„Folwark zwierzęcy" wg George'a Orwella w reż. Jana Klaty w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. Pisze Rafał Turowski na swojej stronie.

fot. Przemysław Jendroska/mat. teatru

Jest w tym spektaklu ciekawa jakby perwersja, taka mianowicie, że Folwark ów jest naprawdę o zwierzętach. Kusząca, bo jednocześnie nieco zmieniająca zakorzenioną recepcję Orwella, że totalitaryzm itd. Oczywiście, twórcy od genialnej przecież metafory zamordyzmu (oraz reakcji nań tzw. mechanizmów społecznych) nie uciekają, ale… rzućmy choćby okiem na plakat czy -  zwróćmy uwagę na kluczowy jak się wydaje - finał. Uspokajam, katowicki Folwark nie jest kolejnym wściekłym atakiem wegetarian na mięsożerców, ale trudno go nie traktować TAKŻE jako i słyszalnego i poruszającego głosu w obronie zwierząt. Przed nami, ludźmi.

Być może w wypadku przedstawienia jednego z najlepszych reżyserów opinia, że „świetnie się je ogląda”  jest ździebko protekcjonalna – ale zaryzykuję. Otóż - ten spektakl świetnie się ogląda, wciąga właściwie od pierwszej sceny, trzymając do finału w napięciu niczym dobry polityczny thriller. Rzecz jest znakomicie zagrana, na scenie widzimy dużą część zespołu TŚ oraz – gości (celowo dłużąca się scena masowych mordów).

Major Romana Michalskiego to po prostu majstersztyk, postać naprawdę wzbudzająca grozę, ale fantastyczna jest także Anna Kadulska jako Kruk czy Bartłomiej Błaszczyński w roli Napoleona. Jestem również fanem Owiec, powtarzających usłyszane od propagandzistów mantry,  bo choć to epizody, to jednak i istotne i - z wdziękiem zagrane przez  Katarzynę Błaszczyńską, Alinę Chechelską i Katerynę Vasiukową. Z wdziękiem i – jak sądzę – pewnym również poświęceniem, wyobrażam sobie, jak nieprzewiewne muszą być ich skądinąd fantastyczne kostiumy (Justyna Łagowska), które są które są - obok światła, scenografii, muzyki i koronkowej wręcz choreografii (Maćko Prusak)  - równorzędnym bohaterem tego niepokojąco wciągającego przedstawienia.