Jedni w kosmos latają, drudzy - obserwują, jeszcze inni - usiłują
podbić... Teatr Nowy w Poznaniu i Fundacja NA MARGINESIE mają dla Państwa inną propozycję. 18 września na Scenie Nowej Teatru Nowego w Poznaniu odbędzie się premiera spektaklu "Tak sobie w kosmosie pływam" wg pomysłu i w reżyserii Doroty Abbe.
fot. Agnieszka Rydellek/mat. teatru
TAK SOBIE W KOSMOSIE PŁYWAM to wyjątkowy, interwencyjny projekt - spektakl "ku przestrodze", który już 18 września zagości na Scenie Nowej, by przypomnieć nam wszystkim, że nie jesteśmy sami w kosmosie. A przynajmniej: nie powinniśmy być. To także teatralna próba włączenia się w dyskusję o sytuacji psychiatrii dziecięcej w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem problemu depresji dotykającej zwłaszcza młodych ludzi.
Zdajemy sobie sprawę, że to nie będzie łatwy spektakl. Ale czujemy, że będzie ważny - tak dla nas, jak i dla Widzów. Dlatego po wybranych spektaklach zaprosimy młodych ludzi i ich najbliższych na dodatkowe spotkania - rozmowy ze specjalistami, którzy spróbują im wskazać, gdzie i jak szukać pomocy w kryzysowych sytuacjach. Dlatego też w ramach kampanii promocyjnej związanej z tą premierą zadbamy o to, by w naszych
mediach społecznościowych widoczne były przede wszystkim merytoryczne materiały edukacyjne związane z tematyką spektaklu.
Zdajemy sobie sprawę z tego, że nie zbawimy w ten sposób świata - wierzymy jednak, że próba zdjęcia tabu z tematu problemów, depresji czy samobójstw wśród młodych ludzi to już pretekst do rozmowy, która może uratować komuś zdrowie lub życie.
fot. Agnieszka Rydellek/mat. teatru
„BLACKPINK oraz K JAK K Marcina Teodorczyka. MIŁOŚĆ W CZASACH ZARAZY Janusza Schwertnera. PIEŚNI TOPIELCÓW Kuby Kaprala. Wyniki ankiety przeprowadzonej wśród nastolatków i młodych dorosłych. Co je łączy? Ze wszystkich wyłania się obraz samotnych i nieszczęśliwych młodych ludzi, którzy – zamiast przeżywać najpiękniejsze lata życia – zamykają się w domach, okaleczają się, nierzadko jedyne rozwiązanie swoich problemów dostrzegając w samobójstwie. Od lat czułam potrzebę, żeby o tym opowiedzieć. By takim młodym ludziom pokazać, że nie są sami, a tym, którzy ich odrzucają, uzmysłowić, do czego może to doprowadzić. By wreszcie nam, dorosłym, przypomnieć, że wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za te dzieciaki. I że powinniśmy ich posłuchać”. (Dorota Abbe, pomysłodawczyni i reżyserka spektaklu)