Magazyn

Szczęście, czyli tam i z powrotem

6.08.2025, 11:43 Wersja do druku

Czasem wynik dzielenia bywa zaskakujący, daje więcej. Małgorzata Pieczyńska żyje między Polską a Szwecją. Ma dwa domy, dwie przystanie zawodowe i prywatne. A poza tym? Ćwiczy jogę, zbiera zioła, gotuje dla męża i przyjaciół. Nie goni za młodością, szczęścia szuka w sobie. „Dojrzała, zadowolona z życia kobieta? To ja! Podobam się sobie, podoba mi się moje życie" – mówi gwiazda spektaklu „Kolacja dla głupca”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Szczęście, czyli tam i z powrotem

Źródło:

„Twój Styl” nr 9

Autor:

Rozmawiała: Beata Nowicka

Ludzie

Małgorzata Pieczyńska

Rzeź w Konstancinie

Bartosz Kowalski po raz kolejny spełnił swoje marzenia z dzieciństwa, gdy tak fascynowały go horrory. Ale ja przyznaję: czekam na kolejny jego film o ludziach niepotrzebnych i współczesnym świecie. Taki jak mocny, sprawiający wrażenie niemal paradokumentu „Plac zabaw" czy bolesna „Cisza nocna"

– pisze Barbara Hollender w „Rzeczpospolitej" .

Scena Letnia w Brwinowie. Wyższa klasa lalkowej jazdy

Jako kolejny spektakl lalkowy na Scenie Letniej im. Jadwigi Warnkówny w Brwinowie zobaczyliśmy Łapaczy smoków Teatru Lalkowego Marka Żyły z Rybnika. Artysta, doskonale znany brwinowskiej publiczności, wystąpił w ramach kolejnej edycji wakacyjnego przeglądu organizowanego przez Stowarzyszenie Teatr Na Pustej Podłodze pamięci Tadeusza Łomnickiego (w ścisłej współpracy i przy wsparciu Urzędu Gminy Brwinów) już po raz piąty, czyli w każdej z pięciu dotychczasowych

Pisze Waldemar Matuszewski.

Sprawdź także

Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Wczoraj 13:49 „Jako scenograf Margaret nie marnowała niczego, a przede wszystkim potrafiła stworzyć coś z niczego, nawet z przysłowiowej wody po ugotowanych kartoflach”

Magazyn

Małgosiowe draperie na scenie

Wczoraj 13:15 „Olbrzymia porcja CZŁOWIEKA, a w niej przemieszane pokłady dobroci, zalet, życzliwości i drobnych wad. Po prostu ARTYSTA. Była mi bliska równie mocno wadami, jak i przymiotami ducha. Była jednym z tych ludzi z których coś emanuje. Często diabli wiedzą, co to jest. Jakieś fluidy drgające, jakieś nie do końca odkryte emocje”

Magazyn

Technolożka, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Wczoraj 12:41 „Nie wiem, czy to jest kwestia czasów, czy to jest kwestia wychowania, ale ja sama czułam przez większość życia presję, żeby się nazwać. Odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jestem, czym się właściwie zajmuję, na czym polega mój fach, na czym polega mój zawód? Czy skoro jestem scenografką, to mogę robić tylko scenografię? Albo skoro jestem technolożką teatru lalek, to mogę tylko wykonywać lalki?”

Magazyn