„Pusty błękit” Strefy Teatru Tańca 2B w reż. w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim. Pisze Maja Wilczewska, biblioterapeutka, animatorka kultury, ambasadorka japońskiej sztuki teatru kamishibai w Polsce.
fot. Paweł Kamrad/ mat.teatru
„Gdybym za wczasu myślał o robieniu zapasów! Ach wy, którzy jeszcze możecie, zbierajcie zapasy, bo przyjdzie wielka zima.” - głosi fragment schulzowskiego „Sanatorium pod Klepsydrą”, który jakże proroczo wybrzmiewa również w spektaklu „Pusty błękit” w wykonaniu grupy Strefa 2B.
„Pusty błękit” to przedstawienie, którego ogląda się na jednym wdechu. Połączenie ruchu, muzyki, światła i tekstów Schulza w mistrzowskim wykonaniu. Kto zna twórczość Schulza, wręcz widzi sceny inspirowane jego grafikami, choćby tymi z „Xięgi Bałwochwalczej” (z lat 1920-21). Wyjątkowe interpretacje, dzięki którym spektakl robi podwójnie niesamowite wrażenie. Długo przeżywa się każdy dźwięk, ruch i zdanie, by choć na chwilę móc znaleźć się w innym świecie. Zdecydowanie jeden z najpiękniejszych, najbardziej przejmujących spektakli, jakie miałam okazję doświadczyć. Chciałabym obejrzeć go ponownie, ale już oddychając.
