Zapraszamy na wieczór poezji do krakowskiego Teatru Stygmator.

Poezja Więźniarek KL Ravensbrück na krakowskim Kazimierzu

29 kwietnia (piątek), 2022, godz. 19:00, Klub Kazimierz, ul. Krakowska 13

“Rozkołysały się sny moje..”

To motto kolejnego wieczoru poezji na Kazimierzu Teatru Stygmator, a zarazem fragment wiersza, który jest zapowiedzią nastroju tego spotkania.

Miały 17, 20, 24, 32…..lata były młodymi dziewczynami, mężatkami, matkami. Tworzyły wiersze liryczne o miłości, przyjaźni, tęsknocie, lęku, cierpieniu, o pięknie przyrody. Wiersze pisane ołówkiem na świstkach papieru, lub tylko zapamiętane. Pisały wiersze, a za kratą w słońcu były zielone drzewa, słonecznik tańczył na wietrze, opadały liście z drzew, śnieg zasypywał ślady, a one czekały, czekały……i snuły marzenia – „..wśród ogrodu gdzie płoną mieczyki i gdzie szumią jesiony surowe przystaniemy – ja w sukni niebieskiej, a ty w sukni jak niebo różowej…”

Informacje o wieczorze na załączonym plakacie.

POEZJA NA KAZIMIERZU cykliczne programy artystyczne zainspirowane współczesną poezją.

Pomysłodawczynią i prowadzącą jest Violetta Zygmunt.

**

Grażyna Chrostowska

NIEPOKÓJ 

Dzień ten taki właśnie, jak „Niepokój” Szopena. 

Ptaki nisko kołujące nad ziemią. Niespokojne, 

Spłoszone z gniazd swych. Nadsłuchują... 

W przyrodzie cisza. Ciepło, jak przed burzą.

 Z zachodu płyną niskie, ciemne chmury. 

Przewalają się po niebie wiosenne wichury.

 Przyczajony lęk w sercu. Tęsknota, tęsknota...

Chcę chodzić po rozmokłych, po dalekich drogach

, Słuchać szumu wichrów, łowić oddech wiosny,

 Czuć najgłębiej, odnaleźć ciszę miłości, 

Idę, nie znajduję, wciąż zmieniam i wracam.

 Gdzieś daleko zostały chałupy wieśniacze,

 Chmury poszły na wschód, I na wschodniej stronie, 

Stoją drzewa samotne, ciemne, pochylone,

 W wietrze stoją i w ciszy, 

Chwiane niepokojem.

 Ravensbrück, 8 kwietnia1942