Wojna, którą boimy się zrozumieć

W nowej książce Oksany Zabużko Najdłuższa podróż trafiłem na takie zdanie o Polakach: Spośród wszystkich krajów świata nigdzie nie mogliby nas zrozumieć lepiej: w lustrze naszej wojny Polacy na nowo rozpoznają siebie, jak ja w lustrze hotelowej łazienki. Patrzą na siebie innymi oczami, widzą to, czego dotychczas nie dostrzegali. Czy ta bezkompromisowa i przenikliwa pisarka ukraińska na pewno ma rację?

Nie mogę się niczym zasłonić, jestem na scenie sama ze sobą

Czasem się śmiejemy ze znajomymi, że monodram jest formą terapeutyczną, bo zmusza człowieka do rzetelnego rozmówienia się ze sobą samym, stawienia czoła swoim lękom, czasem przekroczenia swoich granic, a czasem właśnie ich określenia