Zaproszenie do współudziału w performansie symultanicznym, który odbędzie się w przestrzeni internetowej (transmisja na żywo) 28 września 2023, w czwartek, punktualnie o 18.00.

fot. mat. organizatora

Stań przed obiektywem kamery, telefonu lub aparatu i powiedz: „Umieram jako kraj…”.
Głos każdej z osób biorących udział w performansie zostanie wzmocniony równoczesnym, indywidualnie realizowanym streamingiem w mediach społecznościowych (Instragram, Facebook, YouTube, itp.). Gdziekolwiek będziesz (w swoim domu, na scenie, korytarzu, przejściu ulicznym) wypowiedz/przeczytaj na głos wokół zgromadzonych osób fragment poematu Dimitrisa Dimitriadisa Aby wziąć udział w performansie, prosimy o kontakt mailowy: [email protected].

Każdy otrzyma tekst „Umieram jako kraj” (wraz z licencją) oraz proste wskazówki dotyczące koncepcji wykonania performansu.

„Nienawidzę tego kraju. On pochłonął mnie i moje wnętrzności…. a ja pożarłam je. Nienawidzę tego. Tak, nienawidzę tego. Nienawidzę tego. Żadna kobieta nie może tak żyć, żyć z takim wnętrzem. Im więcej o tym myślę, mam ochotę wypluć samą siebie. Wyrzygać samą siebie. Czuję wymioty.

Kobieta nie jest jak kraj, który eksploatuje swoje ruiny, swoje groby… który sprzedaje parcele za narodową walutę, żyjąc z tego. Nie chcę być krajem. Nie jestem krajem. Nie chcę być takim krajem! On jest jak nekrofil, dziwka, sodomita, prostytutka. Jak morderca. Chcę być życiem, chcę żyć. Chciałabym żyć, chciałabym móc żyć, byłabym teraz szczęśliwa, gdybym mogła żyć (…).” ¹

¹Dimitris Dimitriadis „Umieram jako kraj”