Magazyn

Festiwal w Awinionie: Masakra w Gazie i proces 52 gwałcicieli Gisèle Pelicot

29.07.2025, 13:35 Wersja do druku

Zakończył się 79. Festiwal Awinioński, który rozpoczął się od politycznego trzęsienia ziemi, jakim stał się tekst na temat Strefy Gazy jego dyrektora, reżysera Tiago Rodriguesa, opublikowany w mediach społecznościowych tuż przed otwarciem imprezy. Pisze Tomasz Domagała w „Rzeczpospolitej”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Festiwal w Awinionie: Masakra w Gazie i proces 52 gwałcicieli Gisèle Pelicot

Źródło:

„Rzeczpospolita” online

Link do źródła

Autor:

Tomasz Domagała

Data publikacji oryginału:

28.07.2025

Wątki tematyczne

Brwinów, Scena Letnia. Potrzeba teatralnej wspólnoty… i mydlane bańki jak planety

Mogłoby się wydawać, że po czterdziestu spektaklach, które do tej pory miały miejsce na Scenie Letniej dla Dzieci im. Jadwigi Warnkówny w Brwinowie, dziecięca widownia może skorzystać z byle pretekstu – i nie przyjść. A jednak nawet deszcz, padający zarówno przed spektaklem, jak i w jego trakcie młodej widowni (ani rodziców) nie wypłoszył

Pisze Waldemar Matuszewski.

Raptularz E-Teatru

Lacrimosa. O aktorstwie osobnym Jadwigi Jankowskiej-Cieślak

Rewolta Jadwigi nie potrzebowała deklaracji, a nawet nosiła objawy pokory. Stworzyła właściwie odrębną, indywidualną szkołę nowoczesnego aktorstwa oszczędnego i ascetycznego. Nigdy nie szukała efektu, nie uwodziła aktorstwem, nie inscenizowała samej siebie. Jej postaci miały w sobie znacznie więcej niż ukazywały

– pisze Małgorzata Dziewulska w „Raptularzu”.

Sprawdź także

Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Wczoraj 13:49 „Jako scenograf Margaret nie marnowała niczego, a przede wszystkim potrafiła stworzyć coś z niczego, nawet z przysłowiowej wody po ugotowanych kartoflach”

Magazyn

Małgosiowe draperie na scenie

Wczoraj 13:15 „Olbrzymia porcja CZŁOWIEKA, a w niej przemieszane pokłady dobroci, zalet, życzliwości i drobnych wad. Po prostu ARTYSTA. Była mi bliska równie mocno wadami, jak i przymiotami ducha. Była jednym z tych ludzi z których coś emanuje. Często diabli wiedzą, co to jest. Jakieś fluidy drgające, jakieś nie do końca odkryte emocje”

Magazyn

Technolożka, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Wczoraj 12:41 „Nie wiem, czy to jest kwestia czasów, czy to jest kwestia wychowania, ale ja sama czułam przez większość życia presję, żeby się nazwać. Odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jestem, czym się właściwie zajmuję, na czym polega mój fach, na czym polega mój zawód? Czy skoro jestem scenografką, to mogę robić tylko scenografię? Albo skoro jestem technolożką teatru lalek, to mogę tylko wykonywać lalki?”

Magazyn