„Gesty oporu” to pierwsza teatralna produkcja Domu Sztuki. Narracja skupia się na historiach znanych wydarzeń, jak protesty studenckie z 1968 roku, działalność skłotu Zaczyn od 2023 do 2024 roku czy okupacja Uniwersytetu Warszawskiego z 2025 roku, oraz mniej lub wcale nieopisanych działań — codziennej walki o prawo do odpoczynku czy zabiegania o godne warunki pracy.
fot. mat. organizatora
Dom Sztuki, który produkuje spektakl, działa na Grochowie. To trochę wiejska i peryferyjna, trochę miejska i pełna szyldów część warszawskiej dzielnicy Praga-Południe. Tej samej dzielnicy, w której można posłuchać Taylor Swift albo odwiedzić teatr, który już nie będzie się wtrącał. Tematyka „Gestów oporu” wzięła się z czynu Ryszarda Siwca, który 8 września 1968 roku na ówczesnym Stadionie Dziesięciolecia, czyli niecałe pięć kilometrów od Domu Sztuki, w geście antywojennego sprzeciwu popełnił samobójstwo. Wołał do kilku tysięcy osób: „usłyszcie mój krzyk”. To nieoczywista, a jednocześnie niezwykle wyrazista część historii dzielnicy, w której działamy. Inspirując się lokalnością i poszerzając rozumienie tego, co się w takiej lokalności mieści, odnajdując echa przeszłości w teraźniejszości — samospalenie było punktem wyjścia do namysłu nad współczesnymi formami oporu i niezgody — skrajnym biegunem, od którego rozpoczęliśmy proces.
W „Gestach oporu” nie skupiamy się jednak na wielkich narracjach i głośnych aktach. Zamiast tego proponujemy wgląd w kameralne i prywatne gesty, często tak skromne, że ledwo zauważalne dla nieuważnego oka. Pokazujemy i opowiadamy o trudnościach, z jakimi wiąże się zaangażowanie — polityczne i aktywistyczne, ale też to skromniejsze, w którym chodzi raczej o codzienną pracę niż strzeliste akty, o wytrwałość, a nie pojedyncze działanie.
Doświadczenia sprzeciwu usłyszane w przeprowadzonych wywiadach, zostały przetworzone w procesie twórczym na słowa, ruch, fotografie i dźwięki tworząc z jednej strony dokumentalny, a z drugiej metaforyczny charakter spektaklu. Symboliczny głos oddany jest również zwierzętom innym niż ludzie — fotografia Coronado Feeders, Dalhart, Texas Mishki Hennera opowiada o krwi spływającej z amerykańskiej hodowli przemysłowej. Gdyby tylko zwierzęta mogły się uwolnić, rozszarpałyby to całe nasze gadanie na strzępy.
„miałam taki sen
że budzimy się
my
wszyscy ludzie, którzy mają w sobie
choć okruch miłości i empatii
do kogoś innego niż oni sami
budzimy się
i spotykamy
w różnych miastach
na różnych placach i skwerach
widzimy się
jest nas ogrom
niekończące się morze ludzi”
Dziękujemy, że doświadczeniami swojego oporu podzieliły i podzielili się z nami Julia Celejewska, Marek Kossakowski, Przemysław Mitka, Grażyna Obidzińska, Stanisław Sieniawski, Igor Szarafin, „Wera” i Gabriela Wilczyńska.
Reżyseria: Dorian W. Widawski
Tekst i dramaturgia: Agata Koszulińska
Opracowanie aktorskie: Anna Bolewska
Fotografia: Adam Durjasz
Sound design: Justyna Stasiowska
Reżyseria światła: Sebastian Klim
Makieta: Paweł Markiewicz, Julia Ślusarczyk
Produkcja: Helena Łomnicka
Komunikacja: Pamela Adamik
Grafika: Joanna Bębenek
Koordynacja: Marta Palińska
Patronuje: „Czas Kultury”
SET PREMIEROWY [brak miejsc]
17, 18, 19 października w Domu Sztuki
POPREMIEROWE POKAZY
31 października, godz. 17.00 oraz 20.00
Galeria „Pod Okiem”, Grójecka 79
BILETY
Dostępne w cenie 33 złotych (+ opłata serwisowa) — liczba mocno ograniczona.
Dostępne pod linkiem: https://domsztuki.org/gesty-oporu
***
Spektakl powstaje w ramach Programu OFF Polska organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
