To nie jest po prostu zbiór felietonów pisanych dla „Dialogu" przez zmarłego niedawno Tadeusza Bradeckiego - reżysera, aktora, dyrektora teatrów, ale przede wszystkim erudytę. To raczej bilet na podróż w zaskakujące rejony niebanalnego sposobu patrzenia na świat, w obszary skojarzeń, nawiązań literackich, refleksji. To prawdziwy labirynt zbudowany z lektur, myśli i sqdów erudyty, pasjonata i artysty, który usiłuje wbrew dominujqcej atmosferze kresu i wyczerpania przekonać innych i siebie, do wartości kultury jako trudu budowania z poszanowaniem i miłością dla ciągłości, pamięci, żywej rozmowy z odległymi i bliższymi poprzednikami - zachęca do przeczytania tej książki Dariusz Kosiński.
Sam autor zwierza się we wstępie: Zauważyłem, że zaskakujgco wiele spośród nich [felietonów dla „Dialogu"] obraca się wokół powracajqcej problematyki narracyjnych technik w teatrze i w literaturze. Natura i geneza opowieści, tak opowieści scenicznych, jak i tych bardziej tradycyjnych, ich rozmaite formy i drogi wzajemnego wpływu, ich odmiany, barwy i częstokroć nieoczekiwane filiacje zajmowały mnie w ciggu tamtych lat stale i intensywnie. [...] W rezultacie powstała ksiqżka, której nadałem tytuł Koniec końców i która poświęcona jest refleksji nad człowieczq pasjq opowiadania i przedstawiania.
Erudycyjna gawęda Bradeckiego skrzy się od licznych nawiązań literackich, a autor porusza się swobodnie po epokach, stylach i dziełach bardziej i mniej znanych autorów. Żyje literaturą i teatrem, przechodząc płynnie od refleksji nad słowem pisanym do diagnoz dręczących nas obecnie problemów. A robiąc to, wplata w rozważania o narracyjności swoją powieść powstającą niejako na naszych oczach, powieść pojawiającą się mimochodem i dopełniającą nasze wspólne z autorem zamyślenie nad naturq i genezq opowieści. Jednocześnie zachęca nas do czynnego udziału w tej podróży - pyta, co ma się dalej przytrafić bohaterowi, prowokuje do zastanowienia nad budową narracji, nie pozwala na czytelniczą bierność, proponuje nam autorskie partnerstwo.
Bradeckiego intrygują tematy takie, jak kres nowoczesności, kres tak zwanych wielkich narracji, opowieść w opowieści, czy też teatr w teatrze. W jego refleksji nad dziejami i dziełami z czasów dawniejszych i nam bliższych nie brakuje też zamyślenia nad naszą teraźniejszością, również tą naznaczoną covidem, lockdownami i wyprawami po szczepionkę, która w tym kontekście staje się częścią jakiejś większej narracji, w której również my wszyscy bierzemy udział.
Pasjonujqca lektura, która sprawi rozkosz wszystkim melancholicznym wykształciuchom - dodaje Kosiński.