraz „Xenia Grey: księżna Chicago”. Przewodniczącym Rady jest Zbigniew Napierała, Dyrektorem Zarządu – Anna Habrewicz, a Dyrektorem Artystycznym – Krzysztof Korwin-Piotrowski. W Radzie zasiadają również: Barbara Kaczmarkiewicz i Zbigniew Jakubas.
W marcu 2017 r. na warszawskich Starych Powązkach w Alei Zasłużonych zakończona została realizacja pomnika nagrobnego, zaprojektowanego przez artystę rzeźbiarza Tomasza Górnickiego, który stworzył również pomnik Bogusława Kaczyńskiego w Krynicy-Zdroju, odsłonięty 17 sierpnia 2018 r. Natomiast 2 maja 2020 r. w w Parku Radziwiłłowskim w Białej Podlaskiej przed Szkołą Muzyczną stanął pomnik Kaczyńskiego autorstwa Stanisława Milewskiego, ufundowany przez komitet społeczny.
„ORFEO” jest fundatorem nagród w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej oraz w Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu. Fundacja współpracuje z Bialskim Centrum Kultury i Urzędem Miasta Białej Podlaskiej przy organizacji Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego (wcześniej, w 2018 r. Festiwalu Dziedzictwa Narodowego im. Bogusława Kaczyńskiego). Dyrektorem artystycznym Festiwalu jest Krzysztof Korwin-Piotrowski. „ORFEO” przyznaje Złotą Muszkę – Nagrodę im. Bogusława Kaczyńskiego (pozłacaną i posrebrzaną statuetkę autorstwa prof. Hanny Jelonek) wybitnym osobowościom ze świata muzyki (wręczoną dotąd śpiewakom światowej sławy Aleksandrze Kurzak i Piotrowi Beczale).
Zbigniew Napierała był pomysłodawcą założenia przez Fundację nowego portalu ORFEO (orfeo.com.pl), promującego głównie muzykę poważną, operę, operetkę, musical i balet. Redaktorem naczelnym jest Krzysztof Korwin-Piotrowski. W ramach portalu działa również Orfeo TV, realizująca programy z cyklu „Muzyka moja miłość”, “Szczerze o karierze” oraz koncerty i recitale.
W 1999 r. Kaczyński założył Impresariat Artystyczny – Wydawnictwo CASA GRANDE, zajmujący się m.in. organizacją Europejskiego Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju, Przystanków Festiwalowych w innych miastach Polski oraz publikacją książek Kaczyńskiego („Kiepura”, „Jak samotny szeryf”, „Koń na biegunach”, „Smak sławy”, „Teatr Kaczyńskiego – Roma”, „Łańcut moja miłość”, „Ada Sari. Kulisy wielkiej sławy”) i wydawnictw płytowych z dziedziny muzyki poważnej (m.in. F. Chopina, I. J. Paderewskiego, J. Straussa, wykonań J. Kiepury, P. Negri, W. Wermińskiej, cyklu „Zaczarowany świat operetki”). Był autorem serii płytowej ”Bogusław Kaczyński – Złota kolekcja”. Prezesem jest Anna Habrewicz. CASA GRANDE organizuje koncerty w różnych miastach Polski.
Małgorzata Długosz ukończyła Wydział Wokalno–Aktorski Akademii Muzycznej w Łodzi oraz doskonaliła swój warsztat na kursach oratoryjno–kantatowych u Adele Stolte w ramach Festiwalu „Wratislavia Cantans” we Wrocławiu. Równolegle z kształceniem głosu studiowała pedagogikę wokalną na Wydziale Kompozycji i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Łodzi. Zadebiutowała na scenie Teatru Wielkiego partią pani Rossignol w operze „Dyrektor teatru” Mozarta, w przedstawieniu łódzkiej AM. Już w czasie studiów związała się na dwa sezony z Warszawską Operą Kameralną, a następnie przez kilka lat występowała na scenie Opery Bałtyckiej w Gdańsku i Teatru Wielkiego w Poznaniu.
W 1994 roku została zaangażowana przez dyrektora Bogusława Kaczyńskiego do Teatru Muzycznego „Roma” w Warszawie, w którym wykonywała partie operetkowe takie jak: Arsena w „Baronie cygańskim” Straussa, Adela w „Zemście nietoperza” Straussa, Joanna w „Błękitnym zamku” Czubatego, Księżna w „Ptaszniku z Tyrolu” Zellera, Stasi w „Księżniczce czardasza” Kalmana, Hanna w „Wesołej wdówce” Lehara (podczas premiery rozentuzjazmowana publiczność zmusiła ją do bisowania słynnej „Pieśni o Wilii”). Z powodzeniem występowała w „Romie” także w repertuarze operowym jako Frasquita w „Carmen” Bizeta oraz I Dama i Papagena w „Czarodziejskim flecie” Mozarta. Następnie za dyrekcji Pawła Gabary i Krzysztofa Korwina-Piotrowskiego była przez kilkanaście lat primadonną Gliwickiego Teatru Muzycznego, kreując partie: Sylwii w „Księżniczce czardasza” Kalmana, Rosalindy w „Zemście nietoperza” Straussa, Lizy w „Krainie uśmiechu” Lehara, tytułowej hrabiny Maricy w operetce Kalmana, księżniczki Layi w „Kwiecie Hawaii” Abrahama. Wielkim sukcesem okazała się jej partia Micaëli w operze „Carmen” Bizeta, za którą została nominowana do Złotej Maski, a spektakl w inscenizacji Pawła Szkotaka otrzymał nagrodę Złota Maska jako Wydarzenie Roku. Kolejnym wielkim wyzwaniem i znakomitą kreacją była tytułowa partia w prapremierze spektaklu muzycznego „Anna Karenina” w adaptacji teatralnej Krzysztofa Korwina-Piotrowskiego, z muzyką Andrzeja Zaryckiego, w reżyserii Józefa Opalskiego.
W Operze Nova w Bydgoszczy śpiewała przez wiele sezonów partię Lizy w „Krainie uśmiechu” Lehara i tytułową hrabinę Maricę w operetce Kalmana. W Operze Krakowskiej wystąpiła jako Rozalina w „Zemście nietoperza” Straussa. W Teatrze Muzycznym w Łodzi śpiewa tytułową partię w operetce Offenbacha „Wielka Księżna Gerolstein”. Często występuje jako śpiewaczka estradowa, zapraszana na festiwale muzyczne w całej Polsce. Przez kilkanaście lat była gwiazdą Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju za dyrekcji Bogusława Kaczyńskiego. Oprócz arii operowych i operetkowych wykonuje również oratoria i kantaty Bacha, Haydna i Haendla oraz „Stabat Mater” Pergolesiego, Rossiniego i Szymanowskiego.
Brała udział w koncertach i programach telewizyjnych: prapremiera „Messa degli Angeli” Heimermanna, skomponowanej i wykonanej specjalnie z okazji 80-tych urodzin papieża Jana Pawła II w Rzymie, „Stabat Mater” Szymanowskiego w Bielsku-Białej, „Wielka sława to żart” w Warszawie, „Tu, gdzie śpiewał Jan Kiepura” w Krynicy-Zdroju, „Gala operowo-operetkowa” w Łańcucie, „Benefis Wojciecha Pszoniaka” w Gliwicach oraz ”Wiolinem i basem” Lucjana Kydryńskiego i „MDM po godzinach” Wojciecha Manna i Krzysztofa Materny. Opera „Carmen” zrealizowana w Ruinach Teatru Miejskiego w Gliwicach z jej udziałem została zarejestrowana na DVD. Jej głos doceniony został również w polskim dubbingu: Księżniczka Aurora (teksty i piosenki) w filmie wytwórni Disney’a, „Śpiąca królewna”, „Pinokio”.
W 2009 roku została odznaczona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem „Zasłużony dla kultury polskiej”, a w roku 2017 Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Związek Artystów Scen Polskich przyznał Małgorzacie Długosz w roku 2003 Dyplom Uznania za wybitne osiągnięcia w sztuce wokalno-aktorskiej na Scenach Teatrów Muzyczno-Operetkowych i za całokształt pracy artystycznej, a w 2012 roku uhonorował ją najwyższą nagrodą ZASP – statuetką Ariona.
Obecnie jest solistką Sceny ORFEO i współpracuje z teatrami operowymi oraz muzycznymi w Polsce.
Kamila Wąsik-Janiak – skrzypaczka; solistka i kameralistka, pedagog. Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Studia uwieńczone dyplomem z wyróżnieniem ukończyła w klasie prof. Romana Lasockiego otrzymując Medal Magna cum Laude za wybitne osiągnięcia dla najlepszego absolwenta UMFC (2010). W roku 2018 uzyskała stopień doktora sztuk muzycznych.
Zwyciężyła w Międzynarodowym Konkursie im. Karola Szymanowskiego w Łodzi (2009) a w 2006 roku otrzymała z rąk przewodniczącego Jury prof. Zakhara Brona II nagrodę i nagrodę specjalną dla najlepszego polskiego uczestnika na X Międzynarodowym Konkursie im. Karola Lipińskiego i Henryka Wieniawskiego w Lublinie. Jest również laureatką m.in. 11. Internationaler Wettewerb für Violine w Kloster Schöntal (Niemcy).
W Polsce koncertowała z orkiestrami większości filharmonii, w tym orkiestrą Filharmonii Narodowej i Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. Jako solistka współpracowała z wieloma wybitnymi dyrygentami takimi jak: Mirosław Jacek Błaszczyk, Tomasz Bugaj, Czesław Grabowski, Michał Klauza, Wojciech Michniewski, Marek Pijarowski, Wojciech Rajski, Zygmunt Rychert czy Jerzy Salwarowski.
Artystka dokonała wielu światowych prawykonań utworów koncertujących, kameralnych i solowych prezentując owe dzieła zarówno na scenach polskich jak i za granicą. Od 2015 roku jest członkiem zespołu Hashtag Ensemble specjalizującego się w wykonawstwie muzyki najnowszej.
Płyty, które nagrywała wraz z innymi artystami zdobyły prestiżowe nagrody: „Musica profana 1” z kompozycjami Pawła Łukaszewskiego otrzymałanagrodę fonograficzną Fryderyk 2017 a płyta Joanny Freszel „Real Life Song” nagrodę krytyków francuskich Les Orphees d’ Or – Prix de la SACD, obydwie wydane nakładem firmy DUX.
Skrzypaczka występowała na tak ważnych festiwalach jak : Tallin Afekt Festival (Estonia 2018), Festiwal prawykonań Polska Muzyka Najnowsza w Katowicach (2013), 64. Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach Zdroju (2009), Westdeutsche Rundfunk Musikfest w Mϋnster (Niemcy 2009) czy International Student Festiwal w Kyoto (Japonia, 2007) a także na większości polskich festiwali muzycznych (Warszawa, Kraków, Wrocław, Gdańsk, Jelenia Góra, Zielona Góra, Częstochowa). W roku jubileuszowym UMFC Kamila Wąsik- Janiak uświetniła galowy koncert dedykowany Jego Królewskiej Mości, Księciu Walii, następcy tronu brytyjskiego – Księciu Karolowi, oraz jego małżonce, Księżnej Kornwalii – Kamili.
Artystka pracowała z wybitnymi osobowościami i pedagogami tj.: Kaja Danczowska, Igor Frołow, Tadeusz Gadzina, Marina Jaszwili, Mirosław Ławrynowicz, Krzysztof Węgrzyn, Wanda Wiłkomirska.
Kamila Wąsik-Janiak jest laureatką Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2005 i 2009), stypendystką Prezydenta Miasta Gdańska za wybitne osiągnięcia (2009) oraz laureatką prestiżowego stypendium Młoda Polska przyznawanego przez MKiDN (2007). Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta na swojej macierzystej uczelni.
Łukasz Gaj – tenor. Laureat wielu konkursów, w tym: nagrody specjalnej na Międzynarodowym Konkursie Śpiewaczym im. I. Godina w Vrable, 3. nagrody na Międzyuczelnianym Konkursie „W kręgu słowiańskiej muzyki wokalnej” w Katowicach. Brał udział w wielu festiwalach, m. in.: Europejski Festiwal im. J. Kiepury w Krynicy-Zdroju, XX Śląski Festiwal im. L.van Beethovena, X Jubileuszowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej im. M. Borsiga, VII Festiwalu „Bel Canto” w Nałęczowie, gdzie otrzymał nagrodę Złotego Słowika.
Występował na scenie Opery Wrocławskiej, wykonując partie m. in.: Nemorina (Napój Miłosny), Ferranda (Cosi Fan Tutte), Tamina (Czarodziejski Flet), Hrabiego Almavivy (Cyrulik Sewilski), Don Ottavia (Don Giovanni). Śpiewał też w Teatrze Wielkim w Poznaniu, Gliwickim Teatrem Muzycznym, Operze Novej w Bydgoszczy oraz na wielu innych scenach operowych i muzycznych, a także na estradach filharmonii w całym kraju.
Jest dyrektorem Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej.
Zbigniew Macias przez ponad 20 lat był solistą Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, a także śpiewał na deskach Opery Śląskiej w Bytomiu, Teatru Wielkiego w Łodzi, Opery Wrocławskiej, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Bałtyckiej w Gdańsku i Teatru Muzycznego w Łodzi. Zdobył laury w konkursach wokalnych, m.in.: Festiwalu Arii i Pieśni im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju, Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w `s-Hertogenbosch oraz Konkursie im. Marii Callas w Atenach. Występował na prestiżowych festiwalach operowych: w Xanten w Niemczech, Bregenz w Austrii, Carcassonne we Francji, Wexford w Irlandii, Pekinie w Chinach oraz Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju za dyrekcji Bogusława Kaczyńskiego. Przez wiele lat był dyrektorem artystycznym Teatru Muzycznego w Łodzi. Występował tam m.in. w rolach: Tewjego w dwóch realizacjach musicalu Skrzypek na dachu J. Bocka, Zorby w musicalu Zorba J. Kandera, Jowisza w Orfeuszu w piekle J. Offenbacha oraz Don Kichota w musicalu Człowiek z La Manchy M. Leigha – za tę rolę został uhonorowany nagrodą Złota Maska (1998 r.).
Jego repertuar obejmuje ponad pięćdziesiąt partii operowych, które wykonywał na całym niemal świecie: w krajach europejskich, Stanach Zjednoczonych, Azji i Afryce. Są to m.in. partie: Escamillo w Carmen G. Bizeta, Hrabia de Sirieux w Fedorze U.Giordana, Alfio w Rycerskości wieśniaczej P. Mascagniego, Janusz w Halce i Miecznik w Strasznym dworze S. Moniuszki, Figaro w Weselu Figara i tytułowy Don Giovanni W. A. Mozarta, Apostoł Piotr w Quo vadis F. Nowowiejskiego, Sharpless w Madame Butterfly i Scarpia w Tosce G. Pucciniego, Bartolo w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego, von Faninal w Kawalerze srebrnej róży i Jochanaan w Salome R. Straussa, Orestes w Elektrze M. Theodorakisa (prapremiera). Zaśpiewał wiele partii w operach G. Verdiego: Amonasro w Aidzie, Don Carlos w Ernanim, Anckarström (Renato) w Balu maskowym, Rodrigo w Don Carlosie, Germont w Traviacie, a także Amfortas w Parsifalu R. Wagnera. Kreował również tytułowe partie w operach: Falstaff, Nabucco i Rigoletto G. Verdiego oraz Holender tułacz R. Wagnera.
Partię Nabucco śpiewał m.in. w Pekinie, Germonta – w Tokio, Osace i Lizbonie, Don Giovanniego – w Sao Paulo, Sharplessa – w Pretorii i Kapsztadzie, Miecznika – w Buffalo, Scarpii – w Carcasonne, Amfortasa – w Bregenz (obok René Kollo jako Parsifala), Jochanaana – w Luksemburgu.
Ma również bogaty repertuar koncertowy – śpiewa pieśni F. Schuberta, R. Schumanna, H. Wolfa, M. Ravela, P. Czajkowskiego i S. Rachmaninowa oraz partie barytonowe w oratoriach i kantatach J.S. Bacha, J. Haydna, G.F. Haendla, J. Brahmsa i C. Orffa.
Ukończył studia wokalne w Akademii Muzycznej w Łodzi. Występował z orkiestrami Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi, w Krakowie i w Warszawie. Nagrał pięć płyt solowych: Opera Arias, Taki piękny wieczór…, Ballady żeglarskie, Kochałem paniąoraz Od Bodo do Sinatry. Wziął udział (z zespołem Opery Narodowej w Warszawie) w nagraniach płytowych oper Halka i Straszny Dwór S. Moniuszki (złote płyty), z zespołem Teatru Wielkiego w Łodzi – Aida G. Verdiego, z zespołem Teatru Roma w Warszawie – musicalu Koty A. Lloyda Webbera (kolejna złota płyta).
Jako reżyser jest twórcą inscenizacji musicalu Skrzypek na dachu J. Bocka w Nowym Teatrze w Słupsku, a w Teatrze Muzycznym w Łodzi operetek F. Lehára: Kraina uśmiechui Wesoła wdówka, musicalu L. Bernsteina Wonderful Towni rock-opery Jesus Christ Superstar A. Lloyda Webbera, a także dwóch najsłynniejszych musicali Claude-Michel Schönberga: Les Misérables. oraz Miss Sajgon.
Za inscenizację Jesus Christ Superstar otrzymał Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury dla najlepszego reżysera (2015 r.), zaś spektakle Les Miserables (2017 r.) oraz Miss Sajgon (2019 r.) otrzymały prestiżową nagrodę Energia Kultury.
W 2002 r. został uhonorowany tytułem Zasłużony dla Miasta Łodzi, w 2005 r. otrzymał z rąk Prezydenta RP Srebrny Krzyż Zasługi, w 2006 r. otrzymał Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w 2012 r. otrzymał Medal Pro publico bono im. Sabriny Nowickiej oraz statuetkę Ariona przyznaną przez Związek Artystów Scen Polskich. W 2018 r. otrzymał Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Emanuel Bączkowski – absolwent Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie: Wydziału Instrumentalnego w klasie organów Andrzeja Chorosińskiego (dyplom z wyróżnieniem) oraz Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca w specjalności muzyka kościelna. Studiował także grę na organach i kompozycję organową w Conservatorio di Musica Santa Cecilia w Rzymie pod kierunkiem Alessandra Licaty. Odbył dwuletni staż artystyczny w UMFC oraz ukończył Podyplomowe Studia Menedżerskie w zakresie Zarządzania dla Artystów, Twórców i Animatorów Kultury na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał tytuł doktora sztuk muzycznych.
Emanuel Bączkowski występował w ramach europejskich i międzynarodowych festiwali organowych. Koncertuje jako solista i kameralista (Izrael, Włochy, Niemcy, Francja). W najważniejszych bazylikach rzymskich wykonał cykl recitali promujących polską muzykę organową i tematycznie związanych z Bożym Narodzeniem i Wielkim Postem. Jest organistą Kościoła Środowisk Twórczych przy Placu Teatralnym w Warszawie (od 2004), jak też pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym Papieskich Koncertów w Parafii pw. Świętej Rodziny w Radomiu oraz Buskiego Organowego Lata u Brata Alberta w Busku-Zdroju.
Artysta wielokrotnie nagrywał dla radia i telewizji. Był inicjatorem i producentem pierwszego w historii Jasnej Góry albumu prezentującego cztery tamtejsze instrumenty – Na organach jasnogórskich gra Emanuel Bączkowski (DVD z dźwiękiem 5.1/ CD). Należy do Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Związku Artystów Scen Polskich, Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych, Towarzystwa Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II w Warszawie i Paryżu. Został odznaczony: Orderem Grobu Świętego, Orderem Jasnogórskiej Najświętszej Bogurodzicy, Srebrnym Krzyżem Pielgrzyma za zasługi dla Ziemi Świętej, medalem „Za zasługi dla Archidiecezji Warszawskiej”, Złotym Medalem Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej i Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
Błyskotliwy pianista, z równą łatwością odnajdujący się w stylistyce klasycznej, musicalowej i rozrywkowej. Absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Występuje w wieczorach tematycznych Teatru Buffo (włoski, rosyjski, francuski, bałkański, latynoski, Ukochany
kraj… czyli PRL w piosence), grając m. in. duety fortepianowe z Januszem Stokłosą. W ubiegłych latach współpracował z Teatrem Syrena
(Czarownice z Eastwick), Teatrem Komedia, Teatrem IMKA oraz Teatrem Rampa (Jesus Christ Superstar). Dokonał szeregu nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej (m. in muzyka do filmów Mój Nikifor i Plac
Zbawiciela. Brał udział w produkcjach telewizyjnych Róże Galii, Przebojowa Noc, Złota sobota, a także w pierwszym na świecie musicalu w technologii 3D, opowiadającym o życiu Poli Negri Polita. Od 1997 roku nieprzerwanie bierze udział w projektach edukacyjnych Filharmonii Narodowej.
Adam Sychowski koncertuje także z wieloma instrumentalistami i wokalistami. Towarzyszył m.in. Gwendolyn Bradley podczas jej koncertu w Polsce oraz Roxanne Briban podczas uroczystego koncertu z okazji Dnia
Narodowego Rumunii na Zamku Królewskim w Warszawie. Pianista kieruje
także zespołem Intermezzo.
Krzysztof Korwin-Piotrowski – scenarzysta, reżyser i producent telewizyjny i teatralny, dyrektor artystyczny Fundacji ORFEO im. Bogusława Kaczyńskiego w Warszawie, redaktor naczelny portalu muzycznego ORFEO (www.orfeo.com.pl), dyrektor artystyczny Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego w Białej Podlaskiej, wykładowca na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, teatrolog, dziennikarz, menedżer kultury, kurator wystaw, komentator muzyczny i konferansjer. Współpracuje z Miesięcznikiem Społeczno-Kulturalnym „Śląsk”, „Dziennikiem Zachodnim” oraz amerykańskim wortalem muzycznym Opera Wire.
Kierownik artystyczny Gliwickiego Teatru Muzycznego od 2001 do 2016 roku. Autor scenariuszy spektakli: „Mickiewicz”, „Anna Karenina” wg Lwa Tołstoja, „Wakacje Don Żuana” na motywach „Mieszczanina szlachcicem” Moliera.
Reżyser musicalu „Karol” o życiu Jana Pawła II wg scenariusza Michała Kaczmarczyka (9.000 widzów w Tauron Arenie w Krakowie 25 lutego 2017 roku). Realizator (z Anną Siwczyk) widowisk muzycznych prezentowanych w wielu miastach Polski, m.in. w Sali Kongresowej w Warszawie: „Wiedeń moich marzeń” i „Europa moich marzeń”. Współautor (z Marcinem Herichem) scenariusza i inscenizacji widowiska plenerowego – produkcji festiwalowej „Tsunami”. Reżyser musicalu Janusza Kohuta „Szczęśliwi ludzie” w Bielskim Centrum Kultury. Współtwórca (z Anną Siwczyk) inscenizacji spektaklu „Merlin”, którego premiera do muzyki Jürgena Schmitta odbyła się w ramach Festiwalu Muzyki Współczesnej na scenie Theater Bibrastrasse w Würzburgu.
Twórca około 400 audycji, emitowanych od 1992 r. na antenie regionalnej (TVP Katowice) i ogólnopolskiej. Scenarzysta i reżyser widowisk telewizyjnych oraz filmów dokumentalnych, m.in.: „Oskarowe kostiumy Barbary Ptak” (TVP 2), „Warszawa Jana Nowaka-Jeziorańskiego” (TVP 1), „Gliwickie lata Tadeusza Różewicza” (TVP 2), „Z Gliwic do Paryża – Wojtek Pszoniak” (TVP 2), „Roland Topor – mistrz czarnego nonSENSU” (TVP Kultura), „Czarownik z Janowa – Teofil Ociepka (TVP Polonia), „Wenezuelska Polonia” (TVP Polonia), „Kinderlager Pogrzebin” (TVP Katowice).
Za „Gliwickie lata Tadeusza Różewicza” otrzymał II nagrodę na VI Polonijnym Festiwalu Multimedialnym „Polskie Ojczyzny 2011” w Częstochowie. Film był prezentowany między innymi w TVP 2, TVP Kultura, TVP Polonia, w Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Wiedniu, w Teatrze Studio am Salzufer w Berlinie, w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (z okazji 50-lecia prapremiery „Kartoteki”), na Uniwersytecie Alberty w Edmonton (Kanada) oraz w Nowym Jorku.
Przez 3 sezony artystyczne (2016-2019) pracował w Teatrze Wielkim w Łodzi jako koordynator konkursu i prapremiery opery „Człowiek z Manufaktury” Rafała Janiaka z librettem Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk o historii Łodzi, działalności „króla bawełny” Izraela Poznańskiego i fabryki „Poltex” (prapremiera światowa 2 lutego 2019, premiera wersji plenerowej na Rynku Włókniarek Łódzkich 18 maja 2019, Nagroda Artystyczna „Złota Maska” 2019 za wydarzenie roku: megawidowisko plenerowe). Był również autorem projekcji filmowych do spektaklu i asystentem reżysera Waldemara Zawodzińskiego.
W latach 2018-2019 pracował w Oddziale Teatralno-Filmowym Muzeum Historii Katowic, gdzie zainicjował, organizował i prowadził cykle spotkań „Salon sztuk” i „Silesia Press Cafe” (z Marią Trepińską). Był kuratorem pierwszej w Polsce wystawy „Smaki sławy Bogusława Kaczyńskiego”, poświęconej wybitnemu popularyzatorowi opery.
Prowadził koncerty m.in. w Sali Kongresowej w Warszawie. Współpracował jako komentator muzyczny z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Kwartetem Śląskim, festiwalem „Mikołowskie Dni Muzyki”, „Easy Jazz Festival” i „Silesian Jazz Meeting”. Przez kilkanaście lat prowadził koncerty Żorskiej Orkiestry Rozrywkową Lothara Dziwoki.
W 2011 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gliwice w dziedzinie twórczości artystycznej za reżyserię filmów dokumentalnych o Tadeuszu Różewiczu i Wojciechu Pszoniaku. W 2015 roku wygrał plebiscyt „Dziennika Zachodniego” Lider Roku w Gliwicach „za artystyczne propagowanie pamięci wybitnych gliwiczan, przedstawicieli świata kultury. W szczególności za zrealizowanie wyjątkowego koncertu Matka i Syn odchodzą, poświęconego pamięci Stefanii i Tadeusza Różewiczów.” W 2018 roku otrzymał nagrodę specjalną w konkursie Instytutu Pamięci Narodowej „Audycja Historyczna Roku” oraz II nagrodę w konkursie „Silesia Press” za reżyserię filmu „Kinderlager Pogrzebin”, a także III nagrodę na Polonijnym Festiwalu Multimedialnym „Losy Polaków” w Warszawie za scenariusz i reżyserię fabularyzowanego filmu dokumentalnego „Śląskie kobiety – polskie twierdze”.