Trwa XVI Festiwal ZAWIROWANIA – w tym roku wyjątkowo rozciągnięty od października do grudnia. Organizatorzy zapraszają na najbliższe spektakle.
mat. festiwalu
W sobotę 10 października na Dworcu Wschodnim w Warszawie można było zobaczyć Odyseję Tomasza Ciesielskiego. 20 października w Centrum Sztuki Współczesnej włoski choreograf Daniele Ninarello pokaże swój spektakl Kudoku, do którego muzykę na żywo zagra kompozytor Dan Kinzelman. Ninarello poprowadzi także Masterclass Od praktyki ruchowej do praktyki kompozycyjnej.
Zapraszamy także do zapoznania się z tekstem kuratorskim dyrektora festiwalu, Włodzimierza Kaczkowskiego.
Odyseja
10 października, godz. 18.00, Dworzec Wschodni
Twórcy o Odysei:
Projekt Odyseja to nie tylko przywołanie motywu homerowskiej podróży Odyseusza. To także artystyczna droga od mitologicznego chaosu do poezji kosmosu Kubricka. Spojrzenie w świat, który „wyszedł z formy”, rozbudzając w Hamlecie konieczność jego naprawy.
Zapraszamy widzów do miejsca, gdzie podróż się rozpoczyna lub kończy. Na dworcu kolejowym – pomiędzy przyjazdami i odjazdami pociągów – będziemy wspólnie doświadczać wyprawy w różnych jej momentach: tuż przed wyjazdem, w chwili zwątpienia oraz w procesie dojrzewania – rytualnej „śmierci do nowego życia”. Każdy uczestnik otrzyma zestaw słuchawkowy, który będzie bramą do intymnego świata wykreowanego przez performerów, a niedostępnego dla przypadkowych przechodniów. Poprzez język teatru i tańca zbadamy, w jakim stopniu archetyp homo viator – człowieka w drodze, jest aktualny dla współczesnego Europejczyka.
Kudoku
20 października, godz. 19.00, CSW
Kompozytor Dan Kinzelman i choreograf Daniele Ninarello po raz pierwszy oddają się eksploracji wspólnego tematu. Badają przestrzeń, w której ciało jako byt fizyczny i akustyczny porusza się i przeobraża. Jest ono czymś tymczasowym, niestałym, walczy o przetrwanie. Dan Kinzelman wykonuje improwizowane fragmenty muzyczne, które są mieszanką syntezatora, szumu, sprzężeń, a także dźwięków saksofonu i jego głosu. To wszystko, by stworzyć złożone i wielowarstwowe struktury za pomocą loopera. W swej kompozycji choreograficznej Daniele Ninarello nie tylko wykorzystuje bliską mu metodę improwizacji, ale także pozostaje w ciągłym dialogu ze środowiskiem akustycznym i informacjami, jakie z niego docierają, aby odnaleźć niewidzialne więzi, które łączą ciało i przestrzeń. Eksperymentowanie z dźwiękiem i z ciałem jest zatem wyjaśnieniem elementów percepcyjnych, które uwidaczniają ewolucję ludzkiej postaci. Coś wewnątrz ciała nieustannie wibruje, jest niczym zagrożenie, chaos, wewnętrzny szum złożony z blizn i myśli. To dotyczy każdego z nas. Jedynie taniec może stopniowo sprawić, że ślady te będą obecne tu i teraz. Może pomóc nam oczyścić spojrzenie, znaleźć spokój. To jak prawdziwa fizyczna mantra mająca na celu odkrycie ciągłości, niemal granica odpowiednio niespętanych myśli.
Tekst kuratorski:
Chyba nic tak bardzo nie ucierpiało podczas pandemii jak współpraca międzynarodowa. Trudno się zresztą dziwić. Granice zamykają się i otwierają, różne kraje na przemian wprowadzają i odwołują kwarantannę. Wszystkie dotychczasowe zasady festiwalowe stanęły na głowie, bo jak tu podpisać sensowną umowę, nie będącą ryzykiem dla obu stron, kiedy loty w każdej chwili mogą być odwołane? Jaki sens ma ściąganie nawet najwybitniejszego zespołu, skoro będzie mógł wystąpić tylko dla garstki publiczności?
A jednak próbujemy. Bo jeśli zrezygnujemy teraz z kontaktów zagranicznych, wymiany myśli, doświadczeń między artystami z różnych stron świata, pojawi się w nas luka, którą trudno będzie zasypać przez lata. Zamkniemy się na podwórku krajowych ocen, konkurencji i animozji. Dlatego tę XVI już edycję festiwalu Zawirowania postanowiliśmy poświęcić, wbrew panującej atmosferze, tematowi podróży – tej rozumianej tradycyjnie jako przemieszczanie się pomiędzy różnymi miejscami na świecie w poszukiwaniu dialogu między różnymi kulturami, ale również podróży w głąb siebie, czy tej nakierowanej na idee i marzenia.
Zaczęliśmy od spektaklu Hyperspace Jamesa Batchelora z Australii, potem będzie Odyseja, przedstawienie z Łodzi rozgrywane na Dworcu Wschodnim w Warszawie w rytm przyjeżdżających i odjeżdżających pociągów. Jeśli nie będzie jakichś niespodziewanych ograniczeń, pokażemy jeszcze zespoły i tancerzy z Włoch, Litwy, Grecji, Hiszpanii i Holandii, którzy też na swój sposób podchodzą do tego tematu. Może to za bardzo europocentryczne w stosunku do wcześniejszych festiwali, ale po prostu w tym roku inaczej się nie dało. Inną cechą charakterystyczną tych przedstawień będzie to, że w większości podejmują dialog tancerzy z twórcami muzyki. To też pewnego rodzaju podróż, wymagająca wzajemnego szacunku, słuchania i otwarcia na siebie. Przedstawieniom jak zwykle będą towarzyszyć warsztaty taneczne, otwarte dla chętnych.
Pokażemy również młodych twórców z Polski, którzy stworzyli swoje przedstawienia w ramach programu „START UP – Scena dla Młodych” warszawskiego Centrum Teatru i Tańca. A zakończymy dwiema premierami, które, mamy nadzieję, podsumują temat – przedstawieniem Karoliny Kroczak All Journeys i Elwiry Piorun Boska Komedia. Zaczęliśmy od Kosmosu, a dojdziemy do podróży przez Piekło, Czyściec z nadzieją na Niebo. To niezła perspektywa jak na czasy pandemii. Mimo wszystkich ograniczeń bądźcie z nami, bo w tej podróży można będzie wiele dowiedzieć się o sobie.
Witamy Was na tym nietypowym XVI Festiwalu ZAWIROWANIA, z konieczności rozciągniętym w czasie między październikiem a grudniem 2020 roku. Ostrzegamy, program niekiedy może ulegać zmianom. Niestety taką mamy sytuację. Ale nie poddawajmy się, jeszcze będzie normalnie!
Włodzimierz Kaczkowski