„Thrill me. Historia Leopolda i Loeba” Stephena Dolginoffa w reż. Tadeusza Kabicza w Mazowieckim Teatrze Muzycznym im. Jana Kiepury w Warszawie. Pisze Barbara Pitak-Piaskowska z Nowej Siły Krytycznej.
fot. Marek Popowski
Na ciemnej scenie niewielka zamknięta przestrzeń. Jest ona wydzielona przez jasne ażurowe regały oraz szpaler prostokątnych pudeł z ekranami na przodzie. W wewnętrznej strefie znajduje się fortepian, przy którym zasiada Karina Komendera. Po chwili w centrum pojawia się młody mężczyzna (Maciej Pawlak). Początkowo jego sylwetka oświetlana jest delikatnym światłem, by wkrótce ukazać się w pełnej krasie. Rozpoczyna się przesłuchanie prowadzone przez Mirosława Zbrojewicza, którego twarz wyświetlana jest na wspomnianych ekranach. Aktor tylko wirtualnie jest obecny w przedstawieniu.
Powyższym otwarciem reżyser Tadeusz Kabicz zaprasza widzów do podążenia za opowieścią, którą przygotował w Mazowieckim Teatrze Muzycznym. Spektakl „Thrill Me. Historia Leopolda i Loeba” Stephena Dolginoffa to wyjątkowy musical. Na próżno szukać w nim roztańczonych dziewcząt, rozbudowanych i pełnych przepychu dekoracji, czy wieloosobowej orkiestry. Przedstawienie opiera się na prostych rozwiązaniach, począwszy od scenografii na kostiumach kończąc. Wszystko to zaś świetnie się broni, gdyż umiejętne tłumaczenie Małgorzaty Lipskiej oraz wokalno-aktorskie talenty Marcina Januszkiewicza i Macieja Pawlaka, wcielających się w tytułowe role, przykuwają uwagę widza i porywają od pierwszych chwil.
„Thrill Me” to intrygująca opowieść o dwóch młodych mężczyznach, inspirowana wydarzeniami, które miały miejsce w latach dwudziestych minionego wieku w Stanach Zjednoczonych. W 1924 roku Leopold i Loeb zamordowali czternastoletniego chłopca. Podczas procesu ich obrońca Clarence Darrow przyczynił się do tego, że młodzieńcy nie zostali skazani na karę śmierci. Loeb zmarł w więzieniu w 1936 roku, zaś Leopold został zwolniony warunkowo w 1958 (zmarł w 1971). Musical „Thrill Me” jest jedną z wielu dotychczasowych adaptacji tej wstrząsającej historii. Warto chociażby wspomnieć, że w 1929 roku Patrick Hamilton zainspirowany nią, napisał sztukę „Sznur”, którą Alfred Hitchcock przeniósł kilkanaście lat później na ekran w filmie pod tym samym tytułem.
Choć musical opowiada o morderstwie, de facto nie ono znajduje się w centrum wydarzeń. Równolegle do podłego planu, jaki snują bohaterowie, jesteśmy świadkami przemian w ich skomplikowanej relacji. Początkowo pełen niedopowiedzeń homoseksualny związek rozwija się na naszych oczach. W retrospekcjach obserwujemy przejawy uczucia między mężczyznami przesiąknięte silnymi, często sprzecznymi emocjami, takimi jak troska, czułość, wzruszenie, napięcie czy niepokój.
Punktem kulminacyjnym przedstawienia zdaje się być scena, w której starają się zwerbować do auta nic nieprzeczuwającego nastolatka. Kiedy jeden z bohaterów śpiewa: „Nie mów nic do obcych, to przestroga każdej z mam. Lecz możemy być kumplami, klakson wcisnąć dam. Nie musisz pieszo iść, mogę podwieźć cię pod dom. Swój adres tylko daj. Ze mną nic ci się nie stanie…”, przeczuwamy, że za moment dojdzie do tragedii. Zbrodnia może być zaś odczytana jako swoista afirmacja uczuć bohaterów – wyraz siły ich wzajemnej więzi.
Musical wyreżyserowany przez Kubicza jest wciągającą opowieścią, w której intensywność emocji zaciera granice między tym co właściwe, a tym co karygodne.
***
Stephen Dolginoff
„Thrill Me. Historia Leopolda i Loeba”
przekład: Małgorzata Lipska
reżyseria: Tadeusz Kabicz
koncepcja sceniczna: Tadeusz Kabicz, Maciej Pawlak
Mazowiecki Teatr Muzyczny im. Jana Kiepury w Warszawie, premiera 16 października 2020
występują: Marcin Januszkiewicz, Maciej Pawlak, z gościnnym udziałem Filipa Kosiora i Mirosława Zbrojewicza
***
Barbara Pitak-Piaskowska – doktor nauk humanistycznych, teatrolożka i kulturoznawczyni. Autorka książki „Amerykański musical teatralny i filmowy w zwierciadle groteski” oraz wielu artykułów i rozdziałów w monografiach naukowych z dziedziny historii teatru i filmu. W latach 2020-2021 była członkinią Komisji Artystycznej 27. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Jest stałą współpracowniczką Centrum Badań nad Teatrem Muzycznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza oraz członkinią Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych.