"Affectus melodicus" - takim mianem określano sceny muzyczne towarzyszące przedstawieniom teatralnym, które wystawiały w epoce baroku kolegia jezuickie.

Bogate tradycje pielęgnowanej w tym środowisku kultury artystycznej odeszły w niepamięć na fali oświeceniowej krytyki dydaktyki jezuickiej. Domagają się one jednak przypomnienia, nie tylko z uwagi na swe historyczne znaczenie w procesie kształtowania się form teatralnych nowożytnej Europy. Jezuicki dramat szkolny spełniał kluczową rolę we wszechstronnie prowadzonym przez ten zakon programie edukacji, integralnie łączącym elementy dydaktyki szkolnej, kształtowania charakteru, psychologicznej introspekcji, treningu umiejętności interpersonalnych oraz formacji religijnej. Wielości celów i skuteczności sztuki perswazji służyło synestetyczne powiązanie poszczególnych elementów dramatu: gry aktorskiej, deklamacji, emblematyki, pantomimy, śpiewu, tańca oraz scenografii w możliwie spójną retorycznie jedność". (Tomasz Jeż) Na spotkanie zapraszają: Warszawska Opera Kameralna i Instytut Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Program O muzyce dramat