„Plath”, spektakl w reżyserii Katarzyny Kalwat inspirowany biografią i twórczością Sylvii Plath, oparty na tekście Bożeny Keff oraz aktorskich improwizacjach. Na scenie, obok aktorek i aktorów STUDIO, wystąpią studentki i studenci Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. Premiera 26 maja.
Już się zaczyna
Już trwa praca białka, kwasów i tłuszczy
wiążą się korzonki moich włosów
już DNA szkicuje szydełkuje pilnie komórkę do komórki
projektuje długość kości rozstaw osadzenie oczu
o jakże będziesz piękna przyjaciółko moja
i jakże zgnojona
żegnaj mi istnienie, bez snu, bez przebudzenia
w komunie tlenu azotu węgla nie tak znów równo rozdzielanych
dlatego teraz tylko komplet zębów w szczęce, dysków w kręgosłupie - to nam zostało
po macierzystym raju
żegnaj
a kiedy się urodzę i obdarzą mnie imieniem
szałwia
będę już
całkiem śmiertelna
Bożena Keff, fragment tekstu
Główną osią spektaklu jest napięcie między radykalnym dążeniem Plath do doskonałości, a niemożnością sprostania oczekiwaniom, dyktowanym przez destrukcyjne wzorce kulturowe. Plath widziana przez reżyserkę Katarzynę Kalwat, dramaturżkę Agatę Sitek-Adamiecką oraz poetkę i pisarkę Bożena Keff to kobieta-ikona, nieustannie poszukująca potwierdzenia swojej wartości, swojego idealnego wizerunku. Teatr daje twórczyniom i publiczności możliwość nie tylko przyjrzenia się temu narcystycznemu mechanizmowi, ale również jego rozbrojenia. Tu możemy badać momenty odmowy, zerwania i w końcu zatrzymania śmiercionośnej potrzeby doskonałości. Praktykować opór wobec niej właśnie tam, gdzie jest ona najbardziej oczekiwana: na scenie.
Jak to jest, stawać się poetką? Ale nie po prostu poetką – największą poetką XX wieku. Taką, która potrafi dać wyraz intensywności własnego absolutnie odrębnego istnienia. I jak to jest, stawać się kobietą? Ale nie po prostu kobietą – kobietą jako doskonałą odpowiedzią na męskie spojrzenie? Jak to jest stawać się kochanką, ale taką, której namiętność jest tak niewyczerpana, że syci się tylko zagładą? A jak to jest stawać się partnerką poety, która nie utraci przy nim swojego głosu? I jak to jest stawać się samobójczynią, być mistrzynią w sztuce umierania – tą, która zrobi to trzykrotnie? – pytają twórczynie spektaklu „Plath”.
Na scenie zobaczymy: Dominikę Biernat, Daniela Dobosza, Tomasza Nosinskiego, Bartosza Porczyka, Halinę Rasiakównę, Ewelinę Żak oraz studentki i studentów z Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. Za scenografię, kostiumy i światło odpowiada duet z Krakowa LATALAdesign studio, video do spektaklu przygotował Antoni Grałek, muzykę skomponowała Żaneta Rydzewska z muzyką na żywo w wykonaniu Maksymiliana Pacha, natomiast za choreografię odpowiada tancerka Ramona Nagabczyńska. Ostatnia, dziewiąta premiera sezonu 2021/2022 STUDIO odbędzie się w czwartek, 26 maja.
W piątek, 27 maja o godz. 15.00 odbędzie się spotkanie z poetką, eseistką i wykładowczynią, Bożeną Keff. Spotkanie poprowadzi Antoni Zając – redaktor czasopisma literackiego „Wizje”, krytyk literacki, doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UW. Wydarzenie odbędzie się w ramach współpracy teatru z Warszawskimi Targami Książki 2022 w ramach projektu PLAC DEFILAD.
Dział Literacki STUDIO zaprasza na rozmowę „Wracać ku światłu i światu” z udziałem Agaty Adamieckiej-Sitek, Katarzyny Kalwat, Bożeny Keff oraz Miry Marcinów (2 czerwca, czwartek). Autorki przedstawienia przywołują w spektaklu Esther, bohaterkę „Szklanego Klosza” oraz nawiązują do autobiograficznego wymiaru powieści Sylvii Plath. Mając na uwadze te dwie postaci, zanurzone w politycznym i kulturowym kontekście II połowy XX wieku, twórczynie pytają o kulturowe wymiary determinujące dziś doświadczenie współczesnych kobiet.
„PLATH”, reż. Katarzyna Kalwat
Premiera: 26 maja o godz. 19.00 (czwartek)
Kolejne terminy: 27, 31 maja, 1-3 czerwca
PARTNER: Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie
TWÓRCY:
Katarzyna Kalwat, reżyserka interdyscyplinarnych przedstawień i performansów. Studiowała psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz reżyserię w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Stypendystka Rządu Francuskiego, Fundacji Cité internationale des arts w Paryżu. Laureatka wielu nagród min. Głównej Nagrody w Konkursie na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej oraz Olśnień 2021. Do jej najważniejszych projektów należą: „Maria Klassenberg” (Raster, Volksbühne, TR Warszawa, 2020), „Rechnitz. Opera-Anioł Zagłady” (TR Warszawa, 2018), „Staff Only” (TR Warszawa, Biennale Warszawa, 2019), „Holzwege” (TR Warszawa, 2016) oraz „Powrót do Reims” (Nowy Teatr, Boska Komedia, Łaźnia Nowa, 2021). Jej artystyczna działalność sytuuje się pomiędzy teatrem, sztukami wizualnymi, operą i nauką o języku. W swojej pracy zawsze wychodzi od tego, co osobiste, prywatne.
Bożena Keff, poetka i pisarka. Z wykształcenia filozofka, jej pracą doktorską była książka „Postać z cieniem”. Pracowała w Żydowskim Instytucie Historycznym jako badaczka literatury, prowadzi zajęcia z Gender Studies. Jej książki: „Nie jest gotowy” (wiersze) 2000, „Postać z cieniem”, „Postacie Żydówek w polskiej literaturze od końca XIX wieku do 1939 roku”, (literaturoznawcza praca) Sic! Warszawa 2001, „Utwór o Matce i Ojczyźnie”, (poezja) Ha-art.! Kraków, 2008, „Antysemityzm. Niezamknięta historia” (kulturoznawcza, popularyzatorska) Czarna owca, Warszawa 2013, „Strażnicy Fatum” (eseje, o granicach dyskursu na temat stosunku Polaków do Żydów w czasie II wojny światowej i o ramach żydowskiej tożsamości w Polsce), Krytyka Polityczna, Warszawa 2020. Mieszka w Warszawie.
Agata Adamiecka-Sitek, wykładowczyni i Rzeczniczka Praw Studenckich na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Zajmuje się problematyką gender, cielesności, polityczności sztuki i krytyką instytucjonalną. Przez wiele lat kierowała Działem Naukowo-Wydawniczym w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego. Członkini zespołu kuratorskiego Forum Przyszłości Kultury w Warszawie oraz zespołu, który koordynował opracowanie obecnej polityki kulturalnej Warszawy. Jako dramaturżka współpracowała z Martą Górnicką, współtworząc projekty Chór Kobiet i Political Voice Instutite przy Maxim Gorki Theater w Berlinie.
LATALAdesign studio to studio projektowe założone przez Dagmarę i Jacka Latała w Krakowie w 2009r. Oboje ukończyli Krakowską Akademię Sztuk Pięknych, studiowali również na Elisava, Universitad Pompeau Fabra w Barcelonie. Doświadczenie zdobyte w Londynie (2001-2009) i współpraca miedzy innymi z ARUP i Universaldesignstudio, nasyciło ich prace charakterystycznym i rozpoznawalnym stylem. Studio powstało z misją opracowania nowego języka projektowego przez podejmowanie eksperymentalnych, często ulotnych realizacji. W relacji człowiek-przedmiot-przestrzeń, tworzą obiekty, które w zależności od procesów i zjawisk zachodzących w danej przestrzeni, mogą dostosować się do nowych funkcji. Swoje idee zrealizowali w scenografiach do spektakli w reżyserii Igi Gańczarczyk, m.in. „Murzyni” Teatr Polski Bydgoszcz, 2015; „Potlacz”, Bunkier Sztuki, 2015; „Najwyraźniej nigdy nie był pan 13-letnią dziewczynką”, Łaźnia Nowa, 2014r; oraz „Opowieści Zimowe”,Teatr Polski Bydgoszcz, 2012. Ich instalacje były realizowane w licznych instytucjach kultury, m.in. Muzeum Narodowym w Krakowie, „Ślizgawka”, 2013; Mont des Arts w Brukseli „Pawilon Małopolski”, 2012; Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, „Niezwykłe historie”, 2019; Bunkrze Sztuki.
Antoni Grałek, autor zdjęć, reżyser światła. Student Wydziału Operatorskiego Szkoły Filmowej w Katowicach i psychologii zorientowanej na proces.
Żaneta Rydzewska, kompozytorka, klarnecistka improwizatorka. Tworzy muzykę instrumentalną, elektroniczną, działa na polu teatru muzycznego oraz improwizuje na klarnecie wraz z elektroniką. Otrzymała nagrodę dla najlepszej kompozytorki młodego pokolenia Stowarzyszenia Autorów ZAiKS podczas Gali Fryderyki 2022, nagrodę „Best Original Score” na międzynarodowym festiwalu filmowym WIFFEN w Nigerii, nagrodę kompozytorską Bernda Aloisa Zimmermanna w Kolonii. Ukończyła studia kompozytorskie w Hochschule für Musik und Tanz Köln oraz w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina z specjalnością kompozycja i multimedia oraz studia instrumentalne (gra na klarnecie). W roku 2021 ukończyła również studia podyplomowe z filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Jest stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Programu „Młoda Polska”, Rektora UMFC w Warszawie. Jest laureatką konkursu kompozytorskiego„The Science of Fiction” organizowanego przez Instytut Adama Mickiewicza i Klangforum Wien, II Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego „Patri Patrie” w Katowicach, III Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Kompozytorów im. M. Stachowskiego w Krakowie, AKOM Ensemble w Rotterdamie, VII Konkursu Kompozytorskiego im. Z. Mycielskiego w Warszawie, Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego „...kiedy myślę Berio...” we Wrocławiu, Konkursu Kompozytorskiego im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.
Ramona Nagabczyńska, tancerka i choreografka pracująca na rynku polskim i międzynarodowym. Uczyła się w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Warszawie, w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem oraz w London Contemporary Dance School w Londynie. Wśród zespołów i artystów z którymi współpracowała są: Fleur Darkin, Ula Sickle, David Wampach, Alex Baczyński-Jenkins, Marta Ziółek, Sjoerd Vreugdenhil, Emma Martin, Rebecca Lazier, Gosia Wdowik, Paweł Althamer, Paulina Ołowska oraz Clod Ensemble, z którymi stale współpracuje od 2008 roku. Do prac należą m.in. „New (Dis)Order” (2012), który został wybrany w 2014 do sieci Aerowaves, „Re//akumulacja” (2012), performans galeryjny „The Way Things Dinge” (2014), solo „pURe” (2015), „MORE” (2017), performans galeryjny „Networking” (2018/19), „Części ciała” (2019) również wybranego do sieci Aerowaves, „Silenzio!” (2021) wyprodukowanego przez Nowy Teatr w Warszawie oraz „Le Jeu de Massacre” zrobionej wspólnie z Barbarą Kingą Majewską dla Teatru Studio w Warszawie. Ramona jest jedną ze współzałożycielek kolektywu Centrum w Ruchu.
Więcej informacji o wydarzeniach i biletach na stronie www.teatrstudio.pl.
pl. Defilad 1 (wejście od ul. Marszałkowskiej), Warszawa