Listopad obfituje w wydarzenia literackie w Nowym Teatrze! Na wszystkie wydarzenia wstęp jest wolny. Najbliższe będzie transmitowane online na naszym profilu facebookowym. Nad formą pozostałych jeszcze debatujemy, ale z pewnością nie zrezygnujemy z rozmowy o książkach! Zapraszamy!
Nowa książka: Zyta Rudzka
3 listopada 2020 | 19:00 online
"Tkanki miękkie" Zyta Rudzka, Wydawnictwo W.A.B. – spotkanie z autorką.
Nieoczywista, bezlitosna i gęsta. Nowa powieść autorki głośnej "Krótkiej wymiany ognia", wyróżnionej Nagrodą Literacją Gdynia i okrzykniętej m.in. jedną z dziesięciu najlepszych polskich książek dekady według tygodnika Polityka. „Tkanki miękkie” Zyty Rudzkiej.
Zyta Rudzka – pisarka i dramatopisarka. Napisała takie powieści jak „Białe klisze”, „Mykwa”, „Ślicznotka doktora Josefa”, „Krótka wymiana ognia” (W.A.B. 2018). Ta ostatnia otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia, weszła do finału Nagrody Literackiej Nike 2019 i została uznana za jedną z dziesięciu najlepszych polskich książek dekady przez tygodnik „Polityka”. Autorka sztuk teatralnych, m.in. „Zimny bufet”, „Cukier Stanik”, wyróżnionych Gdyńską Nagrodą Dramaturgiczną oraz Gold Remi na Worldfest Independent Film Festival w Houston.
Przekład przed korektą: Krzysztof Modelski
8 listopada 2020 | 16:00
Krzysztof Modelski przeczyta fragmenty zbioru opowiadań "Perły" Izaaka Joszuy Singera.
„Perły” to wydany w 1922 roku w Warszawie tom, który był pierwszym zbiorem opowiadań Izaaka Joszuy Singera, brata Baszewisa. Zawiera dziesięć opowiadań, które powstały w latach 1916-1922. Są to opowiadania o różnorodnej tematyce. Ich akcja toczy się niemal wyłącznie na ziemiach polskich, choć część z nich powstało w okresie, kiedy I. J. Singer przebywał na terenach ogarniętej rewolucją i wojną domową Rosji i Ukrainy. Singera interesują ludzie: ich losy, dylematy, uwikłanie w otaczający świat. Są to przede wszystkim Polacy i Żydzi, ale ich pochodzenie i wyznawana religia okazują się zwykle sprawą drugorzędną.
Krzysztof Modelski (1952), tłumacz, historyk i nauczyciel, autor wielu przekładów literackich: opowiadań M. Nadira, I. Baszewisa-Singera, A. Rajzena, J. Josady, Z. Segałowicza (publikowanych w tygodniku "Fołks Sztyme"), powieści Izraela Rabona Ulica (Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1991) oraz zbioru opowiadań Izraela Joszuy Singera, Na obcej ziemi (Wydawnictwo Fame Art, Lublin 2020); konsultant i autor tekstów nt. polskich Żydów w polskiej edycji Encyklopedia Britannica, współautor książki Żydzi w Wielkopolsce na przestrzeni dziejów (Poznań, wyd. 1 1995, wyd. 2 1999)
Nowa książka: Ludowa historia polski Adama Leszczyńskiego
12 listopada 2020 | 19:00
Spotkanie wokół książki "Ludowa historia polski" Adama Leszczyńskiego.
Ludowa historia Polski to opowieść o tym, co zostało w polskiej pamięci zakłamane, albo z niej wyparte. To historia 90 proc. Polaków — ubogich i niewykształconych, tych, którzy mieli ciężko pracować i słuchać narodowych elit — od początku Polski aż do czasów współczesnych.
Głównym przedmiotem książki jest władza — władza tych, którzy w społeczeństwie są na górze nad tymi, którzy są na dole — oraz instytucje społeczne, które służyły elitom do przejmowania tego, co wyprodukował lud. To nie tylko więc historia poddaństwa i pańszczyzny, ale także relacji w fabryce i w biurze w XIX w. To historia ludowa, a nie narodowa: mniej interesują mnie wojny i powstania, a bardziej to, jak ich sukcesy i klęski zmieniały relacje pomiędzy mieszkańcami naszego kraju, Polakami, Żydami, Ukraińcami i innymi mniejszościami.
To także historia idei — idei, które uzasadniały sprawowanie władzy przez pana nad poddanymi, przez fabrykanta czy dyrektora nad robotnikami. Elity wytwarzały wiele uzasadnień dla swojego statusu i te uzasadnienia zmieniały się w czasie. Śledzę ich ewolucję. Równolegle trwała także dyskusja o emancypacji i równości. Zwolennicy tych idei zwykle jednak byli na naszych ziemiach w mniejszości.
To wreszcie historia buntu i oporu — sabotażu w pracy, buntu przeciwko pańszczyźnie, strajku w fabrykach. Było ich w historii Polski bardzo wiele, niekiedy niesłychanie okrutnych, ale także przemocy stosowanej powszechnie w życiu codziennym.
Przekład przed korektą: Michał Tabaczyński
22 listopada 2020 | 16:00
Michał Tabaczyński przeczyta fragmenty Anatomii melancholii Roberta Burtona.
Pierwszy w polszczyźnie wybór z całości dzieła tego potwora słów, giganta barokowej prozy, mistrza paradoksów, jednego z największych ironistów w historii literatury, modelowego melancholika oraz pozbawionego złudzeń utopisty. Anatomia melancholii to książka legenda, księga wszystkich ksiąg, tekst wzorcowo bezkompromisowy, który chciał zmieścić w sobie całą dostępną wówczas bibliotekę, opisać melancholijną przypadłość, ale i zdiagnozować depresyjną cywilizację. Co najciekawsze (i zarazem niezwykle bolesne) ta diagnoza ze zdumiewającą aktualnością przystaje wciąż do naszego świata. „Wszyscy jesteśmy pomyleni” – mówi Burton i z całą bezwzględnością wylicza za pomocą tych swoich gargantuicznych, meandrujących zdań wszystkie powody ludzkiego szaleństwa: opresję polityki, religię, miłość, nadmiar wiedzy i niedostatek uczciwości, biedę, głód, zarazy, gnuśność i tyranię konwenansu, głupotę władców i społeczną agresję. A wszystko to podane w niezwykle atrakcyjnej retorycznie i nowoczesnej formie wielkiego centonu, dygresyjnego eseju rozbrzmiewającego echem wielu głosów z tysięcy zawartych w nim cytatów.
Robert Burton (1577-1640), angielski pisarz, duchowny i bibliotekarz, autor właściwie tylko jednej – choć ogromnej, bo liczącej ponad 1200 stron – książki. Pierwsze wydanie Anatomii melancholii ukazało się w roku 1621, ale autor nieustannie rozszerzał i poprawiał jej tekst – rok po jego śmierci ukazała się szósta, ostateczna redakcja. Powszechnie uznawane za jedno z najważniejszych dzieł w historii literatury oraz arcydzieło prozy eseistycznej, weszło ono również i do historii nauk medycznych, i do popkultury.
Nowa książka: Wieczne strapienie. O kłamstwie, historii i Kościele Jacka Leociaka
30 listopada 2020 | 19:00
Spotkanie z autorem wokół książki Wieczne strapienie. O kłamstwie, historii i Kościele Jacka Leociaka poprowadzi Sylwia Chutnik.
"Notuję tutaj to, co mnie zadziwia, irytuje i oburza w życiu publicznym, a co ma źródło w kłamstwie, zakłamaniu, hipokryzji. Nie wolno kłamać, ale przecież wciąż kłamiemy, życie składa się z wielkich kłamstw i drobnych kłamstewek. Człowiek zakłamany jest nieszczęśliwy i godny litości, ale też groźny dla innych i dla samego siebie. Szczególnie boli, kiedy kłamią ci, którzy powinni mówić prawdę dla dobra ogółu, dla pożytku społecznego, z szacunku dla drugiego człowieka i z bojaźni Bożej. Po politykach trudno dziś oczekiwać szczególnego przywiązania do prawdomówności. Wciąż oczekujemy go po Kościele. Tam hipokryzja jest jeszcze bardziej dewastująca niż w polityce. Musimy spojrzeć jej w oczy, wytknąć ją surowo i jasno, by umieć się bronić, by dać wyraz strapieniu, oburzeniu i niezgodzie."
~ Jacek Leociak
Jacek Leociak (ur. 1957) – prof. dr hab., kierownik Zakładu Badań nad Literaturą Zagłady w Instytucie Badań Literackich PAN, członek założyciel Centrum Badań nad Zagładą Żydów przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, redaktor rocznika „Zagłada Żydów. Studia i Materiały”. Opublikował: Tekst wobec Zagłady. O relacjach z getta warszawskiego, Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście (wspólnie z Barbarą Engelking), Doświadczenia graniczne. Studia o dwudziestowiecznych formach reprezentacji, Ratowanie. Opowieści Polaków i Żydów, Spojrzenia na warszawskie getto, Młyny boże. Zapiski o Kościele i Zagładzie (książka była nominowana do Nagrody Literackiej Nike) oraz Biografie ulic. O żydowskich ulicach Warszawy: od narodzin po Zagładę. Wydał także (wraz z Martą Janczewską) Antologię Archiwum Ringelbluma. Zajmuje się różnymi formami zapisu doświadczeń granicznych (w tym doświadczenia Zagłady). Razem z Barbarą Engelking przygotował koncepcję galerii „Zagłada” w Muzeum POLIN. Był także pomysłodawcą i współscenarzystą zorganizowanej tam wystawy czasowej Tu Muranów. W 2019 roku został uhonorowany prestiżową Nagrodą im. Kazimierza Wyki przyznawaną za wybitne osiągnięcia w dziedzinie eseistyki oraz krytyki literackiej i artystycznej.