Miało być zupełnie inaczej. Teatr Kamienica od dawna przygotowywał się do obchodów kolejnej rocznicy swojego istnienia. Te 10-te – były huczne i pamiętne! Później zaatakował COVID i dopiero w tym roku można było zapowiadać Szczęśliwą 13-stkę – Koncert urodzinowy! To zgrabne hasło miało podwójne znaczenie, bo to nie tylko 13 lat istnienia teatru, ale również 13-stu wykonawców, a jeszcze do tego szczytny cel, ponieważ dochód z koncertu miał być przeznaczony na wsparcie Fundacji Twarze Depresji. Pisze Krzysztof Stopczyk.
fot. mat. teatru
Wydawało się, że po dwóch latach COVIDU niewiele gorszych rzeczy może nas spotkać. No i uaktywnił się pan Putin, który swoimi bandyckimi działaniami doprowadza cały świat do granic Apokalipsy, a z Polski czyni kraj przyfrontowy, co powoduje, że pomimo wyhamowywania pandemii, powodów do depresji nie tylko nie ubywa, ale wręcz przybywa i to w tempie lawinowym.
W tej sytuacji przygotowywany, radosny jubileusz, zamienił się w refleksyjne, ale również relaksacyjne spotkanie ze znakomitymi artystami, którzy śpiewali znane utwory, a cały wieczór dedykowany był i cały zysk został przeznaczony na potrzeby Ukrainy. Każdy bilet, który widz musiał wykupić był tzw. cegiełką, a w środku teatru były puszki, do których można było wrzucać dalsze pieniądze. I publiczność robiła to bardzo chętnie!
Założenie przyjęte przez organizatorów, brzmiało – Nie smucimy! Dajemy ludziom spokój, radość i twórzmy pozytywny nastrój!
Program został podzielony na dwie części (bez przerwy).
Pierwsza, prowadzona przez Patrycję Pawlik i Dawida Czupryńskiego, była bardziej poważna, a rozpoczął ją twórca Teatru Kamienica, Dyrektor Emilian Kamiński, wspaniałą, ciepłą i pełną liryki ukraińską dumką: Rewe ta stochne, sam akompaniując sobie na gitarze.
Po nim, Joanna Liszowska wprowadziła publiczność w stan wrzenia rewelacyjnym, bardzo dynamicznym wykonaniem utworu z repertuaru Edyty Gepert „Zaśpiewaj mi piosenkę”.
A dalej Justyna Sieńczyłło - jak zawsze – mistrzowsko zinterpretowała słynny przebój Edith Piaf Non, je ne regrette rien, który wykonuje w swoim zasługującym na najwyższe noty spektaklu Wiera Gran.
Wszyscy kolejni wykonawcy także zasługują na słowa najwyższego uznania i to nie tylko ze względu na cel, jaki przyświecał całemu koncertowi, ale również na poziom artystyczny występów.
Mnie osobiście najbardziej podobał się i był według mnie największą niespodzianką, duet Agnieszka Wielgosz i Łukasz Choroń, w rewelacyjnym wykonaniu znanego przeboju Michała Bajora „Ogrzej mnie”.
Ale prawdziwymi perełkami były również występy: Katarzyny Ptasińskiej, której wykonanie „Jeszcze w zielone gramy” zbliżone było do interpretacji Darii Zawiałow – jako ciekawostkę podam, że zdarza się mylne odbieranie jej autorstwa pierwszemu wykonawcy - Wojciechowi Młynarskiemu; „Był sobie kraj” Macieja Miecznikowskiego, z własnym akompaniamentem na fortepianie; czy duetu Robert Rozmus (śpiew) i Oliwia Skrzypczyk (altówka i śpiew), prezentującego „Nauczmy się żyć obok siebie” Zbigniewa Wodeckiego.
Na zakończenie pierwszej części wieczoru, ogromne brawa za wspaniale zagrane Preludium d-moll op.1 nr. 2 Karola Szymanowskiego, otrzymała ukraińska pianistka Anastasia Martsenyuk.
Gospodarzami drugiej części wieczoru, tej „lżejszej”, bardziej rozrywkowej, byli Katarzyna Pakosińska i Władysław Grzywna. Oni chyba urodzili się po to, aby prowadzić takie koncerty! Para tych artystów, tym razem występujących jako prowadzący, miała obok śpiewających aktorów duży wpływ w wytworzenie wspaniałego klimatu, który pozwolił na czas trwania tego wieczoru zapomnieć o tym, co dzieje się za murami teatru.
Wszyscy występujący na scenie (aktorzy i muzycy), ale co bardzo ważne, również pracownicy Teatru Kamienica, przekazali swoje wynagrodzenie należne im za ten wieczór na rzecz Ukrainy. W sumie Polskiej Akcji Humanitarnej przekazano 20 tys. zł.
Gościem specjalnym koncertu była p. Maja Komorowska, która w przejmujący sposób zinterpretowała wiersz Adama Zagajewskiego „Spróbuj opiewać okaleczony świat”.
Piękny koncert! Piękny cel! Piękny wieczór!
Osobne podziękowania i życzenia kolejnych premier i jubileuszy należą się twórcy i dyrektorowi Teatru Kamienica, panu Emilianowi Kamińskiemu. Dziękujemy!
Wszyscy występujący zasługują na wymienienie, a więc w koncercie udział wzięli:
Prowadzenie cz. 1 – Patrycja Pawlik i Dawid Czupryński
- Emilian Kamiński – dumka ukraińska „Rewe ta stochne” – własny akompaniament (gitara)
- Joanna Liszowska – „Zaśpiewaj mi piosenkę” (Edyta Geppert), akompaniament: Bartłomiej Zajkowski
- Justyna Sieńczyłło – „Nie żałuję” na podstawie „Non, je ne regrette rien” (Edith Piaf ze spektaklu „Wiera Gran”), akompaniament: Patryk Walczak
- Katarzyna Pakosińska – „Życie to nie teatr” (Edward Stachura)
- Agnieszka Wielgosz/ Łukasz Choroń – „Ogrzej mnie” (Michał Bajor)
- Maja Komorowska – wiersz „Spróbuj opiewać okaleczony świat” (Adam Zagajewski)
- Anastasia Martsenyuk – pianistka, utwór Karola Szymanowskiego Preludium d-moll op.1 nr.2
Prowadzenie cz. 2 – Katarzyna Pakosińska i Władysław Grzywna
- Michał Milowicz – „Coraz bliżej siebie” (Michał Milowicz - swoja piosenka)
- Maciej Miecznikowski – „Był sobie kraj” – własny akompaniament (fortepian)
- Michał Meyer – „Po prostu bądź” (Manaam), akompaniament: Sebastian Sipa
- Katarzyna Ucherska – „Jesteś lekiem na całe zło” (Krystyna Prońko), akompaniament: Sebastian Sipa
- Robert Rozmus – „Nauczmy się żyć obok siebie” (Zbigniew Wodecki - z koncertu „Chwytaj dzień”), akompaniament: Oliwia Skrzypczyk
- Katarzyna Ptasińska – „Jeszcze w zielone gramy” (Daria Zawiałow; Wojciech Młynarski/ Jerzy „Duduś” Matuszkiewicz [1989 r.] )
- Kacper Kuszewski – „Lubię wracać tam gdzie byłem już” (Zbigniew Wodecki), akompaniament: Oliwia Skrzypczyk i Bartłomiej Zajkowski
- Natalia Smagacka – „Wielka woda” (Maryla Rodowicz), akompaniament: Sebastian Sipa
- Olga Sarzyńska – „Sobie i Wam” (Męskie Granie), akompaniament: Mateusz Wachowiak, Paweł Kadłub-Stankiewicz (wokal)
- Piosenka finałowa – „Choć pomaluj mój świat” (Dwa plus jeden)
23 marca 2022 r. - Teatr Kamienica