EN

1.03.2024, 12:56 Wersja do druku

Wrocław. „Projekt Inana”. Próba otwarta grupy Theatre No Theatre w reżyserii Thomasa Richardsa

Thomas Richards, wieloletni współpracownik i uczeń Jerzego Grotowskiego, wraz z grupą Theatre No Theatre, wystąpi przed wrocławskimi widzami w Studiu Na Grobli Instytutu Grotowskiego. Próba otwarta grupy w ramach „Projektu Inana” odbędzie się 2 marca o godz. 18.00.

fot. mat. teatru

 „Projekt Inana” skupia twórców z różnych stron świata i z odmiennych kręgów kulturowych. Ich współpraca dowodzi, jak ważne jest wzajemne przenikanie się tradycji. Zespół Theatre No Theatre wyrusza w podróż, podczas której ożywia starożytne wersety w przekładach na współczesne języki aktorów (hiszpański, angielski, koreański, włoski i hebrajski) oraz komponując dźwiękowe formy, inspirowane tradycjami śpiewu i opowieści kultur, z których wywodzą się członkowie grupy. Dążąc do osiągnięcia wysokiego poziomu kompozycji i wykonania, aktorzy wykrywają i wypełniają luki między sobą a swoimi tradycjami, wspólnie tkając performatywny arras – świadectwo istotnych aspektów ludzkiego doświadczenia.

Twórcy podejmują ponadczasowe tematy, które frapują ludzkość od tysiącleci, wśród których ważną rolę odgrywają kobiecość, duchowość, władza i niezłomne dążenie do samopoznania. Ich opowieść o Inanie, podobnie jak historia, która ją zainsirowała, odzwierciedla wielowymiarowość ludzkiej egzystencji. Historia Inany, naznaczona przeciwnościami losu i udręką, stanowi metaforę ludzkiej kondycji, kładąc nacisk na nieustanną walkę o rozwój i samorealizację.

Inana, jedna z centralnych postaci mitologii sumeryjskiej, jest nie tylko uosobieniem bóstwa, lecz również symbolem kobiecości, siły, duchowości i hartu ducha. Pochodzące z trzeciego tysiąclecia p.n.e. opowieści o Inanie pełne są komicznych zdarzeń i tragicznych perypetii, w których akcent pada na odwieczne ludzkie zmagania związane z dążeniem do samorealizacji i wewnętrznej ewolucji.

„Projekt Inana” dowodzi, że starożytne opowieści nie straciły na swojej aktualności. Przypomina, że historie z przeszłości mogą nadal inspirować i poruszać widzów na całym świecie, przekraczając granice czasu i przestrzeni. Dzięki temu projektowi opowieści Inany, które niegdyś rozbrzmiewały w murach świątyń starożytnej Mezopotamii, zyskują nowe życie i znaczenie  w sercach i umysłach współczesnych odbiorców. Historia kapłanki-bogini powraca jako źródło inspiracji dla nas i dla przyszłych pokoleń.

Thomas Richards (USA) był dyrektorem artystycznym Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards w latach 1999–2022. W 1985 roku rozpoczął terminowanie u Jerzego Grotowskiego, a ich wspólna praca rozwijała się aż do śmierci Grotowskiego w 1999 roku. Richards przyjechał z Grotowskim do Włoch w 1986 roku z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine, gdzie brał udział  w Focused Research Program in Objective Drama. We Włoszech Richards początkowo pracował jako asystent Grotowskiego, wkrótce potem został liderem jednego z zespołów roboczych, a z czasem „esencjalnym współpracownikiem” Grotowskiego. Następnie został dyrektorem programu badawczego poświęconego sztukom performatywnym. Stał się siłą napędową badań rozwijanych w Workcenter w obszarze określanym „Sztuka jako wehikuł”. W 1996 roku Grotowski zdecydował się rozszerzyć nazwę Workcenter o nazwisko Richardsa – precyzując w ten sposób kierunek pracy praktycznej, która skupiała się w rękach Richardsa. O współpracy z Richardsem pisał: „Moja praca z Thomasem Richardsem ma charakter «przekazu». Przekazuję mu to, do czego doszedłem w swym życiu: wewnętrzny aspekt w pracy”.

Richards jest autorem książek: „Pracując z Grotowskim nad działaniami fizycznymi” (wyd. włoskie, francuskie, angielskie, francuskie, niemieckie, greckie, hiszpańskie i polskie – Kraków 2003), „Punkt graniczny przedstawienia” (wyd. angielskie, włoskie, niemieckie i polskie – Wrocław 2004) oraz „Heart of Practice: Within the Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards” (wyd. angielskie i francuskie).

W styczniu 2022 roku Richards zamknął Workcenter, obecnie pracuje dla Teatro della Toscana – Teatro Nazionale, a jego najnowsze badania w dziedzinie sztuk performatywnych są wspierane przez stowarzyszenie Theatre No Theatre.

Theatre No Theatre został powołany w lutym 2022 roku przez grupę byłych współpracowników Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards. Teatre No Theatre, swój „artystyczny byt” odziedziczyło po Workcenter, a jego zadaniem jest wspieranie nowych poszukiwań teatralnych Thomasa Richardsa.

Więcej o Theatre No Theatre na stronie theatrenotheatre.com.
Więcej o „Projekcie Inana” i rezydencji grupy Theatre No Theatre na stronie grotowski-institute.pl.

Źródło:

Materiał nadesłany