W maju Teatr Tańca Zawirowania zaprasza m.in. na pokazy spektakli Karoliny Kroczak i Elwiry Piorun, Kieleckiego Teatru Tańca oraz Wieczór Młodych Choreografów.
fot. Olga Matkowska
AKADEMIA TAŃCA ZAWIROWANIA Yoni: Taka Kobieta / Patrycja Nosiadek
13 maja, godz. 20.00
Yoni to bogini. Ma twarz każdej kobiety. A wszystkie razem tworzą jej ciało. Nieustannie bada i kreuje rzeczywistość. Pozwala swobodnie przepływać impulsom z zewnątrz, by wydać na świat coś bezcennego i kruchego zarazem. Istnieje po to, by tworzyć.
Yoni to świętowanie. Uczczenie kobiecości, jej potęgi i jedności. Celebracja wewnętrznej siły pełnej wrażliwości i indywidualności. To więź i sprzężenie pomimo kontrastów.
Spektakl w choreografii Patrycji Nosiadek powstał w ramach projektu Akademii Tańca Zawirowania.
Taniec i kreacja: Karolina Borkowska, Julia Głowacka, Diana Gorońska, Wiktoria Jakubczak, Natalia Król, Julia Kucińska, Zofia Lewandowska, Aleksandra Łaska, Wiktoria Miller, Konstancja Osowska, Patrycja Padula, Maria Roszak, Zuzanna Ryduchowska, Kinga Senczyk, Karolina Sobieszek, Magdalena Stefańska, Katarzyna Wawrzycka, Magdalena Wilicka, Katarzyna Wiśniowska, Nina Żegaczewska, Iwona Żelazna
Muzyka: Urbaniaque
Wideo: Julia Ruszczyńska
Grafika: Magdalena Wilicka
Tekst: Diana Gorońska
Zdjęcia: Bartek Zalewski
Teatr Tańca Zawirowania, ul. Bruna 9 Warszawa
Czas trwania: 40 minut
Instytucja Społeczna Miasta Stołecznego Warszawa. Projekt współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa.
Wydarzenie na Facebooku: https://www.facebook.com/events/1903015543366634
fot. Marta Rosa
Karolina Kroczak „EMPTY BODIES”
14 maja, godz. 19.00
Spektakl w choreografii Karoliny KROCZAK, w którym biorą udział fenomenalne tancerki Elwira PIORUN, Agata PANKOWSKA Aleksandra KRAJEWSKA.
Temat cielesności w kontekście tancerek reprezentujących trzy pokolenia.
Spektakl o strukturze kolażu, gdzie poetyckie obrazy nawiązujące do tematyki relacji matka-dziecko przeplatają się z motywami zaczerpniętymi z życia trzech kobiet, z których każda na swój sposób zmaga się z problemami cielesności.
Do kogo należy ciało będące obiektem seksualnym? Jak ciało internalizuje poczucie odrzucenia, dlaczego brak bliskości odbiera głos i prawo do decydowania o sobie? Co gdy ciało nie spełnia już oczekiwań, gdy staje się puste? Czy można je naprawić? Jak funkcjonujemy w świecie idealnych, chudych ciał, które trzeba wyprasować, pozbyć się zmarszczek i innych śladów życia? Czy ciało mające dostęp do płodności i wewnętrznego potencjału może stać się efektem produkcji, obiektem, który można przekształcić?
“Empty Bodies” to spektakl o tęsknocie za połączeniem z naszą pierwotną naturą, za bliskością z matką, która tuli. To także spektakl o głodzie i pustce, które są ceną jaką płacimy za idealny “plastikowy” świat: z wyczerpaną matką, która nie może wykarmić swoich dzieci. To świat gdzie wieje chłodem, dystansem i pustymi przestrzeniami. Stajemy na skraju zagłady ekologicznej, a ziemia po której chodzimy staje się sucha i jałowa.
W spektaklu zobaczymy wiele poetyckich obrazów, nie zabraknie zarówno zabawnych jak i dramatycznych scen, wszystko wyrażone w fizycznym tańcu na najwyższym poziomie.
Koncepcja i choreografia: Karolina Kroczak
Taniec: Aleksandra Krajewska, Agata Pankowska, Elwira Piorun
Muzyka: collage
Tekst: Kaya Szulczewska
Zdjęcia/ oprawa wizualna: Natalia Miedziak- Skonieczna
Oprawa graficzna materiałów promocyjnych: Gregor Konarski/ fot. Natalia Miedziak Skonieczna
Produkcja: Teatr Tańca Zawirowania/ Fundacja Scena Współczesna
Wydarzenie na Facebooku: https://fb.me/e/RPMTIC21
fot. WILK
Magdalena Wójcik & Stefano Otoyo „ATSU”
19 maja, godz. 19.00
W języku japońskim oznacza nacisk oraz presje. Bazą do ruchu w spektaklu jest japoński masaż shiatsu, gdzie operator masując drugą osobę wykonuje nad nią choreografię - która jest sama w sobie ceremonią. Czy naprawdę sami podejmujemy decyzje, czy też w jakiś sposób kierujemy się presją: kulturową, społeczną, polityczną, rasową?
ATSU to inkwizycja, która zaczyna się od ceremonii dwojga nieznajomych, aż po korzenie symbolicznego znaczenia wszystkiego co nas otacza i czego nie doceniamy, a w rzeczywistości może nas gnębi i trzyma w mentalnej klatce? Co jeśli intymny związek między dwojgiem ludzi jest prawdziwym badaniem, które należy przeprowadzić, aby wydostać się z czasu i przestrzeni i odkryć, że nic nie istnieje poza miłością w większym tego słowa znaczeniu? Nie dajemy odpowiedzi, zadajemy pytania i zapraszamy do refleksji.
Czas trwania: 40 minut
Wydarzenie na Facebooku: https://www.facebook.com/events/892902415137121
fot. B. Kruk
Kielecki Teatr Tańca „SM. MASOCHISTYCZNE OBRAZY OJCIEC-SYN”
20 maja, godz. 19.00
Twórcy spektaklu przyjrzą się relacjom ojciec- syn, które znamy z przypowieści o synu marnotrawnym przedstawionej w Ewangelii według św. Łukasza, z Syna marnotrawnego Siergieja Prokofiewa czy malarstwa związanego z tą tematyką. Artyści obudują tę opowieść współczesnymi kontekstami psychologicznymi, społecznymi i filozoficznymi. A jaką wybiorą dla tego tematu formę? Powstająca choreografia jest stanem ciała oraz emocjonalnością i zmysłowością syna w sytuacji mierzenia się z sylwetką ojca i swoją własną męskością. Podczas tego spotkania twórczego staramy się pracować nad językiem naszych ciał. Z próby na próbę odbiegamy od tańca klasycznego, to często jest tylko forma, już bardzo archaiczna jako choreografia. Poprzez otwarte i rozwibrowane w tańcu współczesnym ciało poruszą tematy słabości syna w stosunku do figury ojca, słabości męskiej, dziecięcej miłości do syna do ojca określanej przez Zygmunta Freuda miłością erotyczną oraz symbolicznym „zabójstwem” ojca jako aktem wejścia w dorosłość.
Czas trwania 50 min.
Spektakl powstał we współpracy z Festiwalem Nowe Epifanie jako efekt Laboratorium Nowych Epifanii.
Choreografia: Tobiasz Sebastian Berg
Dramaturgia: Beniamin M. Bukowski
Opracowanie muzyczne: Karol Osman
Scenografia, przestrzeń i kostiumy: Barbara Bińkowska
Obsada: Bartłomiej Banasiak, Aleksander Staniszewski, Marek Szajnar, Mateusz Wróblewski, Kamil Zdańkowski, Piotr Ziółkowski
Wydarzenie na Facebooku: https://www.facebook.com/events/533073202334086/?ref=newsfeed
fot. mat. teatru
Wieczór Młodych Choreografów „W ciemno” & „Keep it Real”
21 maja, godz. 19.00
„W CIEMNO” AMANDA NABIAŁCZYK & KATARZYNA SYPNIEWSKA
„Nie tylko ważne są osoby, ale także ich cienie”
Stanisław Cat-Mackiewicz, Londyniszcze
Czy cień jest tylko biernym odbiciem nas samych czy może też być aktywny i zdolny do dialogu? Często słyszymy zdanie być cieniem samego siebie, a co gdyby potraktować to dosłownie i zatańczyć z własnym odbiciem?
“W ciemno” jest opowieścią o człowieku i jego alter ego. Drugie ja w projekcie przybiera formę cienia. Spektakl ma na celu pokazanie, że dialog z samym sobą i autoanaliza są kluczem do rozwoju, zdrowych relacji i rozwiązywania problemów w sferze emocjonalnej.
Główną inspiracją do stworzenia choreografii stanowiła gonitwa Piotrusia Pana za jego cieniem. Odbicie Piotrusia Pana jest osobną, psotną i niepokorną postacią, którą główny bohater próbuje ujarzmić. Cień to jednak Piotruś, który wymyka się spod kontroli i przejawia niechciane, skrywane cechy.
Innymi rozważaniami do stworzenia spektaklu są rozważania greckiego filozofa, Platona. Jaskinia cieni i teorii idei są podstawą stwierdzenia, że to co się odbija nie zawsze jest zgodne z tym, co rzeczywiste. Człowiek żyje w świecie realnym, a cień tego świata staje się równoległą rzeczywistością.
Taniec i teatr cieni są doskonałymi narzędziami, pozwalającymi na wyrażanie emocji i myśli w sposób symboliczny, a jednocześnie uniwersalny. Przypominają nam, że często mówimy więcej poprzez nasze ciała i ruchy, niż poprzez słowa.
„Keep it real”
Tancerki/choreografki: Małgorzata Nowak i Maria Salwińska
Życie to gra. Jesteśmy zawodnikami sterowanymi przez los, rzuconymi w wir niekończących się wyzwań i przeszkód. Walczymy o przetrwanie, zbieramy punkty i pokonujemy kolejne poziomy prowadzące do bliżej nieokreślonego sukcesu. Czy możliwe jest wygranie tej gry? Oddając się naszym instynktom, zapominamy często o drugim człowieku. Esencją człowieczeństwa jest życie w bliskości. Razem, a nie przeciwko sobie. Możemy więcej pomagając, wspierając i chroniąc się wzajemnie. Ale czy będziemy potrafili zrezygnować z pragnienia wygranej za wszelką cenę, często kosztem drugiego człowieka?
„Keep it real” jest wynikiem obserwacji artystek nad zależnościami między wirtualnym, a realnym światem. Podobieństwa, które tak bardzo wciągają nas w świat gier dają nam iluzję całkowitej kontroli nad własnym losem, pomimo różnic w odczuwaniu, widzeniu i rozumieniu tego, co się tam z nami dzieje. Utwór porusza kwestię wpływu kontekstu społecznego i kulturowego na indywidualne zachowania i wybory, co może prowadzić do ograniczania wolności jednostki i utraty jej prawdziwej tożsamości. Może czas już wyjść z gry i zacząć żyć tu i teraz?
Wydarzenie na Facebooku: https://www.facebook.com/events/1575737296247864/?ref=newsfeed
fot. WILK
Elwira Piorun „Opowiedz nam o przyszłości”
28 maja, godz. 19.00
„Człowiek wyruszył na spotkanie innych światów, innych cywilizacji, nie poznawszy do końca własnych zakamarków, ślepych dróg, studni, zabarykadowanych, ciemnych drzwi.” Przedstawienie „Opowiedz nam o przyszłości” jest inspirowane twórczością Lema, a w szczególności jego powieścią „Solaris”. Zajmuje się bohaterem, który skierowany na obcą planetę mierzy się samotnie ze swoimi wspomnieniami, lękami i traumami. Postawiony na przeciwko oceanu, który materializuje jego wizje, musi sam określić, na ile chce im się przeciwstawić, a na ile ulec. Wspaniała metafora ludzkiej egzystencji opisana przez Lema staje się obecnie jeszcze bardziej aktualna w czasach, kiedy technologie próbują manipulować umysłami ludzkimi. Dodatkową wartością przedstawienia jest ruch i taniec stanowiący podstawowy środek przekazu. Dzięki temu historia nabiera głębszego znaczenia. Wszystko to dzieje się to w otoczeniu filmowych realizacji, które już dawno stały się częścią naszego życia. Czy to jest przyszłość czy już teraźniejszość i czy na pewno musi dziać się na obcej planecie?
Dofinansowano w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2022, w ramach programu dotacyjnego Instytutu Adama Mickiewicza „Kulturalne pomosty”.
Instytucja Społeczna Miasta Stołecznego Warszawa. Projekt współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa.
Czas trwania: 60 minut
Choreografia: Elwira Piorun
Scenariusz: Włodzimierz Kaczkowski
Taniec i kreacja: Michał Góral, Anna Banasik
Opracowanie wizualne: Julia Ruszczyńska
Zdjęcia: Piotr Szymański
Animacja: Dominika Struzik
Wydarzenie na Facebooku: https://www.facebook.com/events/595858975820727