Sezon 2025/2026 to piąty sezon w Teatrze Horzycy dyrektor naczelnej Renaty Derejczyk oraz pierwszy Piotra Ratajczaka, który 1 września rozpoczął pracę na stanowisku zastępcy dyrektora ds. artystycznych. Dyrekcja zaplanowała nowe tematy łączące premiery kilku sezonów zanurzone w misji „zrozumienia świata”.
fot. Ada Sanger/mat. teatru
Nasze hasło: zrozumieć świat, zrozumieć człowieka.
Nasza dewiza: obserwujemy rzeczywistość, zachowujemy równowagę między dramatem i komedią, chcemy być popularni, ale nie powierzchowni, szukamy, ale nie szokujemy.
Nasz repertuar: dobrze zbalansowany, z jednej strony ambitny, z drugiej rozrywkowy, poszukujący i tradycyjny jednocześnie, stawiający na inscenizacje sztuk dramatycznych i na adaptacje literatury.
Sezon 2025/2026 to piąty sezon w Teatrze Horzycy dyrektor naczelnej Renaty Derejczyk oraz pierwszy Piotra Ratajczaka, który 1 września rozpoczął pracę na stanowisku zastępcy dyrektora ds. artystycznych. Dyrekcja zaplanowała nowe tematy łączące premiery kilku sezonów zanurzone w misji „zrozumienia świata”. Do Torunia zaproszeni zostali nowi twórcy, z którymi zespół aktorski jeszcze się nie spotkał. W planach jest praca ze świeżymi estetykami z elementami teatru choreograficznego, performansu i improwizacji. W realizacji są nowe formaty współpracy: koprodukcje polskie i międzynarodowe.
„Po czterech latach mogę się pochwalić przede wszystkim bogatym i różnorodnym repertuarem, wspaniałą i wierną publicznością, stałym, silnym i odważnym zespołem aktorskim, wielobarwnym i ambitnym zapleczem technicznym i administracyjnym” – mówi Renata Derejczyk, dyrektor naczelna Teatru Horzycy.
„Zdobyliśmy Grand Prix Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Zagraniczne jury i goście z całej Europy mogą oglądać nasze spektakle na Festiwalu Kontakt. Prezentowaliśmy nasze spektakle (i zostaliśmy nagrodzeni) na Festiwalu Arcydzieł w Rzeszowie i Festiwalu Komedii w Tarnowie. Zaproszono nas na Kielecki Międzynarodowy Festiwal Teatralny czy Na Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia” – dodaje.
„Zrozumieć świat – formuła zapożyczona z radiowej audycji Wiktora Osiatyńskiego – nazywa nasz podstawowy obowiązek i misję instytucji. Ma być próbą zrozumienia naszego miejsca w skomplikowanej rzeczywistości” – wyjaśnia Piotr Ratajczak, zastępca dyrektora ds. artystycznych.
„Spotkamy się we wspólnej próbie zrozumienia naszego miejsca w skomplikowanej rzeczywistości. Rozpoczniemy ten namysł od analizy jednostki, przyjrzymy się funkcjonowaniu rodziny i małych społeczności. Ta wyprawa teatralna doprowadzi nas do próby zrozumienia funkcjonowania systemów społecznych, politycznych i kulturowych. Zrozumieć świat – czyli nasze tu i teraz, nasz stosunek do przeszłości, nasze emocje wobec przyszłości – można tylko analizując jego sprzeczności, mylne tropy, zafałszowania. To plan naszego teatru na najbliższe sezony”.
Najbliższe premiery:
„Klątwa” wg tekstu Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Anny Augustynowicz,
Premiera 29 listopada 2025, Scena na Zapleczu
Nie będzie to klasyczne odczytanie dramatu, lecz multimedialna realizacja, która ma na celu wydobycie ponadczasowych, a zarazem boleśnie aktualnych treści z tekstu sprzed ponad stu lat.
Augustynowicz skoncentruje się na esencji dramatu Wyspiańskiego: mechanizmach fanatyzmu, hipokryzji, zaślepienia i ich niszczącej sile. Jej inscenizacja będzie dążyć do obnażenia mrocznych zakamarków ludzkiej natury. Reżyserka poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy współczesne społeczeństwo jest w stanie wyrwać się z zaklętego kręgu klątwy – czy to wynikającej z dogmatów, czy z niezrozumienia i braku empatii.
„Bez alko i dragów jestem nudna” Marty Markiewicz w reżyserii Miry Mańki,
Premiera w styczniu 2026, Scena na Zapleczu
Wydana w zeszłym roku książka „Bez alko i dragów jestem nudna” to pokoleniowa literatura diagnozy, na którą składa się kilkadziesiąt śmieszno-straszno-wstydliwo-obrzydliwych scen z alkoholem i narkotykami w rolach głównych. Markiewicz przygląda się swojemu uzależnieniu i rekonstruuje zdarzenia, które doprowadziły ją do miejsca, w którym żadne z nas nie chciałoby się znaleźć. A następnie opisuje rozpoczętą w wieku 26 lat drogę trzeźwienia.
Mira Mańka nie zamierza budować moralizatorskiego spektaklu o złym wpływie używek na nasze życie, lecz przyglądać się temu doświadczeniu wykorzystując zabawne aspekty książki.
„Zaklęte rewiry” wg powieści Henryka Worcella i z inspiracji filmów kulinarnych, w reżyserii Piotra Ratajczaka,
Premiera w lutym 2026, Duża scena
„Zaklęte rewiry” to oparta na wątkach autobiograficznych powieść Henryka Worcella. Wydana w 1936 r. książka opowiada o młodym chłopaku imieniem Romana Boryczka, który trafia do pracy w luksusowym hotelu jako pomocnik kelnera. Akcja ukazuje kulisy pracy w hotelowej gastronomii, czyli brutalny świat hierarchii i wyzysku wśród personelu. Kuchnia i relacje pracowników stają się soczewką współczesnych i gorących zjawisk społecznych – walki o władzę, nierówności, konfliktów etnicznych, podziałów klasowych. Zarazem spektakl pozostaje dynamiczną opowieścią o miłości do gotowania i jedzenia, o fascynacji światem i magią najlepszych kulinarnych mistrzów.
„Kandyd” Voltaire’a w reżyserii Sławomira Narlocha,
Premiera kwiecień 2026, Duża scena
„Kandyd” to rozgrywana w szaleńczym tempie opowieść o młodym człowieku, który próbuje znaleźć sens i porządek w rozpadającym się świecie. Tytułowy bohater przemierza niemal cały świat, a prawda, która wyłania się z tych podróży jest okrutna – świat jest wszędzie taki sam – zepsuty, pełen konfliktów i podziałów, obłudy i zdrady. Ta podróż to… wzniosła porażka. Voltaire w groteskowy, ironiczny sposób kreśli rzeczywistość uderzająco podobną do tej, w którym żyjemy dzisiaj. Sławomir Narloch stworzy wieloobsadowe, energetyczne widowisko. Nie będzie to jednak historia o beznadziei, a raczej pochwała naszych ludzkich wysiłków.
W realizacji jest także światowa premiera spektaklu pt. „Siedem samotności” – ostatnia w reżyserii Roberta Wilsona. Przedstawienie powstaje w koprodukcji Teatru Wilama Horzycy w Toruniu z Narodowym Teatrem Dramatycznym w Kownie (Nacionalinis Kauno dramos teatras). Scenariusz powstał na podstawie twórczości Oskara Miłosza. W czerwcu 2025 roku reżyser wdrożył koncepcję wizualną spektaklu, powstała scenografia, kostiumy, światło i muzyka oraz rozpoczęły się próby z obsadą litewską. Reżyserię i dramaturgię kontynuuje najbliższy współpracownik Roberta Wilsona – Charles Chemin.
W planie na sezon są czytania sceniczne najnowszych tekstów teatralnych przygotowanych przez najmłodsze pokolenie osób reżyserskich pn. Re:GENeracje. Czytania połączone będą z dyskusją publiczności z twórcami i zaproszonymi gośćmi. Będą to spotkania z nowymi tekstami przygotowanymi do realizacji teatralnej, które próbują zrozumieć otaczającą nas rzeczywistość – zarówno w skali mikro, skupiając się na intymnych, lokalnych opowieściach, jak i w skali globalnej, opisując ponadczasowe mechanizmy społeczne i polityczne.
„Postaramy się na nowo zrozumieć dzisiejszy świat. Chcemy ułożyć choćby najdrobniejszą całość z pokawałkowanej, fragmentarycznej rzeczywistości, która wymyka się naszej uwadze i percepcji. Chcemy zrozumieć dzisiejsze kryzysy wojenne, ekonomiczne i ekologiczne, ale też zajrzeć bliżej w świat jednostek – zagubionych, samotnych, wykluczonych, szukających namiastki jakiegoś ładu i sensu” – mówi Piotr Ratajczak.
fot. Ada Sanger/mat. teatru
Biogram Piotra Ratajczaka:
Rocznik 1975. Absolwent Wydziału Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Wydziału Wiedzy o Teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Wydziału Reżyserii Filmowej „Studio Prób” w Szkole Mistrzowskiej im. Andrzeja Wajdy „Wajda School”.
W 2025 roku ukończył Studia Podyplomowe na wydziale Psychologii Sportu w SWPS w Warszawie. Od roku 2016 pełni funkcję Konsultanta Programowego Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Wykładowca na Wydziale Reżyserii na Akademii Sztuk Teatralnych filia we Wrocławiu Dyrektor Artystyczny i pomysłodawca Festiwalu Debiutów Reżyserskich „M-Teatr„ w Koszalinie. Były kierownik literacki Teatru Współczesnego w Szczecinie, były dyrektor artystyczny Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu oraz wieloletni członek komisji artystycznej Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie.
Wyreżyserował ponad 80 spektakli na kilkunastu scenach polskiego teatru min. w Warszawie (Teatr Ateneum, Teatr Polski, Teatr Polonia,Teatr Guliwer, Garnizon Sztuki), , Krakowie (Teatr Słowackiego),Poznaniu (Teatr Nowy i Teatr Polski), Szczecinie, Olsztynie, Wałbrzychu, Katowicach, Sosnowcu, Opolu, Legnicy, Łodzi, Toruniu, Bydgoszczy, Wrocławiu itd.
