Magazyn

Śmiech jest nieheroiczny

15.09.2025, 15:41 Wersja do druku

Obok tego, co olbrzymie i „narodowe”, jest znacznie więcej tego, co średnie, takie sobie, letnie, co ludzkie, co śmieszne, co głupie i mierne. To wypełnia naszą codzienność i pozateatralną rzeczywistość. I o tym między innymi chcemy mówić w teatrze – mówi Jędrzej Piaskowski w rozmowie z Anną Jazgarską w „Dwutygodniku”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Śmiech jest nieheroiczny

Źródło:

dwutygodnik.com nr 419 sierpień 2025

Link do źródła

Autor:

Anna Jazgarska

Ludzie

Realizacje repertuarowe

Ciało wobec przestrzeni – performens poza sceną

Czym jest sztuka performatywna w przestrzeni publicznej? Co daje wyprowadzenie jej na ulicę? W jaki sposób działania choreograficzne mogą wchodzić w interakcję z tzw. plenerem i czym dla siebie są? Wyjście w przestrzeń pozasceniczaną niesie duże ryzyko - więcej nieprzewidzianych sytuacji, które mogą zupełnie zmienić kontekst dzieła i do których trzeba się w trakcie adaptować

Pisze Kinga Senczyk.

Katarzyna Figura z Nagrodą im. Ireny Solskiej

W sobotę, 6 września 2025 r., w gościnnych progach Promu Kultury na Saskiej Kępie w Warszawie odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody im. Ireny Solskiej. Zarząd polskiej sekcji AICT/Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej przyznał to doroczne wyróżnienie Katarzynie Figurze w uznaniu jej wybitnych osiągnięć aktorskich na deskach scenicznych

Pisze Tomasz Miłkowski w „Przeglądzie”.

Sprawdź także

W pół drogi. Wspomnienie o Barbarze Rylskiej

Wczoraj 12:10 „Pierwsze kroki Rylska stawiała w Studenckim Teatrze Satyryków, ale jej właściwy debiut na dużej scenie, w Teatrze Komedia – rola Mańki w Królowej przedmieścia (1959), wodewilu Krumłowskiego w nowej adaptacji Jerzego Rakowieckiego i Jerzego Wittlina, przenoszącej akcję na warszawskie Bielany – okazał się sensacją”

Magazyn

Jerzy Snakowski: To będzie miły spektakl, ale z łezką, łezką nad tym światem, który dla mnie się kończy

Wczoraj 10:35 „Spektakl dedykuję mojemu Tacie. Gdy opowiedziałem mu o koncepcji, był niesamowicie podekscytowany. Ten entuzjazm wydłużył mu życie o parę dobrych miesięcy… Ogromnie mi żal, że już nie zobaczy tego przedstawienia”

Magazyn

Złoto i popiół

Wczoraj 09:30 „Jadwigi Rappé (1952–2025) nie ma z nami już od pół roku. Tak właśnie, z nami, nie wśród nas: co piszę z pełnym przekonaniem, bo Rappé tym się różniła od większości ludzi, nie tylko muzyków, że traktowała wszystkich z równym szacunkiem, troską i powagą”

Magazyn