Noc Muzeów , „Tuwim – barman czarnoksięskich eliksirów”, „Podróże Guliwera” a także gościnnie „Warszawa płonie” w repertuarze Teatru Polskiego.
mat. teatru
Noc Muzeów w Teatrze Polskim
18.05.2024, Duża Scena
W ramach NOCY MUZEÓW zapraszamy 18 maja, w godz. 22.00 - 2.30 na zwiedzanie zabytkowego gmachu Teatru Polskiego w Warszawie.
Otwieramy dla Was kulisy naszego domu – Teatru Polskiego. Tej niezwykłej nocy będziecie mogli na własne oczy zobaczyć proces powstawania spektaklu w teatrze o ponad 111-letniej historii.
W niedostępnych na co dzień pracowniach rzemieślniczych uchylimy Wam rąbka najskrytszych tajemnic naszych przedstawień. Jak powstaje scenografia? Kto odpowiada za balowe suknie, buty i fryzury? Czym zajmuje się modelator? Jak zostać rzemieślnikiem Teatru Polskiego? Zapraszamy do szukania odpowiedzi w labiryncie teatru.
Informacje praktyczne:
- Start 22:00
- Ostatnie wejście: około 01:30
- Wejście od ul. Kazimierza Karasia 2
- Zwiedzanie będzie trwało około 50 minut
- Zwiedzanie odbędzie się w grupach 30 osobowych
- Wstęp bezpłatny. Ilość miejsc ograniczona
Dostępność:
- o godzinie 21:20 odbędzie się zwiedzanie dla osób z niepełnosprawnością wzroku. Osoby zainteresowane prosimy o zgłoszenia do 16 maja drogą mailową na adres: [email protected] bądź telefonicznie: 663 516513.
- osoby z niepełnosprawnością ruchu są proszone o kontakt z [email protected] w celu ustalenia godziny zwiedzania.
Tuwim – barman czarnoksięskich eliksirów
26.05.2024 godz. 17:00, Foyer Dużej Sceny
Poetycko-muzyczno-wizualna impresja poświęcona mistrzostwu słowa Juliana Tuwima. Koncert wypełniony Jego poezją i piosenkami, które zabrzmią w roku zbliżającej się 130. rocznicy urodzin Księcia Poetów.
Czas - wstęga snu. Na sennej wstędze
Mijanie. Mijam. Śnię i pędzę.
Mknę sekundami, co mnie dzieją.
Sekunda: ciecie. Stań! Ktoś rozciął
Ten pęd na dwoje, a ja – między:
Między wspomnieniem a nadzieją,
Między przeszłością a przyszłością.
Scenariusz, reżyseria i wykonanie – Ewa Makomaska
Opracowanie muzyczne i akompaniament - Aldona Krasucka
Oprawa multimedialna - Paweł Śmiałek
Koncepcja wizualna - Alicja Skurzyńska
Wkład, jaki wnieśli tak zwani zasymilowani Żydzi w rozwój polskiej kultury rozrywkowej – kabaret, przedstawienia rewiowe, film i radio jest bezsprzeczny, wielokrotnie zbadany i opisany. Ale przypadkiem szczególnym jest Julian Tuwim. Nie będzie to jednak biografia ilustrowana piosenkami.
Z ogromnego dorobku Tuwima autorka scenariusza wybrała te teksty i piosenki, które wpisują się w motyw przewodni, jakim jest temat wspomnień, pamięci i nostalgii, i które pokazują z jaką swobodą, kunsztem, niekiedy ocierającym się o ekwilibrystykę Tuwim posługiwał się słowem. Tworzył poezję, ale też jak nikt inny o poezji pisał. Pod jakimkolwiek by się nie ukrył pseudonimem – a miał ich kilkadziesiąt - tętno, rytm , magia jego wiersza i giętkość polszczyzny zdradzały go natychmiast. Tuwim pisywał też wieloznaczne teksty kabaretowe, których bohaterami byli Żydzi, a tematem żydowskość. Nabierały one dodatkowego znaczenia jako elementy współtworzące tożsamość. W koncercie przypomniane zostaną też charakterystyczne tego typu utwory tzw. szmoncesowe. To będzie spotkanie z ”barmanem czarnoksięskich eliksirów” jak mówił o Tuwimie Tadeusz Boy Żeleński. Wejdziemy w bogaty świat Jego wyobraźni, skojarzeń, słowo-tworzenia i zanurzymy się w poetyckich eliksirach „kolekcjonera słów”, bo tak też był nazywany, niespotykanych u żadnego innego twórcy.
Lechoń o Tuwimie:
„Każdy prawdziwy poeta ma wstręt do utartych wyrażeń, do gotowych poetyczności, ale nikt tak jak Tuwim nie wyprowadził wniosku z tego uczucia, nikt tak jak on nie tępił w sobie tych bezmyślności i bezczuć, nikt tak jak on nie skrobał kory polszczyzny aby się dostać do jej rdzenia. Od dwu tygodni myślę o nim (…) o jego wierszach, któremu podobnych nie było przedtem i któremu żaden z tylu po nim, jemu podobnych nie zrównał.”
Słonimski o Tuwimie:
„Tuwim podobny był do dziecka, które pięknie maluje, puki odtwarza nie to co widzi, ale to co wie. Wszystkie jego Barwistany i Słopiewnie, bogactwo kolorów i woni wywodziło się raczej ze wspomnień młodości i marzeń, a nie z autopsji.”
Tuwim o poetach:
„Bez ksiąg i bez nauk lecz w zadumie niemej
My jedyni jeszcze coś niecoś tu wiemy.”
Wstęp za zaproszeniami. Prosimy o kontakt z Biurem Obsługi Widzów.
Dzień Dziecka w Polskim: Podróże Guliwera
28, 19, 31 maja oraz 1, 2 czerwca, Duża Scena
Autor: Jonathan Swift
Adaptacja i reżyseria - Jarosław Kilian
Filozofowie mają powody mówić, iż wielkość i małość to rzecz względna. Być może, że Lillipucjanie znajdą naród daleko od siebie drobniejszy niżeli oni w porównaniu ze mną, i kto wie, czy ten ród wielkoludów nie byłby Lilliputem w porównaniu z jakimś innym, któregośmy jeszcze nie odkryli.
/Jonathan Swift „Podróże Guliwera”, 1726, przekład polski Anonima z roku 1784/
„Podróże Guliwera” są jednak przede wszystkim księgą o niepojętej i zagadkowej potrzebie podróżowania, która człowieka pcha wciąż na rozdroża, pociąga ku niebezpieczeństwom, a za jedyne wynagrodzenie trudów
i ofiar ukazując jedynie zwodniczą nadzieję ujrzenia cudów nieznanych i zaspokojenie palącej ciekawości.
Odkrycie nieznanych miejsc, spotkanie nieznanych ludzi, poznanie niezwykłych zwyczajów, konfrontacja
z obcymi cywilizacjami staje się konfrontacją z samym sobą, drogą do samopoznania. Z podróży wraca się zawsze trochę innym, odmienionym, mądrzejszym. Doświadczenie podróży daje siłę, która może przemieniać świat. Zwłaszcza gdy jest to wyprawa w świat wyobraźni…
„Podróże Guliwera” to prawdziwe wyzwanie dla teatru… Jak zrobić morską burzę na scenie? Jak pokazać
w teatrze Liliputy, które gadają z Guliwerem spacerując mu po nosie? Jak przedstawić olbrzymy, wobec których Guliwer jest mały jak najmniejszy palec? Jak sprawić by wielki orzeł, porwał Guliwera i wrzucił go do morza?
W podróż w fantastyczne i nieznane krainy poniosą Was pomysły reżysera Jarosława Kiliana, scenografki Julii Skrzyneckiej, mistrzów zdjęć filmowych i animacji: Piotra Niemyjskiego i Andrzeja Jobczyka, efekty przygotowane przez studio Platige Image i muzyka Grzegorza Turnaua. Przewodnikami po morzach
i oceanach będą artyści Teatru Polskiego z Maksymilianem Rogackim w roli Guliwera.
Podróż i teatr łączy tajemnica. Niewiadoma, która leży u kresu morskiej wyprawy przypomina cud, jaki za każdym razem odkrywamy w teatrze. W magiczny sposób pokonujemy odległości i czas. Przedstawienie, na które zaprasza Teatr Polski, niesie więc tajemnicę podwójną. Tę ukrytą w fantastycznych podróżach Guliwera
i tę schowaną za kurtyną teatru. Ten, kto raz poznał smak wędrówki i teatru może odtąd podróżować już zawsze i wszędzie - dzięki wyobraźni. Nawet nie ruszając się z miejsca.
Spektakl dla starszych dzieci i tych którzy są dziećmi podszyci…
GOŚCIE W POLSKIM: Warszawa płonie
08.06.2024, Scena Kameralna im. Sławomira Mrożka
„Warszawa płonie” - muzodram Kacpra Jana Lechowicza gościnnie w Teatrze Polskim w Warszawie.
Melina jest drag queen.
Melina jest Polakiem.
Melina jest warszawianką.
Melina chce Wam opowiedzieć swoją historię.
Melina chce to wyśpiewać.
Melina chce z Wami porozmawiać.
Melina jest dziwna.
Melina jest prowokujący.
Melina jest queerem. Ale przede wszystkim –
Melina jest mitomanką.
„Warszawa płonie” jest oddolną inicjatywą studentów Akademii Teatralnej w Warszawie. Nad muzodramem, wraz z Kacprem Janem Lechowiczem, współpracują Marcin Januszkiewicz, Andrzej Perkman oraz Ada Branecka (kierunek reżyseria) i Marta Lewandowska (kierunek wiedza o teatrze). To projekt, który łączy różne pokolenia i dziedziny w ramach swojego międzykierunkowego i interdyscyplinarnego charakteru.
Impulsem do podjęcia pracy nad projektem stał się film dokumentalny „Paris is burning” autorstwa Jennie Livingston. Dzięki niemu twórcy mieli okazję zestawić sytuację społeczności queerowej w Stanach Zjednoczonych na przestrzeni lat 80. i 90. z aktualnym stanem tej grupy w Polsce.
Tekst spektaklu powstawał w wyniku starannej, półrocznej pracy, podczas której odbywały się liczne rozmowy oraz poszukiwania inspiracji w literaturze, muzyce i wśród realnych postaci. Stanowi osobistą próbę dokonania konfrontacji z kwestiami płci, seksualności, religii, pojęciem rodziny oraz sytuacją środowiska queerowego w Polsce.
Opowiadanej historii towarzyszą piosenki z repertuaru artystów takich jak: Natalia Przybysz, Bajm, Ralph Kamiński, Andrzej Poniedzielski czy Bedoes, które dodatkowo podkreślają atmosferę i treść przedstawienia.
TWÓRCY:
Reżyseria: Ada Branecka, Marcin Januszkiewicz
Tekst, rola Meliny: Kacper Jan Lechowicz
Dramaturgia: Marta Lewandowska
Scenografia, kostium: Agnieszka Bogojło
Muzyka: Andrzej Perkman
Charakteryzacja: Sandra Sarnicki
Włosy: Marek Bryczyński
Konsultacje w ramach projektu: Łukasz „Adelon” Rembas
Spektakl przeznaczony jest dla widzów od 15 roku życia.