Kreacje 13, warsztat choreograficzny online Polskiego Baletu Narodowego w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie. Pisze Wojciech Giczkowski na blogu Teatralna Warszawa.
fot. mat. teatru
Dyrektor Polskiego Baletu Narodowego Krzysztof Pastor wie, że nie każdy członek jego zespołu zostanie choreografem i szuka dla nich możliwości pracy w zajęciach towarzyszących. Dlatego w 2009 roku zainicjował „Kreacje” – Warsztaty Choreograficzne, które niezmiennie cieszą się ogromnym zainteresowaniem samych młodych tancerzy i publiczności. Mimo ograniczeń związanych z pandemią chętni i pełni pomysłów przygotowali tym roku trzy spektakle, podczas których w etiudach specjalnie stworzonych z tej okazji miało wystąpić aż piętnastu artystów. Popularny wśród publiczności projekt edukacyjny, zdaniem jego pomysłodawcy ma przygotować uczestników do innych zawodów, bez których balet nie może funkcjonować.
W programie do przedstawienia, dostępnym na stronie Teatru Wielkiego Opery Narodowej inicjator pisze, „nie przypuszczałem, że okażą się (one) tak owocne. Kilkoro z naszych tancerzy, którzy stawiali w ramach „Kreacji” swoje pierwsze kroki jako choreografowie, już się usamodzielniło i możemy być dumni z ich osiągnięć”. Dodaje także, „projekt daje naszym artystom możliwość spojrzenia na swój zawód… z perspektywy osób, często dla publiczności niewidocznych, tancerze redagują programy, bywają inspicjentami, menadżerami projektu, koordynują stronę techniczną spektaklu itp. To wszystko daje im możliwość spróbowania swoich sił w rozmaitych teatralnych profesjach, a tym samym otworzenia sobie innych perspektyw zawodowych po zakończeniu pięknej, ale niestety niezbyt długiej kariery tanecznej".
Przygotowane w tym roku ,,Kreacje 13” zobaczyliśmy na scenie kameralnej jedynie online, tak jak ubiegłoroczne „Kreacje 12”. Czy to zawód dla widza? Chyba nie, bo oto szerokiej publiczności na ekranach ich laptopów, a u niektórych na podłączonych do nich ekranach telewizorów ukazał się artystyczny świat ambitnych członków Polskiego Baletu Narodowego. Tym samym, jeszcze przez trzy dni będzie można obejrzeć nawet w najmniejszej i najodleglejszej miejscowości naszego globu, artystów, którzy opracowane i opanowane po pracy etiudy, wspólnie z kolegami zaprezentowali w tej odsłonie.
W tegorocznych warsztatach pokazano tylko sześć dzieł przygotowanych przez 15-osobową grupę ich uczestników. Stały się one przeglądem pomysłów artystycznych, czasami wysublimowanych, czasami ekstrawaganckich, jednak zawsze na świetnym poziomie tańca artystycznego.
Łukasz Tużnik w programie baletowym zatytułowanym „Wspomnienie”, na dobry początek, podjął problem drążących nas myśli, które mogą być dobre lub złe, w zależności od punktu widzenia. Doskonale pokazana samotność w tłumie, nawet najbliższych osób, umiejętnie uwypuklona została trochę mniej znanym utworem muzycznym Michała Lorenca. Tancerze Marc Bonnet Sans, Eugenie Hecquet, Natalia Pasiut, Wadzim Kezik i Kristóf Szabó przepięknie pokazali swoje uczucia, różnie interpretowane przez kobiety i inaczej przez mężczyzn. Kamera na koniec pokazała w zbliżeniu pocałunek tancerki jako akord na zatrzymanie chwili, albo jako prośbę aby na wydumane problemy popatrzeć z dystansem.
Anna Hop od lat rozwija swoją samodzielną twórczość choreograficzną. Dwa lata temu w „N°X”, kazała swoim tancerzom, zawieszonym do góry nogami, tańczyć rękoma i głowami. Przedstawiona etiuda tej uznanej tancerki i choreografki to urozmaicony pokaz jej solowych umiejętności baletowych. Do muzyki Masaya Takaschino pokazała w błyskotliwie nakręconym klipie, co by to było gdyby do nunczako zamiast łańcucha lub cepa użyć dorodnej ryby. Nunczaku zaistniało w naszej kulturze masowej za sprawą filmów sztuk walki, ale jak widać w takim postmodernistycznym wykonaniu można zaproponować paniom nowy sposób obrony przed napastnikami. Ironiczny i zabawny pokaz taneczny to humor baletowy z którego słynie Anna Hop.
„Kant” to tytuł choreografii Joanny Drabik, ale nie ma on nic wspólnego z myślicielem z Królewca. Twórczyni choreografii zainspirowała się amerykańskim musicalem filmowym z 1972 roku w reżyserii słynnego Boba Fosse'a. Do piosenek Johna Kandera tańczą anonimowi artyści, bo mimo ciągłych zawirowań nie zobaczyliśmy ich twarzy. Wdzięk, gracja, lekkość, finezja — oto najczęstsze określenia sztuki tańca. W tej kategorii estetycznej Joanna Drabik stara się stworzyć własny język baletowy. Tancerze niczym rzeczy wjeżdżają na scenę jako garderoba, zawieszona w ruchomej szafie. Są bezimienni, ale niepozbawieni właśnie gracji, i lekkości. Widzimy przejmujące postaci o wielkiej sile ekspresji. Udało się tego dokonać dzięki tańczącym na pograniczu baletu i pantomimy Barbarze Darlecie, Joannie Drabik, Natalii Kamińskiej, Paulinie Magier, Magdzie Studzińskiej, Nikodemowi Bialikowi, Mikołajowi czyżewskiemu i Adamowi Myślińskiemu.
Maria Majewska i Nikodem Bialik wystąpili także w choreografii Michała Chróścielewskiego „Ty i Ja”, opowiadającej o oczekiwaniu na zmianę, która może nadejść w najmniej oczekiwanym momencie. Młodzi tancerze znakomicie wypowiedzieli swoje uczucia. Pokazali, że można być razem, choć daleko od siebie. Szczęśliwe zakończenie może przyjść zupełnie nieoczekiwanie. Chróścielewski pokazuje, że szuka sposobu swojego wyrazu artystycznego i potrafi bardzo pięknie opowiadać o miłości.
„Concerto for piano and seven notes” to dzieło Antonia Lanzo, pełne wdzięku doszukanie się możliwości tanecznych ukrytych w muzyce W. A. Mozarta. Siedmioro tancerzy bawiło się fragmentami utworu, próbując w najmniejszej nutce nowych możliwości interpretacyjnych. Największym walorem tej etiudy, poza genialnym pomysłem, jest jej wdzięk i lekkość, którą zapewniają; Jaeeun Jung, Remy Lamping, Daria Majewska, Laurence Elliott, Marco Esposito, Antonio Lanzo i Cezary Wąsik. Znakomitym pomysłem było wykorzystanie pianistki Pauliny Nosek jako elementu scenograficznego wokół którego z niebywałą gracją wirują tancerze.
Na zakończenie w programie „2701”, z towarzyszeniem Carlosa Martina Pereza wystąpiła Yuka Ebihara, gwiazda PBN. W choreografii Gianniego Malfiegio stworzonym do muzyki Olafura Arnoldsa tancerze zachwycili swoim kunsztem, gibkością, precyzją ruchów i ich niezwykłą elegancją. Idealna symbioza taneczna Ebihary i Pereza. Tutaj nie trzeba było doszukiwać się treści, pozostało tylko do podziwiania piękno postaci i ich talentu tanecznego dopasowanego do pięknej muzyki.
Mimo braku bezpośredniego spotkania z wybrańcami, tegoroczne „Kreacje 13”, oglądane na platformie VOD, jak zawsze przyniosły oglądającym moc przyjemności i zadowolenia, a wykonawcom satysfakcję z zaprezentowanej pracy artystycznej. Podczas jednego wieczoru publiczność miała okazję zapoznać się z miniaturami choreograficznymi, które były dostępne na VOD Teatru Wielkiego Opery Narodowej, za darmo . Warto też dodać, że na uwagę zasługuje plakat, który zaprojektował Jacek Wąsik bazując na fotogramie Łukasza Murgrabiego z udziałem Darii Majewskiej i Kristófa Szabó.
Program:
Joanna Drabik: Kant
Anna Hop: Mi
Gianni Melfi: 2701
Antonio Lanzo: Concerto for Piano and Seven Notes
Michał Chróścielewski: Ty i ja
Łukasz Tużnik: Wspomnienie
Kristóf Szabó: Femme
***
13. Warsztat Choreograficzny ONLINE
Nowe prace młodych choreografów
Polski Balet Narodowy
27 marca
sobota 19.00
Sala Młynarskiego
Premiera online odbyła się 27 marca o godz. 19.00 na vod.teatrwielki.pl