"Zagubione dusze", wieczór baletowy w choreografii Bronisławy Niżyńskiej, Krzysztofa Pastora i Wayne'a McGregora w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie. Pisze Jacek Marczyński w Rzeczpospolitej.

Spektakl Polskiego Baletu Narodowego to szczęśliwe, choć mocno spóźnione, ponowne odkrycie Bronisławy Niżyńskiej w Polsce i dowód na to, że obecnie mamy zespół na światowym poziomie. Podzieliła los wielu naszych artystów, którzy życie spędzili poza krajem i na dodatek Bronisława Niżyńska miała od nich znaczniej gorzej. Długo żyła w cieniu swego brata Wacława, którego świat nazwał bogiem tańca. Pomagała mu w karierze, własne ambicje stawiając często na drugim planie. Oboje postrzegani byli zaś jako tancerze rosyjscy. U nas o polskim paszporcie Bronisławy Niżyńskiej przypomniano sobie tylko raz, gdy przestała już tańczyć i stała się znaną choreografką. W latach 30. poproszono ją o stworzenie Polskiego Baletu Reprezentacyjnego. W ciągu kilku miesięcy zbudowała zespół, stworzyła dla niego cztery oryginalne choreografie, a następnie podbiła nimi Paryż i odbyła świetnie przyjęte tournee do Londynu i Niemiec. Po powrocie zaś N