Od lat żyję na granicy, stąpam po krawędzi...

Rozmawiamy dziś głośno o empatii, o współczuciu, o pomocy, a czy ktoś się zastanowił, co się ze mną działo przez te lata? Jak sobie poradziłam, jak wychowałam córki ? Czy upadłam, czy w ogóle jeszcze żyję? Tak, żyję i jestem szczęśliwa. Ale żeby do tego dojść, potrzebowałam trzęsienia ziemi

Mamy pozytywny mit?

Jak rozumiem, współczesne plemię teatralne dziedziczy to pragnienie z romantyzmu i ze sposobu, w jaki teatr romantyczny mówił sam o sobie: miał przemieniać, przekształcać i przetwarzać. Było to oczywiście bardzo ważne w sytuacji, w której nie mieliśmy politycznych narzędzi tworzenia tożsamości narodowej i w której teatr musiał udawać, że jest państwem i instytucjami kultury. Wielka Dziejowa Misja Teatru