TR Warszawa rozpoczął nabór do kolejnego projektu, angażującego młodzież w działania teatralne. Od dzisiaj można zgłaszać się do Pracowni Młody TR, grupy laboratoryjnej, która pracować będzie razem z reżyserem Michałem Buszewiczem nad nowy spektaklem, poświęconym warszawskiej młodzieży. Premiera zaplanowana jest na czerwiec 2023 roku.
fot. mat. teatru
Po sukcesie “Autokorekty”, spektaklu, który powstał jako finał projektu TiSz (Teatr i Szkoła), we współpracy zespołu edukacji TR Warszawa i LO im. Lisa Kuli, TR Warszawa rozpoczyna pracę nad kolejnym projektem teatralnym, włączającym młodych ludzi w proces twórczy. Tym razem punktem wyjścia do pracy nad spektaklem jest strategia, przygotowana przez Miasto Stołeczne Warszawa, wyznaczająca kierunki w myśleniu o młodych mieszkańcach stolicy i ich roli w rozwoju miasta. Dokument pt. “Młoda Warszawa. Polityka młodzieżowa Miasta Stołecznego Warszawy”, wskazuje kierunek, w jakim stolica, jako miasto, będzie podążać, by młodzi ludzie czuli się tu dobrze i na równi z innymi mieszkańcami. Wartości, zasady oraz rozwiązania, zaproponowane przez Miasto, będą punktem wyjścia do procesu twórczego na deskach TR Warszawa. Opiekę reżyserską nad nim sprawować będzie Michał Buszewicz, a w tworzenie spektaklu zaangażowany jest Michał Domański z zespołu Edukacji TR Warszawa. On również sprawować będzie opiekę nad działaniami pedagogiczno-teatralnymi wokół spektaklu.
TR Warszawa od lat kieruje się ideą wprowadzania widzów i odbiorców kultury w świat teatru poprzez praktykę. Dlatego także i w tym roku młodzież spotka się z reżyserem oraz pedagogiem teatru, aby wziąć udział w najbardziej wymagającym i skomplikowanym procesie twórczym w teatrze - stworzeniu spektaklu.
Michał Buszewicz o spektaklu przygotowywanym w TR Warszawa:
Dokument przygotowany przez warszawskich urzędników został napisany, żeby wziąć pod uwagę młodzież jako istotną część składową miasta. Gospodarowanie młodą energią może się odbywać zarówno poprzez stwarzanie okazji - organizowanie życia młodych ludzi, jak i dawanie przestrzeni - takie myślenie o potencjale miejskim, które otwiera na rzeczywiste potrzeby młodych ludzi i daje pole do ich realizacji. Nie myślę, żeby któreś z tych podejść było ważniejsze, oba będą dla nas cenne przy realizacji projektu.
Słusznie zauważa się, że młodzi ludzie są nie tylko odbiorcami ale i twórcami informacji. Twórczość jest wpisana w życie nastolatków - wytwarzanie zarówno informacji jak i nadawanie im jakości to codzienność.
Kluczowym fragmentem dokumentu wydaje mi się poniższy: „Można odnieść wrażenie, że w życie dzisiejszych nastolatków i nastolatek wpisane są ryzyka i niepewności, często będące wynikiem działań lub braku działań ze strony dorosłych. Ulrich Beck, znany jako twórca koncepcji społeczeństwa ryzyka, definiując ryzyko, zwraca uwagę, że jest ono konsekwencją postępu naukowo-technologicznego, przemian społecznych, gospodarczych czy modernizacji. Młodzi ludzie dorastają w świecie, który nieustannie się zmienia, próbują radzić sobie z pojawiającymi się wyzwaniami, a jednocześnie przejmują się tym, jak za kilka(naście) lat będzie wyglądać nie tylko świat (ujęcie globalne), ale i miejsce, w którym mieszkają (ujęcie lokalne)”.
W tym miejscu ważne jest dla mnie zwrócenie uwagi na moment powstania dokumentu. Styczeń 2022 pozwalał rozmawiać o niepewności teoretycznie. Luty przyniósł zupełnie inny rodzaj niepewności, a i zmieniła się definicja „warszawiaka”, który dużo częściej posługuje się teraz innym językiem. Trzeba zagospodarować przestrzeń warszawy jako nową przestrzeń - „common ground”. Plan przyjmowany na 2030 rok w styczniu 2022 może okazać się zbyt jednowymiarowy.
Dokument zwraca uwagę przede wszystkim na metody. Daje porozumieniu z młodzieżą bardziej ludzką twarz. Pozwala na samodzielne zaprojektowanie sobie przyszłości.
Tu przechodzę do koncepcji zdarzenia teatralnego przygotowywanego w TR Warszawa. Chciałbym spotkać ze sobą grupę różnorodną wybraną spośród długo mieszkających w Warszawie młodych ludzi jak i młodych którzy przyjechali tu z powodu wojny. Być może nie mogą planować swojego pobytu do 2030 roku, ale muszą zaplanować swoją teraźniejszość. Jednocześnie ich obecność zmienia stałych i długoterminowych Warszawiaków. Zawiązują się przyjaźnie, powstają konflikty. Miasto znajduje na to wszystko miejsca. Jak młodzi mogliby zagospodarować przestrzeń Warszawy?
Nasza praca będzie przebiegać w formie szukania utopii. Być może legendy o idealnym mieście w którym wszystkie potrzeby byłyby spełnione. W którym słyszalny będzie każdy głos. Dokument urzędowy ma formę pragmatyczną. Pisze o tym co możliwe do zrealizowania. Myślę, że najlepszą odpowiedzią na niego jest stworzenie zdarzenia o charakterze utopijnym. Może to niemożliwe, ale będziemy to tworzyć.
Całe zdarzenie performatywne oparte jest o starą warszawską legendę. Jeśli czegoś bardzo pragniesz to może się zdarzyć że w momencie w którym najbardziej tego potrzebujesz przyjedzie po ciebie i twoich przyjaciół tramwaj, który zabierze cię tam gdzie chcesz.
TISZ TR – TEATR I SZKOŁA
Idea projektu TiSZ, czyli Teatr i Szkoła, wywodzi się z berlińskiego programu Tusch – Theater und Schule. W ramach projektów TiSZ TR teatr TR Warszawa nawiązuje stałą współpracę z wybraną szkołą ponadpodstawową. Młodzież ogląda spektakle z repertuaru teatru, a także uczestniczy w cyklicznych warsztatach, spotkaniach i dyskusjach prowadzonych przez pedagogów i pedagożki teatru.
TISZ TR – TEATR I SZKOŁA w latach 2019-2021
Projekt TiSZ TR, w którym udział wzięła młodzież z 13. Liceum Ogólnokształcącym z Oddziałami Dwujęzycznymi im. płk. Leopolda Lisa-Kuli rozplanowany był na trzy lata i trwał od 2019 do 2021 roku. Główną ideą projektu TiSZ TR – Teatr i Szkoła jest wprowadzanie młodych odbiorców w świat teatru poprzez praktykę. Uczniowie XIII LO mieli okazję wziąć udział w spotkaniach z pedagogami teatru, poznawać spektakle z repertuaru TR Warszawa oraz dyskutować o swoich odczuciach i bieżących wydarzeniach ze świata sztuki.
W czasie trwania trzyletniego projektu młodzież uczestniczyła w cyklu warsztatowym przygotowanym przez pedagogów i pedagożki teatru, Tomasza Daszczuka i Agatą Sławińską-Pietrzyk, obejrzała takie spektakle TR Warszawa jak: "Ewelina płacze”, "Fantazja”, czy "Między nami dobrze jest”, a także stworzyła z Anną Karasińską performans "TOPNIENIE” oraz wystawę wideo-art "GDZIE JESTEŚCIE” wspólnie z Wojtkiem Ziemilskim. W ostatnim roku projektu młodzież wzięła udział w najbardziej angażującym przedsięwzięciu - stworzeniu od podstaw spektaklu teatralnego. Tak powstała “Autokorekta”, nad którą opiekę reżyserską sprawował Jakub Skrzywanek.
Projekt TISZ TR – Teatr i Szkoła współfinansowany jest przez Miasto Stołeczne Warszawę oraz dofinansowany przez Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
MŁODY TR
“Autokorekta” w reż. Jakuba Skrzywanka była pierwszą premierą rozpoczętego w 2021 roku cyklu Młody TR. Prezentujemy w nim prace, współtworzone przez młodzież oraz profesjonalnych artystów i artystki teatru. “Autokorekta” to próba przyjrzenia się, jaką korektę do swojego życia chciałaby wprowadzić młodzież, która w ostatnich latach doświadczyła zachwiania poczucia bezpieczeństwa, związanego z kryzysem klimatycznym, strajkami, jak również zdalną edukacją i zamknięciem w domach podczas kolejnych fal pandemii. Twórcy i twórczynie projektu przyglądali się pierwszym tygodniom "powrotu do normalności”, po okresie niemal rocznego lockdownu związanego z przymusowym zamknięciem w domach i zdalnej edukacji. Więcej o spektaklu można dowiedzieć się TUTAJ.
Premiera kolejnego spektaklu realizowanego w ramach tego cyklu zaplanowana jest na 23 czerwca 2023 roku w TR Warszawa/Marszałkowska 8.
Michał Buszewicz (ur. 1986) – dramatopisarz, dramaturg, reżyser. Absolwent specjalizacji dramatologicznej Wiedzy o Teatrze UJ i dramaturgicznej na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Jest autorem m. in. tekstów: Zbrodnia, Misja, Aktorzy żydowscy, Ośrodek wypoczynkowy, Kilka obcych słów po polsku, Kowboje, Powrót Tamary. Był półfinalistą i finalistą Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej oraz finalistą pierwszej edycji Aurory – Nagrody Dramaturgicznej Miasta Bydgoszczy. Jest także laureatem Nagrody Dla Młodego Twórcy na Festiwalu Nowego Teatru i Medalu Stanisława Bieniasza festiwalu Rzeczywistość Przedstawiona. Chętnie podejmuje prace kolektywne prowadzące tworzenia scenariusza spektaklu z wykorzystaniem aktorskich improwizacji. Efektem takiej formuły pracy były m.in. Erazm w ramach projektu European Ensemble oraz Slow motion w Litewskim Teatrze Narodowym, oba w reżyserii Anny Smolar. Jako dramaturg współpracował także z Eweliną Marciniak, Anną Augustynowicz, Janem Klatą, Cezarym Tomaszewskim. Reżyseruje własne autorskie projekty teatralne – zrealizował m.in. spektakle Kwestia techniki, Kibice, Autobiografia na wszelki wypadek, Orfi, Edukacja seksualna według własnych scenariuszy, oraz adaptację Akademii Pana Kleksa na podstawie powieści Jana Brzechwy i Srebrny glob na motywach powieści Jerzego Żuławskiego. W latach 2015- 2016 pełnił funkcję kierownika dramaturgów Narodowego Starego Teatru w Krakowie. Prowadził warsztaty dramaturgiczne w ramach studiów Performatyki UJ, w ramach Laboratorium Nowych Praktyk Teatralnych SWPS, Wiedzy o Teatrze poznańskiego UAM, krakowskiej ASP, pełnił funkcję mentora w projekcie Sceny Nowej Dramaturgii w Rzeszowie, a także wielokrotnie współpracował z organizatorami warsztatów teatralnych i dramaturgicznych dla młodzieży i dorosłych. Jest członkiem kolektywu artystycznego Instytut Sztuk Performatywnych w Warszawie.
Michał Domański (ur. 1993) - artysta performance i wideo, pedagog teatralny. Studiował na Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu, absolwent Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych. Od 2015 roku pracuje z młodzieżą zagrożoną wykluczeniem społecznym jako aktor, reżyser i pedagog używając metod Teatru Forum i Rainbow of Desire. Razem z Fundacją „Drama Way”, Ośrodkiem dla młodzieży „Zamiast” oraz Teatrem Ochoty stworzył szereg warsztatów oraz spektakli z młodzieżą na pograniczu pedagogiki teatru i performance’u. Od 2021 starszy specjalista ds. projektów edukacyjnych w TR Warszawa. Laureat 1 nagrody WNEK w 2020 roku za projekt „Kwarantanna.komplety, Ćwiczenia z obecności”. W 2020 roku współtworzył jako drugi reżyser i pedagog spektakl „1970” (reż. Wojtek Faruga) wyróżniony na Festiwalu Korczak. Wspierał pedagogicznie oraz tworzył wideo w takich produkcjach jak „Autokorekta” reż. Jakub Skrzywanek, „1981” reż. Wojtek Faruga, „Pustostany”, reż. Hanna Kłoszewska. Współpracuje także z Instytutem Teatralnym, Stowarzyszeniem Pedagogów Teatru, Assitej Polska, Wydawnictwem Dwie Siostry, Junges Shauspielhaus Düsseldorf, TR Warszawa, Fundacją Aktywistka. Jako twórca łączy swoją edukacje artystyczną z doświadczeniem akademickiej pracy jako socjolog, badacz społeczny. Ta mikstura pozwala na błądzenie na peryferiach praktyki teatralnej, ciągłe eksperymentowanie wraz z niedoświadczonymi warsztatowo, młodszymi, a więc często wolnymi od artystowskich przyzwyczajeń twórcami. Swoją pracę opiera na formułach pracy scenicznej takich jak devised theatre, teatrze partycypacyjnym, teatrze ruchu.