Pisałem dwa tygodnie temu o proteście tłumaczki Hanny Szczerkowskiej i burzy, jaką wywołała. W sprawie zabrał też głos - bo, jak wiadomo, pisać lubi - Jerzy Stuhr, wytykając Romanowi Pawłowskiemu z "Gazety Wyborczej", że jest jednym z apologetów szalbierstw dokonywanych na sztukach dramaturgicznych - pisze Wacław Krupiński w Dzienniku Polskim.

.....zaledwie kilka tygodni temu pochwalał Pan widowisko wystawione w jednym z krakowskich teatrów, które w jawnie urągający sposób ingerowało w tekst autora i naruszało prawa tłumacza, wybitnego polskiego poety - zauważa Jerzy Stuhr, acz jedynie domyślać się każąc, że o "Śnie nocy letniej" mówi. I słuszne to oskarżenie, tyle że krytyk z "GW" w odpowiedzi spokojnie mógł adwersarzowi podobne zarzuty postawić, choćby przywołując wyreżyserowane przez niego "Poskromienie złośnicy", w którym Petruchio przychodzi na ślub z Kasią w stroju punka, z łańcuchami na piersi i irokezem na głowie. A można by i ostatnio wystawionego przez Jerzego Stuhra w tymże Teatrze Ludowym Ryszarda III przywołać. Acz nawet telefon komórkowy w inscenizacji Ryszarda III to jeszcze nie zmiany w tekście. A już niczym jest nawet telefon u Szekspira w zderzeniu z faktem, że autor listu, człowiek, który, co podkreśla, kieruje Uczelnią Teatralną od wielu lat, przypisał