Cztery spektakle z teatrów w Olsztynie, Gnieźnie, Poznaniu i Lublinie znalazły się w finale VI Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”. Wszystkie zostaną pokazane podczas 45. Opolskich Konfrontacji Teatralnych.

Komisja Artystyczna Konkursu przyznała również swoje wyróżnienia, w tym wyłoniła laureata Nagrody Specjalnej im. Stanisława Hebanowskiego za odkrycie repertuarowe. Trafiła ona do Teatru im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie.

„Baśń o pięknej Parysadzie i Ptaku Bulbulezarze” z Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie (reż. Jarosław Kilian), „Krótka rozmowa ze Śmiercią” z Teatru im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie (reż. Marcin Liber), „Matka” z Teatru Nowego im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu (reż. Radek Stępień) i „Nad Niemnem. Obrazy z czasów pozytywizmu” z Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie (reż. Jędrzej Piaskowski) – to wybrane najlepsze spektakle „polskiej klasyki” z 2020 roku, które powalczą w finale ogólnopolskiego Konkursu „Klasyka Żywa” podczas tegorocznych, 45. Opolskich Konfrontacji Teatralnych.

Komisja Artystyczna zdecydowała również o przyznaniu dodatkowych nagród twórcom przedstawień niezakwalifikowanych do finału Konkursu. Wyróżniono Marcina Chlandę za scenografię, kostiumy i reżyserię świateł do spektaklu „Balladyna” w reżyserii Pawła Świątka (Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie) oraz za scenografię i reżyserię świateł do spektaklu „Oni” w reżyserii Piotra Ratajczaka (Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie), Bernardę Bielenię za oryginalny wybór repertuarowy i koncepcję inscenizacyjną „Śmierci porucznika” (Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Filia w Białymstoku), Konrada Dworakowskiego za umiejętny dobór konwencji w spektaklu „Łysek z pokładu Idy” (Śląski Teatr Lalki i Aktora Ateneum w Katowicach) oraz Radosława Hebala za różnorodność środków i umiejętną transformację postaci w spektaklu „Opętani” w reżyserii Igora Gorzkowskiego (Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie). Przyznano również wyróżnienie zespołowe – trafiło ono do grupy Living Space Theatre z Katowic – za spontaniczność i bezpretensjonalność w interpretacji spektaklu „Ferdydurke” w reżyserii Jakuba Margosiaka.

Nagrodą Specjalną im. Stanisława Hebanowskiego przyznawaną za odkrycie repertuarowe uhonorowano Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie za spektakl „Krótka rozmowa ze śmiercią” wg „Rozmowy mistrza Polikarpa ze śmiercią” Mikołaja z Mierzyńca oraz „Krótkiej rozprawy między trzema osobami, Panem, Wójtem a Plebanem" Mikołaja Reja w reżyserii Marcina Libera we współpracy dramaturgicznej z Jarosławem Murawskim.

Finałowa lista spektakli to efekt prac Komisji Artystycznej w składzie: Patryk Kencki (przewodniczący), Zenon Butkiewicz, Marek Chowaniec, Tomasz Domagała, Tadeusz Kornaś, Beata Popczyk-Szczęsna i Agnieszka Wójtowicz. Członkowie Komisji wyłonili finalistów z 32 zgłoszonych do Konkursu przedstawień.

FESTIWAL x2

Najlepsze wystawienia polskich klasyków zaprezentowane zostaną podczas 45. Opolskich Konfrontacji Teatralnych / „Klasyka Żywa”. Festiwal, w związku z sytuacją epidemiczną oraz remontem Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, będzie zwieńczeniem dwóch ostatnich edycji Konkursu.

Widzowie zobaczą aż 10 spektakli, które powalczą o nagrody – między innymi za reżyserię, scenografię i muzykę – oraz o Nagrodę Główną im. Wojciecha Bogusławskiego. Laureatów wyłoni Jury, w którego skład – jak co roku – wejdą znawcy teatru i dramatu, teoretycy oraz praktycy.

Do kolejnego, VII Konkursu na Wystawienie Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”, teatry będą mogły zgłaszać spektakle od 1 lutego 2021. Jesteśmy pełni nadziei, że mimo obecnych ograniczeń związanych z pandemią życie teatralne wróci na właściwe tory, a rozpoczynający się rok przyniesie wiele interesujących wystawień klasyki polskiej.

KLASYKA ŻYWA

Konkurs „Klasyka Żywa” organizowany jest przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego główny cel to zwiększenie obecności polskich tekstów klasycznych w repertuarach współczesnych teatrów oraz wzmacnianie zainteresowania nimi dzisiejszych twórców i odbiorców teatru, a także przywracanie do repertuaru wartościowych dzieł dramatu polskiego, zapomnianych lub rzadko wystawianych.