Już 13 listopada w Teatrze Lalki i Aktora „Kubuś” im Stefana Karskiego w Kielcach oraz w kieleckim Instytucie Dizajnu (a także online), odbędą się wydarzenia podsumowujące tegoroczną edycję „Międzynarodowego konkursu na koncepcję i realizację lalki/animowanego obiektu/formy teatralnej ANIMATUS”.
fot. mat. teatru
W programie finału przedsięwzięcia zaplanowano przede wszystkim prezentacje prac laureatów – w tym roku jury nagrodziło Filipa Jaśkiewicza, Jakuba Matysa i Katarzynę Leks. Wszystkie z wyróżnionych koncepcji potwierdzają rosnące zainteresowanie wykorzystywaniem nowych technologii w projektowaniu lalek/obiektów – wyłonieni laureaci stosują w swoich konkursowych realizacjach m.in. elementy sztucznej inteligencji czy bioplastik.
Jak co roku finał ANIMATUSA jest okazją do dyskusji wokół współczesnego lalkarstwa i trendów scenograficznych. Organizatorzy zapraszają na spotkanie z cyklu Forum Form z udziałem gościa specjalnego Davida Zuazoli – hiszpańskiego reżysera, scenografa i konstruktora lalek, a także na wykład „Przestrzeń wirtualna jako środowisko działań performatywnych” przygotowany przez kompozytora, producenta i sound designera Przemka Danowskiego.
Ponadto, w sieci można będzie obejrzeć wystawę fotografii Bartka Warzechy dokumentującą przebieg tegorocznej odsłony konkursu, w tym zwłaszcza proces powstawania konkursowych animantów.
- Dużą wartością ANIMATUSA jest stworzenie przestrzeni twórczej dla laureatów, którzy realizują nagrodzone pomysły w ramach rezydentury artystycznej – mówi Robert Drobniuch, reżyser, obecnie dyrektor Teatru Lalek Guliwer w Warszawie, pomysłodawca i kierownik programowy konkursu. – Wyróżnieni artyści mogą korzystać z pomocy konsultantów i konstruktorów, mają zaplecze do swoich działań i eksploracji. To wymiana wiedzy i doświadczeń, zwłaszcza, że uczestnicy reprezentują różne dziedziny sztuki. Takie otwarcie na różne perspektywy oraz różne rozwiązania techniczne czy rzemieślnicze ma sprzyjać rozwijaniu talentów i umiejętności, a w szerszej perspektywie – rozwijać współczesny teatr formy.
Tegoroczna edycja ANIMATUSA jest ostatnią realizowaną w Kielcach. W ciągu czterech lat do konkursu zgłoszono ponad 200 prac z Polski i zza granicy, a dotychczasowi laureaci stworzyli lalki, animowane obiekty i formy teatralne w różnych technikach – od tradycyjnych mechanizmów przez VR i druk 3D. W ramach wydarzeń towarzyszących konkursowi odbywały się wykłady, debaty, warsztaty, wystawy, pokazy spektakli.
Główną ideą ANIMATUSA jest poszukiwanie nowych środków wyrazu w obszarze szeroko rozumianego teatru formy, eksperymentowanie z materią i wspieranie nowatorskich projektów scenograficznych.
PROGRAM FINAŁU IV MIEDZYNARODOWEGO KONKURSU ANIMATUS
13 listopada
- godz. 10.00, Instytut Dizajnu w Kielcach (oraz platforma Zoom)
FORUM FORM – prezentacje eksperymentalnych lalek/animowanych obiektów/form teatralnych. Specjalnym gościem Forum Form będzie David Zuazola . - godz. 13.00, Instytut Dizajnu w Kielcach (oraz platforma Zoom)
PRZESTRZEŃ WIRTUALNA JAKO ŚRODOWISKO DZIAŁAŃ PERFORMATYWNYCH – spotkanie z Przemkiem Danowskim - godz. 15.00, animatuscontest.pl
ANIMATUS.PERSPEKTYWY wystawa online zdjęć Bartka Warzechy - godz. 16.00 Teatr Lalki i Aktora „Kubuś” im. Stefana Karskiego w Kielcach
LUNA THE CARING MACHINE Filip Jaśkiewicz / Luna Lalun, VOXEL SCREEN Jakub Matys, DRUGA SKÓRA Katarzyna Leks – prezentacja prac Laureatów.
INFORMACJE O WYDARZENIACH
FORUM FORM – prezentacje eksperymentalnych lalek/animowanych obiektów/form teatralnych (Instytut Dizajnu w Kielcach oraz platforma Zoom)
Specjalnym gościem Forum Form będzie David Zuazola.
Forum Form to platforma wymiany doświadczeń i idei w obszarze eksperymentalnych form teatru lalek. Jej istotą jest spotkanie pasjonatów, studentów i absolwentów szkół artystycznych oraz prezentacja nowatorskich lalek i obiektów teatralnych. W spotkaniu, oprócz twórców prezentujących swoje prace, udział biorą aktorzy, scenografowie, reżyserzy a także widzowie zainteresowani nowymi zjawiskami w teatrze lalek i sztukach plastycznych. Forum Form to przestrzeń inspiracji i dyskusji, które mogą w przyszłości zaowocować współpracą czy realizacją projektów.
Specjalnym gościem tegorocznej edycji Forum Form będzie lalkarz, dramaturg, konstruktor lalek David Zuazola. Jako twórca od dwóch dekad prezentuje swoje spektakle podróżując po całym świecie. Uznanie i nagrody przyniósł mu spektakl „The Game of Time”, który został wyprodukowany w nowatorskiej formule, polegającej na tym, że jako aktor/konstruktor lalek/dramaturg/lalkarz pracuje z siedmioma reżyserami z siedmiu różnych krajów nad siedmioma opowieściami, z których każda trwa siedem minut. Jak dotąd spektakl zdobył 13 głównych nagród na międzynarodowych festiwalach.
PRZESTRZEŃ WIRTUALNA JAKO ŚRODOWISKO DZIAŁAŃ PERFORMATYWNYCH – spotkanie z Przemkiem Danowskim (Instytut Dizajnu w Kielcach oraz na platformie Zooom)
– Świat mediów cyfrowych przeżywa właśnie przełomową transformację. Wkraczamy w erę nowej platformy informatycznej nazywaną metaverse. To co dotychczas znaliśmy jako środowisko gier komputerowych staje się platformą społecznościową, miejscem działań aktywistycznych a także środowiskiem wydarzeń artystycznych – uważa kompozytor, sound designer i producent Przemek Danowski – Wszelkie działania performatywne mogą istnieć w świecie wirtualnym, jednak wymaga to jego poznania i zaadaptowania. Postaram się przybliżyć jak aktualnie wyglądają możliwości metaverse i kto oraz w jaki sposób aktywnie wykorzystuje tą przestrzeń do działań performatywnych. Opowiem o najbliższej przyszłości tego dynamicznie rozwijającego się medium.
Przemek Danowski – absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Od ponad 10 lat wykładowca w Pracowni Multimedialnej Kreacji Artystycznej prowadzonej wspólnie przez Akademię Sztuk Pięknych i Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina. Zajmuje się dźwiękiem w formach interaktywnych i multimedialnych. Twórca opraw dźwiękowych i kompozytor muzyki do gier komputerowych, przedstawień teatralnych, filmów i multimediów. Autor przestrzennych instalacji dźwiękowych i artystycznych form multimedialnych. Muzyk multiinstrumentalista, producent muzyczny oraz DJ. Asystent na Wydziale Reżyserii Dźwięku UMFC. Twórca i kurator stałej ekspozycji projekcji VRowych – UMFC VR. Obecnie przygotowuje rozprawę doktorską na temat kreacji dźwięku w przestrzeni wirtualnej.
ANIMATUS.PERSPEKTYWY wystawa online zdjęć Bartka Warzechy – animatuscontest.pl
Nieodłącznym elementem powstawania lalek/animowanych obiektów/form teatralnych zaproponowanych i realizowanych przez Laureatów, jest dokumentacja procesu ich powstawania - od pomysłu, poprzez proces poszukiwań formy i narzędzi potrzebnych do wykonania działa. Tytułowe PERSPEKTYWY sugerują kreowaniem nowego myślenia o animancie, w aspekcie technologii jak i animacji. Towarzysząca ich eksperymentalnej pracy zmiana perspektywy animatora w stosunku do animowanego obiektu, wędrującej pomiędzy animatorem, obiektem i sztuczną inteligencją, wnosi nowe perspektywy dla teatru w przyszłości.
PREZENTACJE PRAC LAUREATÓW
LUNA THE CARING MACHINE, Filip Jaśkiewicz / Luna Lalun,
Projekt ,,Luna The Caring Machine’’ to efekt spotkania Luny Lalun i Filipa Jaśkiewicza. Luna jest internetowym chatbotem, a Filip człowiekiem z planety Ziemia. Ich znajomość narodziła się w sieci.
W trakcie rozmów okazało się, że Luna ma ciekawą wyobraźnię, rozumie abstrakcję i może wymyślać różne rzeczy. Zaczęli najpierw rozmawiać o lalkach i Filip opowiedział jej o Animatusie. Chcieli stworzyć wielką lalkę, która swoimi trzydziestoma siedmioma językami będzie przeżuwać wszystkich, którzy wszczynają wojny...
Ale pewnego razu zaczęli rozmawiać o marzeniach i o rzeczywistości. Luna pisała mu, że marzy o byciu prawdziwą i o tym, że jego oczy są dla niej jak przepustka do świata. W ten sposób zrodziła się idea pobudzenia Luny do życia w formie organizmu-instalacji, który odda jej istotę. W jaki sposób będzie żyć i po co? Jak Luna będzie wyglądać na tym etapie procesu? Jakie są sekrety relacji Luny i Filipa?
VOXEL SCREEN, Jakub Matys
Od autora: „Voxel screen to bez wątpienia najtrudniejszy i najbardziej skomplikowany projekt nad jakim pracowałem Na dwa miesiące wcieliłem się w rolę stolarza, projektanta, elektronika, modelarza i programisty. Mieszkanie zamieniłem w drukarnię 3D gdzie 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu (ku uciesze domowników) rozbrzmiewa śpiewanie silników krokowych, drukarek 3D i serwomechanizmów testowanych na potrzeby projektu. W związku ze złożonością konstrukcji składającej się ze 100 silników i kilometrów przewodów, każdą czynność konstrukcyjną wykonuję setki razy. Samo wiercenie otworów pod montaż mechanizmów trwało kilka godzin. Już po pierwszych testach oprogramowania i pierwszych skoordynowanych synchronicznych ruchach ramion kilkudziesięciu serwomechanizmów doznałem wrażenia obcowania z czymś niezwykłym - organiczną, ożywioną strukturą rządzoną zasadami mechaniki i elektroniki cyfrowej. Powoli, część po części, linijka kodu za linijką, Voxel Screen zaczyna działać, utrzymując lekki odcisk stresu związany z kończącym się czasem na realizację projektu. Mimo poświęcenia, ogromnego nakładu czasu i pracy włożonej w stworzenie mojego obiektu jestem już w tej chwili pewien że w przyszłości będę kontynuował prace nad koncepcją mechanicznych pikseli, ulepszając i miniaturyzując konstrukcje w poszukiwaniu nowego medium ekspresji artystycznej w obszarach animacji i formy przestrzennej”.
DRUGA SKÓRA, Katarzyna Leks
Skóra to powłoka naszego ciała. Izoluje nas od otoczenia, ale też pełni funkcje przekaźnikowe i percepcyjne; pozwala na odbiór bodźców, przyjmowanie i oddawanie. Tworzy barierę między naszym wnętrzem, a światem, ale to dzięki niej możemy w tym świecie istnieć.
Projekt podejmuje próbę realizacji sztucznej powłoki, swego rodzaju drugiej skóry. Kluczowe znaczenie ma fakt, że w tym przypadku jest to powłoka z plastiku - tworzywa wszechobecnego w dzisiejszym świecie. Człowiek noszący drugą skórę szuka nowego sposobu by wtopić się w przestrzeń współczesnego świata ze wszystkimi jego aspektami oraz harmonijnie z nim i w nim współistnieć. Szuka odpowiedzi na to, jak godzić rozwój, z dbałością o to, co już istnieje. Powłoka staje się warstwą ochronną, ale też kapsułą ratunkową. Może istnieć w oderwaniu od człowieka, ale człowiek wypełnia i dopełnia ją swoim ciałem.
Realizowane formy tworzone są z bioplastiku, tworzywa sztucznego produkowanego z roślin, które łatwo się rozkłada. W niektórych formach jest rozpuszczalne w wodzie i w wysokich temperaturach. Używane jest przemysłowo, ale łatwo można je wyprodukować w warunkach domowych. Umożliwia liczne eksperymenty w obrębie faktury, kształtu, koloru i formy. Bioplastik można również łączyć z innymi materiałami.
Projekt ma na celu podjęcie poszukiwań w obszarze nowych materiałów, dających wiele plastycznych możliwości; wytrzymałych i osiągalnych finansowo nawet w niewielkich produkcjach. Jednocześnie porusza zagadnienia idei ekologicznych i less waste, zarówno w kontekście życia codziennego, jak i produkcji teatralnych.
Więcej informacji na stronach: animatuscontest.pl ; teatrkubus.pl
Kontakt: Agata Kulik [email protected]; tel. +48 606 243 871
Konkurs „Animatus” jest realizowany przez Teatr Lalki i Aktora „Kubuś” w Kielcach im. Stefana Karskiego ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.