Jak widzowie zareagowali na premierowe przedstawienie "Wesela" w 1901 roku? Co wzruszało ich 116 lat później, gdy spektakl reżyserował Jan Klata? Jak artyści portretowali wspólnoty weselne? Co łączy Stańczyków z przedstawień Andrzeja Wajdy? Jak tańczono chocholi taniec? Wystawa "W chocholim tańcu" w Domu pod Krzyżem pozwoli odpowiedzieć na te pytania i skonfrontować się z kręgiem "Weselnych" wyobrażeń.

Niespełna trzy miesiące po bronowickim weselu Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny, w listopadzie 1900 roku Stanisław Wyspiański stworzył jego literacką wizję, która 16 marca roku 1901 zyskała swoją teatralną postać sceniczną. "Wesele" już po prapremierze odczytane zostało jako metafora dziejów polskiego narodu – i tak interpretowane jest po dziś dzień.

Wystawa pt. „W chocholim tańcu” mierzy się z wizją Wyspiańskiego i realizujących jego dramat artystów teatralnych. Przedstawia w syntezie historię kolejnych reżyserskich interpretacji dramatu i społecznych reakcji na przedstawienia, proponując jednocześnie refleksję nad tym, jak Polacy widzieli i ukazywali samych siebie w "lustrze Wesela".