W dniu otwarcia 16. Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu Agnieszka Wolny-Hamkało i Mikołaj Mikołajczyk zapraszają na premierę spektaklu „Dwie lub trzy rzeczy, które o niej wiem. Sonet prozą o Susan S.” w reżyserii Agnieszki Wolny-Hamkało i Mikołaja Mikołajczyka.
fot. K. Wiciński
Monodram o Susan Sontag opowiada o głodzie badaczki, obsesyjności naukowca i fizjologii pisania. O tym, co robi z nami łaknienie i jaką cenę płaci się za sławę, także w świecie nauki. „To kara za moje łaknienie, mój głód. Nigdy nie umiałam żyć z resztek po innych” – pisała Sontag, jedna z najbardziej wpływowych intelektualistek lat 60. i 70. Pierwsza „celebrytka” współczesnej humanistyki: przestrzegała przed „wpływowymi obrazami”, a sama stawała się „wpływowym obrazem”. Jej skomplikowane życie osobiste, trudny charakter i intelektualna żarłoczność do dzisiaj budzą kontrowersje. Jedno jest pewne, dała światu najlepsze po Walterze Benjaminie eseje o fotografii. A sama dostała wszystko, co może dać tzw. szczodre życie: nienawiść i czułość, uwielbienie i strach. „Susan Sontag? Ta hucpiara”? „Gdyby zechciała poczytać, wiedziałaby, że kamp był metodą prezentacji scenicznej w angielskim wodewilu już w połowie XIX wieku”. „Zwyzywała mnie od idiotek”. „Władcza, żarłoczna, kompulsywna”, szekspirowska, ibsenowska, niezapomniana Susan S.
Wrocław/16. Międzynarodowy Festiwal Opowiadania: Agnieszka Wolny-Hamkało, Mikołaj Mikołajczyk „Dwie lub trzy rzeczy, które o niej wiem. Sonet prozą o Susan S.”
1 października | godz. 20:00 | Wrocław, Sala Teatru Laboratorium, ul. ul. Rynek-Ratusz 27
Tekst: Agnieszka Wolny-Hamkało
Reżyseria: Agnieszka Wolny-Hamkało, Mikołaj Mikołajczyk
Choreografia: Mikołaj Mikołajczyk
Występuje: Jolanta Olszewska
Muzyka: Tomasz Sikora
Na wszystkie wydarzenia festiwalowe odbywające się na żywo obowiązują zapisy:
Spektakl transmitowany na: facebook.com/opowiadanie/live/
Agnieszka Wolny-Hamkało
Pisarka urodzona w 1979 roku we Wrocławiu. Opublikowała powieści: „Zaćmienie” (2013), „41 utonięć” (2015), „Moja córka komunistka” (2018), „Lato Adeli” (2019). Wydała także tom szkiców „Inicjał z offu” (2013), poemat „Nikt nas nie upomni” (2016) oraz dziesięć książek z wierszami: „Mocno poszukiwana” (1999), „Lonty” (2001), „Gospel” (2004), „Ani mi się śni” (2005), „Spamy miłosne” (2007), „nikon i leica” (2010), „Borderline” (2013), „Występy gościnne” (2014), „Panama smile” (2017). W 2020 ukazał się wybór jej wierszy (pod redakcją Jakuba Skurtysa): „Zerwane rozmowy. 105 wierszy na inne okazje”. Jest także autorką sztuk teatralnych (m.in. „Dzień dobry wszyscy umrzemy”, „Wyzwolenie: królowe”, „Leśni. Apokryf”) i książek dla dzieci: m.in. „12 miesięcy byliśmy szczęśliwi (a potem nam było już tylko wesoło)” (2019), „Gdzie jest noc” (2019). Redaktorka pięciu antologii opowiadań i wyboru wierszy poetek czeskich „Sąsiadki”. Felietonistka „Przeglądu” i „Rymsa”. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia, Nagrody Mediów Publicznych Cogito i Nagrody Polskiej Sekcji IBBY (otrzymała wyróżnienie IBBY za książkę „Nikt nas nie upomni”). Laureatka nagrody IBBY za „Lato Adeli” (książka roku 2019). Laureatka nagrody Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Stypendystka Literarisches Colloquium Berlin. Kuratorka literacka Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Mieszka we Wrocławiu. W październiku ukaże się jej nowa powieść „Po śladach”.
Jolanta Olszewska
Aktorka teatralna i filmowa, maluje obrazy. Urodzona w Warszawie. Wykształcona w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Związana z Teatrem W. Horzycy w Toruniu, Teatrem Dramatycznym w Warszawie, Teatrem Ochoty, Teatrem WarSawy, Teatrem Polonia i poznańskim Teatrem Biuro Podróży. Nagrody: w 2012 nagroda aktorska na XII Festiwalu Dramaturgii Współczesnego w Zabrzu za rolę w spektaklu „Kto Zabił Alonę Iwanowną” w reż. Michała Kmiecika; w 2006 nagroda aktorska na V Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy za rolę Niemej w spektaklu „Alina na zachód” w reż. Pawła Miśkiewicza; w 2006 wyróżniona na 46. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Niemej w spektaklu „Alina na zachód”; w 2006 II miejsce w plebiscycie publiczności w cyklu „Mały Teatr Latem” w Szczecinie za monodram „Cesarz” według Ryszarda Kapuścińskiego.
Mikołaj Mikołajczyk
Tancerz, choreograf. Ukończył Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu. Pracował we Wrocławskim Teatrze Pantomimy we Wrocławiu, Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, Teatrze Wielkim w Poznaniu oraz Badisches Staatstheater w Karlsruhe. W Operze na Zamku w Szczecinie był kierownikiem baletu, który następnie przekształcił w autorski teatr tańca Teatr DNA – taniec zakodowany genetycznie. Współpracował z choreografami reprezentującymi różne style taneczne i sposoby myślenia oraz kreowania przestrzeni artystycznej, między innymi z Henrykiem Tomaszewskim, Matsem Ekiem, Birgitt Cullberg, Ewą Wycichowską, Teresą Kujawą, Olafem Schmidtem, Gray Veredon, Conradem Drzewieckim, Barbarą Gołaską, Andrzejem Glegolskim, Emilem Wesołowskim, Przemysławem Śliwą, Henrykiem Konwińskim, Markiem Różyckim, Dawidem Earle, Waldemarem Wołk-Karaczewskim, Jerzym Makarowskim, Ivanem Bataillei, Antalem Fodorem. Zrobił choreografie do spektakli dramatycznych i operowych m.in. dla takich reżyserów jak Adam Hanuszkiewicz, Barbara Wachowicz, Krystyna Meissner, Maja Kleczewska, Andrzej Krakowski, Grzegorz Jarzyna, współpracował z Franciszkiem Starowieyskim, Wojciechem Kilarem, Mikołajem Góreckim, Krzysztofem Warlikowskim, Małgorzatą Dziewulską, Jerzym Kaliną i Małgorzatą Szczęśniak. Współtworzył warsztaty i festiwale tańca: Letnie Spotkania Artystyczne w Kutnie, Lądeckie Lato Baletowe w Lądku Zdroju, warsztaty tańca w Sieradzu i Szczecinie, mistrzowskie warsztaty w Narodowym Teatrze Akademickim im. Janki Kupały w Mińsku, oraz Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego, a także warsztaty w ramach programu Instytutu Muzyki i Tańca „Myśl w ruchu” (w Zduńskiej Woli, Krotoszynie i w Zakrzewie) oraz zajęcia z osobami niepełnosprawnymi w Środowiskowym Domu Samopomocy w Serocku oraz w ramach „Lata w teatrze” w Pobiedziskach. Jego najważniejsze spektakle: „Kronika zapowiedzianej śmierci”, Teatr Wielki w Poznaniu, „Wszystko jutro czyli lalki wybawione”, Teatr Dramatyczny im. Jana Kochanowskiego w Opolu, „Diabełek Pawełek”, Teatr Dramatyczny im. Bogusławskiego w Kaliszu, autobiograficzny „Tryptyk” („Waiting”, „Z Tobą chcę oglądać świat”, „Plaisir d’amour”), „Projekt: Tomaszewski”, „Mikołaj Kantor Mikołajczyk”, a także zrealizowane w Zakrzewie: „Teraz jest czas”, „Projekt Noce i dnie”, „Projekt Jezioro łabędzie”, „Projekt Dekalog…”, „Projekt Ognisty Ptak”, „Łomatko!”, „Projekt: BOLERO”, „Projekt Dziadek do orzechów”, „TURANDOT miłość ci wszystko wybaczy”. W ostatnim czasie zrealizował także: „Śmierć w Wenecji, czyli czego najbardziej żałują umierający”, Teatr im. Węgierki w Białymstoku, „Śledztwo” (w ramach 45-lecia Polskiego Teatru Tańca), „Lament” (premiera w Białostockim Teatrze Lalek) oraz „Miłość/ ЛЮБОВ” Zoloti Vorota Teatr w Kijowie. Od września do grudnia 2015 roku był także szefem artystycznym Sceny Tańca Studio (Warszawa – Teatr Studio), której był inicjatorem i pomysłodawcą. Został uhonorowany odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, przyznawaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest także dwukrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015; 2020). W sezonie 2019/2020 obchodził jubileusz 30-lecia pracy artystycznej.