Zo­baczy­my, czy wró­cę do teat­ru

Mam znajomych, którzy oglądają realistyczne kino psychologiczne, a gdy w teatrze widzą fabularne spektakle oparte na psychologii, to automatycznie traktują je z rezerwą. Wydaje mi się to niesprawiedliwe

Przemysław Bluszcz: Jestem z Ateneum

Cieszę się, że przychodzi do nas publiczność. Nie ma też czegoś takiego, że po spektaklu każdy biegnie jak najszybciej na parking – spotykamy się, rozmawiamy, przeżywamy. To jest to, co zawsze lubiłem w zespole teatralnym. Nigdy nie ukrywałem, że to moja wspólnota