Kontakt z jego muzyką zapada w pamięć

Mam teraz w repertuarze wszystkie jego dzieła koncertowe z solową partią sopranową. Traktuję to jako wielki honor i rodzaj luksusu artystycznego, bo mogę prześledzić od strony wykonawczej całą drogę kompozytora, to jak ewoluował jego język muzyczny i co było dla niego najbardziej charakterystyczne. Popularyzację muzyki Krzysztofa Pendereckiego traktuję jako rodzaj misji

Słowa malowane dźwiękami

Słuchając cyklu tych pieśni, odczuwa się tęsknotę za młodością, szczęśliwym czasem i - oczywiście - to pochylenie się nad nieuchronnością przemijania i śmiercią