17 i 18 lutego o godz. 19.00 w Teatrze Królewskim w Starej Oranżerii w Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie odbędą się premierowe pokazy „Halki” Stanisława Moniuszki (wersji wileńskiej) w reż. Wojciecha Adamczyka.
fot. mat. Polskiej Opery Królewskiej
Kolejne przedstawienia 22 i 23 lutego o godz. 19.00.
„Głównym tematem Halki jest miłość, uczucie znane ludzkości od zarania dziejów, uczucie, z którym nie wolno igrać. Halka wileńska ma jeszcze ten walor, że jej konstrukcja jest zwarta, oszczędna, szalenie dramatyczna i przez to również wychodząca naprzeciw oczekiwaniom współczesnego widza. Z powyżej podanych powodów mam odwagę zaprosić szanowną publiczność na Halkę, której akcja rozgrywa się w XXI wieku.” Tak o Halce mówi Wojciech Adamczyk, który podjął się reżyserii spektaklu w Polskiej Operze Królewskiej.
Tymczasem Stanisław Moniuszko pisał w liście do swego przyjaciela Józefa Sikorskiego: „Mam nadzieję za parę tygodni […] przesłać Tobie wyjątki z mojej Halki, które na przekorę ludziom złej woli, ku wiecznej pamięci, że byli przecież wariaci, co polskie opery pisywali, wydaję.”
Trudno dziwić się gorzkim słowom, jakie skreślił. Wszak doskonale zdawał sobie sprawę z wysokiej wartości Halki – dziś należącej do żelaznego repertuaru niemal każdego polskiego teatru operowego i cenionej jako przełomowy utwór w rodzimej historii gatunku. W 1847 roku, mimo rozpoczętych przygotowań do warszawskiej premiery, jej partytura na dekadę została odłożona na półkę teatralnej biblioteki.
Libretto Włodzimierza Wolskiego oparte na ludowej gawędzie opowiada o miłości nieszczęśliwej i naiwnej – bo prostej góralki i szlachcica. Wątki społeczno-obyczajowe opowieści stały się zresztą przyczyną, dla której zarzucano operze antypatriotyczny wydźwięk (z racji ostrej krytyki postaw wyższych warstw społecznych) i niemoralny charakter. Natomiast sam Moniuszko podkreślał kontekst społecznych nierówności za pomocą muzycznych rozwiązań – a to zestawił pompatyczne brzmienie z motywem zaczerpniętym z pieśni ludowej, a to w rysunku melodii ukrył dodatkowe znaczenie wypowiadanych przez bohaterów słów… Z pewnością miał świadomość, że siła polskości tkwi nie tylko w tym, co szlacheckie i sarmackie, ale także w bogactwie symboliki i tradycji ludowej. Podstawowe problemy zawarte w treści dramatu są zresztą uniwersalne i pozostają aktualne do dziś. Stąd też decyzja reżysera Wojciecha Adamczyka, by akcję Halki osadzić w czasach współczesnych.
KIEROWNICTWO MUZYCZNE DAWID RUNTZ
INSTRUMENTACJA I OPRACOWANIE PARTYTURY MICHAŁ DOBRZYŃSKI
REŻYSERIA, REŻYSERIA ŚWIATEŁ WOJCIECH ADAMCZYK
SCENOGRAFIA, PROJEKCJE ZUZANNA GRZEGOROWSKA
KOSTIUMY MARIA BALCEREK
PRZYGOTOWANIE ZESPOŁU WOKALNEGO JAKUB SZAFRAŃSKI
II DYRYGENT KAROL SZWECH
ASYSTENCI REŻYSERA AGNIESZKA KOZŁOWSKA, SŁAWOMIR JURCZAK
INSPICJENTKI AGNIESZKA ORLIKOWSKA, TATIANA HEMPEL-GIERLACH
OBSADA
CZEŚNIK PAWEŁ CZEKAŁA / ADAM KRUSZEWSKI
ZOFIA ANNA FARYSEJ / ALEKSANDRA ŁASKA
JANUSZ ŁUKASZ KLIMCZAK / ROBERT SZPRĘGIEL
MARSZAŁEK WOJTEK GIERLACH / SŁAWOMIR JURCZAK
HALKA JUSTYNA KHIL / NATALIA RUBIŚ / MAŁGORZATA TROJANOWSKA
JONTEK ŁUKASZ HAJDUCZENIA / KAMIL ZDEBEL
STATYŚCI, MIMOWIE MAJA BILEK, MACIEJ JAN KRAŚNIEWSKI, BARTŁOMIEJ MARSZAŁEK, DANIEL MOSIOR, TOMASZ MUSIAŁOWICZ, MARTA PIECZUL, KRZYSZTOF SKARŻYŃSKI, MICHAŁ WOLNY
ZESPÓŁ WOKALNY i ORKIESTRA POLSKIEJ OPERY KRÓLEWSKIEJ
Bilety na wydarzenie do nabycia na stronie https://kicket.com/warszawa
Więcej informacji na stronie www.operakrolewska.pl