Spektakl nawiązuje do premiery Anny Piotrowskiej z 2017 r. z ówczesnym składem zespołu Teatru Rozbark, pod nazwą „Fast Food Foot”. Symboliczny powrót do pejzażu i atmosfery scenicznej tamtej pracy, jest zarazem pretekstem do pogłębienia tematu przyspieszenia w zupełnie nowy sposób. Tytułowi „szybkonodzy głupcy” („fast foot fools”) to przede wszystkim ciała zatracone w rytmie disco, błądzące po przestrzeniach popkultury, karykaturalnie zamknięte w swoich wyobrażeniach o splendorze rozrywki i w życiu, które przypomina niekończącą się dyskotekę. Rozbark zaprasza 14 września na godz. 19.
fot. Marcin Onufryjuk
W „Fast Foot Fools” najbardziej eksploatowane są idiomy amerykańskiej popkultury, zarówno muzycznej (która przybiera formę długiej, wywołującej efekt immersji, playlisty znanych szlagierów), jak i filmowej (m.in. nawiązania do westernów, kultury country i figury cow-boys). Pojawiają się też elementy tworzące klimat show z pogranicza występów w Vegas i cyrkowych popisów. Ważną inspiracją jest tu także postać Tony Manero, którą wykreował John Travolta w „Gorączce sobotniej nocy” w reż. Johna Badhama do fantastycznej muzyki Bee Gees. Oprócz próby uchwycenia emocji tej kreacji, ważne jest również wprowadzenie do spektaklu przez Piotrowską świadomie „choreografii drogi”. Przywołując obraz idącego Johna Travoltę nocnymi ulicami Nowego Yorku, konsekwentnie i dość radykalnie stawia na rozbudowanie dźwiękowej warstwy spektaklu, która odzwierciedla nieustanność rytmu disco. To właśnie muzyka przenosi nas do stanu, w którym ciało opanowane jest przez rodzaj performatywnego śnienia. Przechodzimy w nim z łatwością z jednej scenerii do drugiej. Strategią tworzenia spektaklu jest efekt szybkich obrazów, małych kompozycji, drobnych wątków dramaturgicznych postaci, które zmieniają się jak w kalejdoskopie, tworząc obrazy odwołujące się do przyjemności, lekkości, niezobowiązania.
Jednocześnie każdą z tych fantazji wzmacnia pogłębiona praca fizyczna aktorów-tancerzy. Tekst, śpiew, ich wysiłek i pełne zaangażowanie w ten surrealistyczny świat, przepływają wartko przez ich ciała. Energia płynąca ze wzmacniania takich stanów buduje wielowymiarowość przywoływanych figur i obrazów. Powierzchowność kodów kulturowych, wzmacniana siłą generowaną przez indywidualne kreacje i zbiorowe choreografie, przykrywa tłumioną, wewnętrzną energię – trudną do opisania, a jednak będącą głównym tematem spektaklu. Samotność i zniewolenie, które próbujemy kulturowo „opakować”. Konsumujemy z przyspieszeniem nie tylko produkty i obrazy, ale też same chwile. W wiecznej pogoni za czymś co nas wzmocni, nie gromadzimy już wspomnień. Po jakimś czasie jednak, lekkość staje się ciężarem, a szybkość zatraca, zniewala. Wymowny obraz dyskotekowej kuli przetaczanej przez scenę, ciał w nawracających zwolnieniach tempa, powtarzane uporczywie „śmierć dyskotece”
„Organizatorem Nocy Teatrów GZM jest Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia. Szczegółowy program 14. Nocy Teatrów GZM dostępny jest na stronie nocteatrowgzm.pl”.
Koncepcja, choreografia, reżyseria: Anna Piotrowska; kreacja i wykonanie: Kamil Bończyk, Aleksandra Kępińska, Maria Lenczewska, Sabina Letner, Julia Lewandowska, Aleksandra Łuczak, Ewa Noras, Daniel Zych; kostiumy: Ewa Noras, Anna Piotrowska, Bronisława Cichy; scenografia: Anna Piotrowska; reżyseria światła: Paweł Murlik; muzyka: kolaż | udźwiękowienie: Anna Piotrowska; realizacja: Dastin Greczyło, Jakub Ritter, Kuba Zapartowicz, Krzysztof Soszka; premiera: 23 czerwca 2023, Teatr Rozbark, Bytom; produkcja: Teatr Rozbark, współprodukcja: Fundacja Rozwoju Tańca; koncepcja sesji zdjęciowej: Anna Piotrowska, Ewa Noras; fot.: Aleksandra Staszczyk, Jola Staszczyk; czas: 90 minut; spektakl: 15+.