Emose Uhunmwangho: „Nie czekam na fajerwerki, cieszę się chwilą”. Rozmowa z gwiazdą Capitolu

Najtrudniejsza rola to chyba monolog w Po burzy Szekspira w reż. Agaty Dudy-Gracz w Capitolu. Ale takim przełomem w moim życiu w ogóle było dla mnie pozwolenie sobie na błędy, również na scenie. Kiedy zdałam sobie sprawę, że nie wszystko musi być idealne. Bo człowiek z krwi i kości jest zawsze bardziej ciekawy niż jakiś robot

Od wodzireja do komornika

Wodzireja kręciliśmy w Krakowie. Wszyscy uznaliśmy, na czele z Wajdą, że to nawet lepiej, gdyż Stuhr pracował w Starym Teatrze, więc nie będzie musiał dojeżdżać i nie będzie to kolidować z jego pracą. I tak było. Grał wieczorami w spektaklach, a potem spotykaliśmy się i omawialiśmy kolejne sceny. Poza tym on tu był u siebie, znał każdy kąt. Wreszcie sam, jeszcze jako student, dorabiał właśnie jako wodzirej, więc znał mnóstwo ludzi z branży