Teatr Wielki - Opera Narodowa przygotował księgę kondolencyjną zmarłego 25 lipca wybitnego śpiewaka Bernarda Ładysza, który przez 29 lat był solistą tego teatru operowego. Księgę zamieszczona jest na stronie internetowej instytucji.
mat. teatru
Wpisu można dokonać pod adresem https://teatrwielki.pl/ksiega-kondolencyjna-bernard-ladysz/
Dyrektor TW-ON Waldemar Dąbrowski w swoim wpisie określił Ładysza jako pięknego człowieka. "Człowieka, którego los doświadczył bardzo dramatycznie. Z wileńskim sercem musiał się odnaleźć w zrujnowanej Warszawie i odnalazł się doskonale, tak doskonale, że zobaczył to Rzym, Mediolan, Hamburg, Londyn, zobaczyła to Moskwa, a także niezliczone sceny teatralne, operowe i estrady koncertowe Polski" - napisał.
Według Dąbrowskiego, Ładysz "był obdarzony niezwykłą barwą głosu, dysponował wielkim wolumenem tego głosu. Miał także znakomitą technikę wokalną".
"Dziękujemy za wzruszenia, niezwykłe przeżycia i możliwość obserwowania wspaniałej kariery, a nawet więcej niż kariery, bo życiowej postawy, która rodziła się w dramatycznie okaleczonej Polsce. Świetnością swoich dokonań dawał nam radość obcowania z wszechstronnym artyzmem. Ubolewamy nad stratą jednego z największych, którzy się na naszej scenie pojawili" - napisał.
Nabożeństwo żałobne Bernarda Ładysza odbędzie się w środę 5 sierpnia o godz. 10.00 w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie. Po mszy nastąpi odprowadzenie zmarłego na Cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie spocznie w Alei Zasłużonych.
Bernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 r. w Wilnie. Tam, jako kilkunastoletni chłopiec, rozpoczął naukę śpiewu. Miał 17 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Jako sierżant Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej został uwięziony w Kałudze nad Oką w Związku Sowieckim, gdzie przebywał w latach 1944-1946.
Po wojnie drugim miastem Bernarda Ładysza stała się Warszawa. Właściwe studia wokalne podjął w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina (obecnie UMFC), pod kierunkiem prof. Wacława Filipowicza. Karierę artystyczną rozpoczął w 1946 roku w Reprezentacyjnym Zespole Wojska Polskiego.
Duże znaczenie dla kariery Bernarda Ładysza miało zdobycie pierwszej nagrody na konkursie śpiewaczym we włoskim Vercelli w 1956 roku. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok - zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1959 roku włoski dyrygent Tullio Serafin, który realizował w Londynie nagranie "Łucji z Lammermoor", powierzył polskiemu artyście partię w tym nagraniu, które powstało przy udziale światowej sławy artystów - m.in. Marii Callas, Piera Cappuccillego, Ferruccia Tagliaviniego.
Od 1972 roku Ładysz związany był z Teatrem Wielkim w Warszawie. Tam wcielił się m.in. w tytułową rolę Borysa Godunowa w operze Modesta Musorgskiego. Śpiewał też partie Zygmunta Augusta w "Buncie żaków" Tadeusza Szeligowskiego czy Priama w "Odprawie posłów greckich" Witolda Rudzińskiego. Jego kreacje wokalne nie ograniczały się tylko do tych występów. Brał też udział w nagraniach oper dla Polskiego Radia, występował na festiwalach muzyki współczesnej "Warszawska Jesień", uczestniczył w światowych prawykonaniach utworów współczesnych kompozytorów, m.in. Krzysztofa Pendereckiego.
Występował też w filmach, m.in. w "Ziemi obiecanej" w reżyserii Andrzeja Wajdy, "Znachorze" w reżyserii Jerzego Hoffamna) w musicalach, m.in. w roli Tewiego w "Skrzypku na dachu" Josepha Steina i Jerry'ego Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej. Współpracował z Teatrem Syrena w Warszawie.