Magazyn

Paweł Demirski: Nie chodzi mi o skandal, lecz o namysł

9.09.2020, 11:53 Wersja do druku

- Staram się badać twarze polskiego kapitalizmu i kształty polskiej pamięci. Staram się pokazać, jak kapitalizm prostytuuje jednostki oraz grupy i pokazać, co dzieje się z naszą pamięcią historyczną - z Pawłem Demirskim, dramaturgiem i reżyserem rozmawia Krzysztof Lubczyński w Dzienniku Trybuna.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Nie chodzi mi o skandal, lecz o namysł

Źródło:

„Dziennik Trybuna” nr 179/180

Autor:

Krzysztof Lubczyński

Wątki tematyczne

Teatr i polityka

Ludzie

Paweł Demirski

Z fotela Łukasza Maciejewskiego: 70. urodziny Jerzego Radziwiłowicza

Grochowa mojego dzieciństwa już nie ma. To inna dzielnica. Wyrosło wielkie osiedle między Parkiem Skaryszewskim a początkiem domów na Grochowie, powstała Trasa Łazienkowska

- Łukasz Maciejewski przypomina na stronie AICT fragment opowieści o Grochowie z książki "Wszystko jest lekko dziwne" z okazji 70. urodzin Jerzego Radziwiłowicza.

Dalekowschodnie inspiracje w teatrze Jerzego Grzegorzewskiego. Część II

Dzięki zatarciu granic między sceną a jej głębią – widzom umożliwione zostaje objęcie jednym spojrzeniem całości przestrzeni sceny. Tak wykadrowany obraz – rozciągnięty do rozmiarów panoramy – wycina pewien fragment rzeczywistości, która podlega ciągłemu stwarzaniu i przekształcaniu

- pisze Bartosz Rosenberg na stronie Stan Subiektywny.

Sprawdź także

Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Dzisiaj 13:49 „Jako scenograf Margaret nie marnowała niczego, a przede wszystkim potrafiła stworzyć coś z niczego, nawet z przysłowiowej wody po ugotowanych kartoflach”

Magazyn

Małgosiowe draperie na scenie

Dzisiaj 13:15 „Olbrzymia porcja CZŁOWIEKA, a w niej przemieszane pokłady dobroci, zalet, życzliwości i drobnych wad. Po prostu ARTYSTA. Była mi bliska równie mocno wadami, jak i przymiotami ducha. Była jednym z tych ludzi z których coś emanuje. Często diabli wiedzą, co to jest. Jakieś fluidy drgające, jakieś nie do końca odkryte emocje”

Magazyn

Technolożka, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Dzisiaj 12:41 „Nie wiem, czy to jest kwestia czasów, czy to jest kwestia wychowania, ale ja sama czułam przez większość życia presję, żeby się nazwać. Odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jestem, czym się właściwie zajmuję, na czym polega mój fach, na czym polega mój zawód? Czy skoro jestem scenografką, to mogę robić tylko scenografię? Albo skoro jestem technolożką teatru lalek, to mogę tylko wykonywać lalki?”

Magazyn