Zaplanowany na maj 2020 roku, jubileuszowy 55. Przegląd Teatrów Małych Form Kontrapunkt z powodu pandemii został odroczony. Intensywne prace nad niemal już gotowym programem zostały przerwane. Obecna sytuacja epidemiczna i wciąż obowiązujące obostrzenia sanitarne nie pozwalają na jego zrealizowanie w pełnej formule – nurt konkursowy, OFF Kontrapunkt, wydarzenia towarzyszące. Pełnowymiarowy Festiwal Kontrapunkt odbędzie się dopiero wiosną 2021 roku.

mat. organizatora

Organizatorzy, kierowani tęsknotą, niecierpliwością i przede wszystkim magią i siłą teatru, postanowili jednak zaakcentować święto teatru znacznie wcześniej. Wrześniowe wydarzenie Kontrapunktu zostało pomyślane jako Prolog do kolejnej, przyszłorocznej edycji. Wszystko w kameralnej i przede wszystkim bezpiecznej formule. 

Zgodnie z zapowiadanym rytmem tematycznym, mottem także tego wydarzenia będzie PRAWDA czyli pierwsze z transcendentaliów platońskich. Trzy najbliższe edycje Kontrapunktu opierać się będą na wartościach, które pozwalają przekraczać, wykraczać poza, przewyższać, budzić dyskusję, potrzebę zadawania pytań, a wreszcie poddawać krytyce i deklarować poglądy. Właśnie naczelne i najbardziej doskonale, według Platona idee: Prawda/Dobro/Piękno stały się podstawą myśli humanistycznej na wiele stuleci. Dziś, w tym trudnym dla każdego okresie, zyskują jeszcze dosadniej na sile i aktualności.

Prolog 55. Kontrapunktu rozegra się między 10 a 13 września 2020 roku. Główną sceną będą przestrzenie Centrum Kultury Euroregionu Stara Rzeźnia. Wydarzenia plenerowe zaplanowano na placu Solidarności – dachu Muzeum Narodowego w Szczecinie – Centrum Dialogu Przełomy oraz na placu przy Nabrzeżu Starówka na Łasztowni. W programie znalazła się także propozycja dla najmłodszych widzów – już na scenie Domu Kultury 13 Muz.  

Pięć wydarzeń Prologu 55. Kontrapunktu to retrospektywa unikatowego projektu „Teatr na Faktach” prowadzonego przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Najnowsza produkcja „Kwarantanna”, powstała w oparciu o doświadczenia życia podczas pandemii. Pozostałe przedstawienia to aktualne, szczere i bolesne spojrzenie na dzisiejszy świat i jego problemy. „Korpo_racje” rozprawią się z bezdusznym i wciąż nienasyconym biznesem. „Zjemy Wasze dzieci. 

Z cebulą” to wgląd w ludzi, nie ideologię. To spektakl dokumentalny oparty na rozmowach z członkami społeczności LGBT+. W kolejnym - „Hercia” - padną pytania ostateczne: Kim jesteśmy w obliczu śmierci bliskiego i kim oni pozostają dla nas. Zaś „Paraliż” to dokumentalny zapis sprawy Igora Stachowiaka.

Kolejnym gościem Prologu 55. Kontrapunktu będzie Olivier de Sagazan, kontrowersyjny i wybitny performer. Jego spektakle to organiczne kompozycje z wykorzystaniem gliny i farb, które pokrywają Jego ciało. W Szczecinie pokaże słynny i wielokrotnie nagradzany spektakl „Transfiguration”.

Wyjątkowym wydarzeniem będzie prezentacja słynnego spektaklu „Carmen Funebre” poznańskiego Teatru Biuro Podróży. Z jednej strony to symboliczne odwołanie do ponad pół wiecznej tradycji Kontrapunktu i jego interdyscyplinarnego i ponad gatunkowego charakteru, a z drugiej rzecz niezwykle aktualna. Spektakl dedykowany będzie Białorusinom, ma stać się wyrazem solidarności z narodem walczącym o wolność. Tłem akcji widowiska będzie iluminacja elewacji Filharmonii Szczecińskiej właśnie w barwy flagi Białorusi. 

Ciekawie zapowiada się plenerowy pokaz formacji Galmae z Korei Południowej. Ich „To nie tam, to tamtędy” to interakcyjna monumentalna instalacja. To niewyobrażalna plątanina, która niczym problemy współczesności, wydaje się nie do rozplątania. Ale może warto spróbować…

Najmłodsi widzowie zobaczą spektakl „W stronę słońca” w wykonaniu Teatru Układ Formalny. 

W zabawnej historii o uroczej muszce ukrytych zostało sporo istotnych pytań, między innymi o to, czym jest odchodzenie? Jak można się na to przygotować? Czy da się rozmawiać o przemijaniu z najmłodszymi?

Harmonogram prezentacji wydarzenia został stworzony w oparciu o zalecenia sanitarne z uwzględnieniem wszelkich obostrzeń. Na widowni będzie mogła zasiąść ograniczona liczba widzów, wszyscy w zapewniających bezpieczeństwo odstępach. Obowiązkowa będzie dezynfekcja dłoni oraz zasłanianie ust i nosa.

Organizatorem Prologu 55. PTMF KONTRAPUNKT jest Dom Kultury „13 Muz” w Szczecinie. Wydarzenie jest finansowane przez Miasto Szczecin. Autorką identyfikacji wizualnej 55. Kontrapunktu jest Karolina Gołębiowska.

REŻIM SANITARNY

W związku z zagrożeniem epidemicznym na wszystkich wydarzeniach obowiązują obostrzenia sanitarne: obowiązkowe zasłanianie ust i nosa, dezynfekcja dłoni, zachowanie bezpiecznej odległości od pozostałych osób (minimum 1,5 m), limitowana liczba miejsc. Każdy uczestnik wydarzeń, w momencie zakupu biletu lub odebrania bezpłatnych wejściówek będzie zobowiązany do przekazania niezbędnych danych osobowych oraz złożenia stosownego oświadczenia o stanie zdrowia. 

BILETY ORAZ WEJŚCIÓWKI

Sprzedaż biletów oraz dystrybucja bezpłatnych wejściówek na spektakle plenerowe od 1 września 2020:

- on-line: bilety.fm

- sprzedaż stacjonarna: punkt Bilety.fm w CIKiT w Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie 

MIEJSCA FESTIWALOWE:

Centrum Kultury Euroregionu Stara rzeźnia, ul. Tadeusza Wendy 14

Teatr Kana, pl. św. św. Piotra i Pawła 4/5

Dom Kultury „13 Muz”, pl. Żołnierza Polska 2

Plac Solidarności – dach Muzeum Narodowego w Szczecinie – Centrum Dialogu Przełomy

Filharmonia Szczecińska im. M. Karłowicza, ul. Małopolska 48

ORGANIZATOR

Organizatorem Prologu 55. Przeglądu Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT jest Dom Kultury „13 Muz” w Szczecinie

FINANSOWANIE

Wydarzenie jest finansowane przez Miasto Szczecin

IDENTYFIKACJA WIZUALNA

Autorką identyfikacji wizualnej jest Karolina Gołębiowska

PARTNERZY

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Żegluga Szczecińska Turystyka Wydarzenia Sp. z o. o.

Centrum Kultury Euroregionu Stara Rzeźnia

CSL Sp. z o.o.

Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu

Teatr Kana w Szczecinie

Piwnica Kany 

Filharmonia im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie

SPONSOR

AD*REM

PROJEKT „TEATR NA FAKTACH”

„Teatr na faktach” to projekt Instytutu Grotowskiego we Wrocławiu, którego celem jest popularyzacja teatru dokumentalnego. Składa się z corocznych kursów dla dramaturgów, reżyserów, aktorów, muzyków, badaczy i scenografów, w trakcie których poznają oni nowe narzędzia opisywania i przedstawiania rzeczywistości w formie spektaklu dokumentalnego. Podsumowaniem kursów są przeglądy zrealizowanych przez uczestników spektakli – także na podstawie ich własnych pomysłów i scenariuszy.

Punktami wyjścia dla teatru dokumentalnego są historia, wspomnienie i przeżycie jednostki, często umykające perspektywie tekstów literackich, niebędące w orbicie najpopularniejszych tematów. Metoda verbatim, czyli dosłownego przedstawienia świata na scenie, szeroko stosowana w Rosji, Wielkiej Brytanii czy Niemczech, mimo podejmowanych od lat 90. starań nie trafiła dotychczas w Polsce na podatny grunt. Głównym założeniem projektu jest wprowadzenie tej formy na polską scenę teatralną i dalszy rozwój narzędzi, jakie daje teatr dokumentalny.

Opiekun artystyczny: Krzysztof Kopka

Koordynator projektu i współprowadzący: Jakub Tabisz

TEATR NA FAKTACH

„KORPO_RACJE”

Koncepcja: Przemysław Piskozub

Reżyseria i dramaturgia: Mateusz Brodowski

Choreografia: Piotr Mateusz Wach

Scenografia: Klaudia Laszczyk

Asystentka scenografki: Sara Sulej

Multimedia, asystentka reżysera, kierownik produkcji: Aleksandra Białek

Research: Przemysław Piskozub, Mateusz Brodowski

Występują: Patrycja Szindler, Patrycja Bukowczan, Przemysław Piskozub, Adam Pietrzak

Czas trwania: 50 min

Uwaga! W spektaklu będzie użyte światło stroboskopowe.

Powiem Ci, że jak się przejdziesz teraz po rynku, to prawie wszyscy, którzy tam siedzą, to pracują w korpo. Tutaj… tutaj nie ma innych ludzi.

Pierwsza rewolucja przemysłowa wytworzyła parę i społeczeństwo industrialne – od pracy ręcznej do maszynowej. Druga rewolucja przemysłowa stworzyła elektryczność i skróciła czas pracy. Trzecia – społeczeństwo postindustrialne i korporację.

Człowiek w społeczeństwie postindustrialnym nie wytwarza już dóbr. Teraz tworzy i przetwarza informacje. Żyjemy w bezpiecznych, spokojnych i komfortowych czasach. Jedyną stałą jest zmiana.

Jakie masz wyobrażenia o korporacji? Jakie są perspektywy współcześnie żyjących ludzi? Czy chcesz wiedzieć, co będzie później?

 TEATR NA FAKTACH

„ZJEMY WASZE DZIECI. Z CEBULĄ”

Reżyseria: Dorota Bator, Grzegorz Grecas, Ada Tabisz, Robert Traczyk

Dramaturgia i wywiady: Piotr Adamczyk, Dorota Bator, Grzegorz Grecas, Tomasz Jeznach, Ada Tabisz, Robert Traczyk

Scenografia: Iza Banaszek

Produkcja: Piotr Adamczyk, Tomasz Jeznach, Robert Traczyk

Występują: Marta Bartczak, Katarzyna Janek, Anka Kieca, Hubert Fiebig, Janek Niemczyk, Paweł Pacyna, Małgorzata Polakowska, Krzysztof Satała

Czas trwania: 100 min

„Zjemy wasze dzieci. Z cebulą” to spektakl dokumentalny oparty na rozmowach z członkami społeczności LGBT+ oraz z osobami nieheteroseksualnymi, które odżegnują się od tego skrótu. Opowieść o byciu innym TU i TERAZ – w Polsce po Białymstoku, po „tęczowej zarazie”, „indoktrynacji LGBT” i „ideologii gender”. O ludziach. Z ich lękami, marzeniami, strachem i złością.

Ponad 50% Polek i Polaków uważa, że homoseksualność to odstępstwo od normy, ale należy ją tolerować. Kolejne 16% – że to rzecz normalna. Jednocześnie aż 66% z nas sądzi, że pary gejów i lesbijek nie powinny publicznie pokazywać swojego sposobu życia (kwietniowe badanie CBOS-u „Stosunek Polaków do związków homoseksualnych”).

Czyli: mogą sobie żyć, ale niech się nie obnoszą. Rozumiem, ale… Toleruję, ale… Niech sobie żyją, ale… Badania możemy interpretować na rozmaite sposoby. Czy kilka uspokajających wskaźników pozwala nam jednak spać spokojnie i udawać, że „wszystko gra”?

TEATR NA FAKTACH

„HERCIA”

Reżyseria i scenariusz: Ada Tabisz

Muzyka: Paulina Derska

Występują: Magdalena Gładysiewicz, Marian Czerski

Czas trwania: 50 min

Opowieść o mężczyźnie, którego żona odeszła. O człowieku samotnym, pozbawionym woli życia. Każdego dnia spędza na cmentarzu, przy grobie ukochanej, każdą wolną chwilę... Kim jesteśmy w obliczu śmierci bliskich? Kim oni pozostają dla nas?

Hercia to uniwersalna opowieść o samotności, utracie kogoś bliskiego, budowaniu relacji i zaangażowaniu w pomoc słabszym. Dwójka bohaterów, dojrzały mężczyzna oraz nastolatka spotykają się przy grobie tytułowej Herci. Ich historie, oparte zostały na autentycznych wypowiedziach i żadne słowo nie zostało zmyślone.

TEATR NA FAKTACH

„PARALIŻ. SPRAWA IGORA STACHOWIAKA”

Reżyseria i scenariusz: Krzysztof Kopka, Jakub Tabisz

Research: Jakub Tabisz, Krzysztof Kopka, Piotr Adamczyk, Agnieszka Goniowska, Aleksander Maciejczyk, Martyna Matoliniec

Występują: Dorota Łukasiewicz-Kwietniewska, Grzegorz Wojdon, Michał Szwed

Czas trwania: 70 min

15 maja 2016 na wrocławskim rynku policjanci omyłkowo zatrzymali powracającego z klubu nocnego dwudziestopięcioletniego Igora Stachowiaka, uznawszy go za podobnego do poszukiwanego. Został on zatrzymany przez dwa dwuosobowe patrole policji, w gwałtowny sposób obezwładniony, duszony i rażony paralizatorem, po czym odwieziony do komisariatu policji Wrocław-Stare Miasto przy ul. Trzemeskiej 12.

Stachowiak został wyprowadzony z pokoju przesłuchań do toalety. Skuty kajdankami i rozebrany ze spodni i bielizny. Przy zgaszonych światłach 6 policjantów raziło leżącego na podłodze paralizatorem taser. W trakcie przekuwania kajdanek zatrzymanego z przodu do tyłu Stachowiak przestał oddychać [źródło: Wojciech Bojanowski: tvn24.pl].

10.24 – oficjalna godzina zgonu Igora Stachowiaka w komisariacie policji.

Cztery godziny później rozpoczęła się walka o pamięć o utraconym synu. Walka ta trwa do dzisiaj.

TEATR NA FAKTACH

„KWARANTANNA”

Reżyseria i scenariusz: Jakub Tabisz 

Muzyka: Christian Johannes Niehaus

Video: Mateusz Zilbert

Występują: Diana Kozłowska, Jolanta Solarz-Szwed, Michał Szwed

Czas trwania: 60 minut 

Jedną z historii opowiadanych od zawsze jest opowieść o zarazie. Temat, który zdawał się już być zapomniany w Europie, znany bardziej z lektur takich jak „Dżuma” Alberta Camus, czy już z bardzo odległej w czasie relacji z zamkniętego przez ospę Wrocławia powrócił. Zdefiniował nasze lęki, odwołał plany i stał się łącznikiem w rozmowie, głównym punktem odniesienia. „Czy znasz kogoś kto zachorował?”, „Czy dobrze się czujesz?”, „Czemu tak kaszlesz?”, „Gdzie masz maseczkę?” Nagle zaczęliśmy zwracać uwagę na to jak i z kim się witamy, na co się narażamy, gdzie jest dużo, a gdzie mało ludzi. Nastąpiła izolacja fizyczna i psychiczna. Przez około 5 do 6 tygodni Polska żyła w lockdownie, przymusowym zamknięciu. 

Spektakl jest przede wszystkim opowieścią o konkretnych ludziach, ich radzeniu lub nieradzeniu sobie z zupełnie wyjątkową sytuacją w której się znaleźli. Każde słowo, które usłyszycie podczas spektaklu zostało wypowiedziane przez żyjącą gdzieś za ścianą osobę. Podstawą do stworzenia scenariusza były rozmowy podczas epidemii. Indywidualne historie, izolacja, strach stały się przyczynkiem do pytania o to kim się staliśmy 

TEATR BIURO PODRÓŻY 

„CARMEN FUNEBRE”

Reżyseria: Paweł Szkotak

Obsada: Marta Strzałko, Monika Wachowicz, Jarosław Siejkowski, Tomasz Wrzalik, Bartosz Borowski, Łukasz Kowalski, Piotr Wojtyniak, Maciej Zakrzewski

Czas trwania: 60 minut

To miasto ma 10 milionów dusz w swoich murach. 

Jedni z nich żyją w pałacach, a inni gnieżdżą się w norach. 

I tylko dla nas tam nie ma miejsca, nie ma tam dla nas miejsca.

Widziałem tysiącpiętrowy budynek. 

Tysiąc miał okien i tysiąc drzwi.

Ale nawet jedno wejście nie było tam nasze. 

Na wielkiej stałem równinie, na padającym wciąż śniegu.

10 tysięcy żołnierzy szło tam i nazad w szeregu.

Ciebie szukali i mnie ci żołnierze, szukali ciebie i mnie. 

W.H. Auden, "The Refugee Blues"

 Inspiracją do powstania tego przestawienia były nasilające się konflikty etniczne, wybuchy nacjonalizmu i wojna w Bośni. Podczas pracy nad spektaklem członkowie zespołu spotkali się z uchodźcami z byłej Jugosławii. Ich relacje przyczyniły się do powstania uniwersalnych metafor opisujących los wygnańców. W przedstawieniu nielinearna historia rozgrywa się w planie realistycznym oraz metafizycznym.

W „Carmen Funebre” Teatr Biuro Podróży używa spektakularnych środków przyciągających uwagę zarówno doświadczonego widza jak i przypadkowego przechodnia. Szczudła, ogień, efekty świetlne, przejmująca muzyka wywołują lęk i współczucie. W spektaklu używa się niewielu słów, ale sekwencja sugestywnych obrazów wywołuje u widza silne wrażenie.

TEATR BIURO PODRÓŻY istnieje od  1988 roku. Jego założycielem i reżyserem jest Paweł Szkotak. W ciągu ponad dwudziestu lat poszukiwań artystycznych teatr wypracował własną metodę pracy nad spektaklem oraz rozpoznawalny styl teatralny. Spektakle teatru zaprezentowane zostały w blisko 50 krajach świata, na sześciu kontynentach (m.in. w Argentynie, Australii, Brazylii, Kolumbii, Kubie, Egipcie, Indiach, Iranie, Izraelu, Jordanii, Korei, Libanie, Meksyku, Palestynie, Singapurze, Tajwanie, USA i w większości krajów europejskich). Teatr był uczestnikiem największych światowych festiwali teatralnych oraz laureatem prestiżowych nagród.

GALMAE (JUHYUNG LEE)

„TO NIE TAM, TO TAMTĘDY”

(„C'EST PAS LÀ, C'EST PAR LÀ”)

Realizacja i reżyseria: Juhyung Lee

Światło: Olivier Brun

Kompozycja: Charles-Henri Despeignes

Producent wykonawczy: Generik Vapeur

Koprodukcja: Le Citron Jaune, L’Abattoir, przy wsparciu SACD –Auteurs d’espaces Resident hosts La Passerelle, Teatr Narodowy „Alpes du Sud” – Gap

Czas trwania: 45 minut

Jak porusza się tłum? Czy będąc sami poruszamy się inaczej niż będąc w tłumie? Co konstytuuje „My”? Czym jest jednostka w grupie? Na początku drogi jest kamień. Do kamienia przytroczony jest sznurek. Sznurek ten jest zwinięty i splątany, to my musimy go rozplątać. Poruszamy się unikając kolizji, negocjując naszą trasę, wszystko po to, aby znaleźć swoje miejsce. Tłum nie jest zwykłą sumą jednostek. Czy na końcu sznurka znajdujemy „My”? Zainspirowany własnymi odczuciami z demonstracji w Seulu w 2015, Galmae przedstawia doświadczenie wrażliwości kolektywu.

​JUHYUNG LEE odkrył street art i sztukę outdoorową w czasie służby cywilnej w Seulu, kiedy to uczestniczył w performansie Générik Vapeur. Stworzył tam usługę artystycznego tuk-tuka opowiadając historie z dzielnicy, w której się urodził. Po tym wydarzeniu przeniósł się do Francji, aby trenować i uczyć się wraz z zespołem Generik Vapeur. ​​Odkrywając spektakularność wielkich performance zdał sobie sprawę z tego, że sztuka ulicy może przekształcać miejsca symboliczne, tak by wzmocnić ich emancypacyjną siłę. To sprawiło, że zainteresował się podstawowymi zagadnieniami wszystkich wielkich pokazów: kierowanie przekazu do ogromnej liczby odbiorców, skala relacji w mieście, miejsce jednostki w grupie. ​Polityczny wymiar jego prac jest sposobem na zaangażowanie publiczności, namówieniem widzów do wykonania prostych czynności: podzielenia się ciastem, rozplątania wielkiego motka… To spektakularne i zaskakujące zabiegi, które z jednej strony są po prostu impulsem do uczestnictwa, ale pomagają również odsłonić znaczenia symboliczne. 

OLIVIER DE SAGAZAN

„TRANSFIGURATION”

Występuje: Olivier de Sagazan

Manager: Gaelle de Sagazan

Czas trwania: 50 min

Wstęp: od 16 lat

„Transfiguration” to historia malarza i rzeźbiarza, który marzy o tym by tchnąć życie w swoje prace. W akcie desperacji nakłada glinę na własną głowę, gubiąc się przy tym we swoim medium, unicestwiając swoją tożsamość i stając się żywym dziełem sztuki. Jednakże glina oślepia go i zmusza do zajrzenia w głąb samego siebie. W fascynującym widowisku Sagazan zmienia na scenie swoją tożsamość – od człowieka po zwierzę i od zwierzęcia po niewiarygodne stworzenia. Przebija, unicestwia i odsłania warstwy na swojej twarzy w szalonym poszukiwaniu nowej treści i formy.

Spektakl powstał w 1999 roku jako seria prac poszukujących szamanistycznego, pierwotnego i nieposkromionego sedna ludzkiej natury. Pierwszy pokaz miał miejsce w 1998 roku, w galerii Marie Vitoux w Paryżu. Od tamtego czasu odbyło się ponad 300 pokazów w 25 różnych krajach.

OLIVIER DE SAGAZAN, urodzony w Kongo i wychowany we Francji, z wykształcenia jest biologiem, który ponad trzy dekady temu zaczął zagłębiać się w sztukę. W swoich pracach bada ciało, a także struktury, które definiują jednostkę – dyktat społeczny, kulturowy czy historyczny. W procesie twórczym nakłada, a później zdejmuje warstwy gliny, aby odsłonić dziką, pierwotną i wyswobodzoną osobowość.

TEATR UKŁAD FORMALNY

„W STRONĘ SŁOŃCA”

​Scenariusz i reżyseria: Maciej Rabski

Muzyka: Szymon Stergiadis

Projekcje: Aga Błaszczak

Animacje multimedialne: Anna Szalwa

Formy/lalki: Maciej Rabski

Kierownik produkcji: Przemysław Furdak

Występują: Paulina Mikuśkiewicz, Wiktoria Czubaszek, Patrycja Szindler (gościnnie), Jerzy Górski, Adam Michał Pietrzak, Przemysław Furdak, Maciej Rabski. Ze specjalnym udziałem Olgi Żmudy

Czas trwania: 50 minut

Wiek widzów: 6-12 lat

“Dawno, dawno temu... a właściwie dziś wraz ze wschodem słońca, na świat przyszła muszka Jętka. Maleńki rozmiar nie przeszkadza jej wcale w snuciu wielkich planów. Marzy o tym, by każdego dnia kąpać się kroplach rosy na innej łące, chce bzyczeć najgłośniej na świecie, wygrać zawody w lataniu na czas i zwiedzić każde mieszkanie w mieście. Jest tylko jeden problem... Nasza bohaterka nie wie jeszcze, że wszystkie muszki z jej rodziny żyją jeden dzień. Na realizację swych planów ma czas tylko do zachodu słońca. Jak sobie poradzi z takim obrotem zdarzeń?”

W zabawnej historii o uroczej muszce ukrytych zostało sporo istotnych pytań, między innymi o to, czym jest odchodzenie? Jak można się na to przygotować? Czy da się rozmawiać o przemijaniu z najmłodszymi? Spektakl „W stronę słońca" ma stać się twórczą platformą właśnie do takiej rozmowy. Spektakl uczy obserwacji i uwrażliwia na dźwięki przyrody i rozbudza wyobraźnię. Wyjątkowe lalki, wykonane z dbałością o najdrobniejsze szczegóły, wzbudzają podziw zarówno w małych, jak i dużych. 

TEATR UKŁAD FORMALNY jest inicjatywą studentów i absolwentów Wrocławskich uczelni: Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego, Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta, Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego oraz Uniwersytetu Wrocławskiego. Zespół scementowała nie tylko wspólna praca przy szkolnych egzaminach, ale przede wszystkim przekonanie, że teatr może być realnym narzędziem zmiany.